Donderdag 16 augustus (Uis – Outjo)

Ik lig aan de buitenkant van het bed om ’s nachts makkelijk naar de wc te kunnen. Dit betekent echter ook dat ik ’s ochtends als eerste uit bed moet. En dat vind ik, zo ’s ochtends in de kou, niet zo prettig. Ik stel het zo lang mogelijk uit.

We ontbijten buiten in de zon, opgeleukt door gefluit/gekrijs van neushoornvogels (hornbills) die hier rondvliegen. De watervoorziening laat het vanochtend afweten op de camping. Er is nergens stromend water, niet in de wasbakken en ook niet in de wc. Gelukkig hebben wij onze eigen watervoorraad in de camper. Het begint hier zo waar wat drukker te worden. De camping is niet vol, maar er staan wel meer kampeerders. Het is beduidend drukker dan het tot nu toe op de campings was.

We verlaten de camping rond 8 uur. We gaan naar de nabij gelegen Brandberg. Hier kun je met een gids een wandeling maken langs rotstekeningen. Wij kiezen de “highlight tour” (2 uur, N$30 pp). Onze gids heet Colin. Hij gaat ons in rap tempo voor en vertelt onderweg af en toe wat. De Brandberg is beroemd om de rotstekening die de “white lady” wordt genoemd. Het bizarre is alleen dat het helemaal geen ‘lady’ is. Het is een tekening van een man! Er is ooit een Europese archeoloog geweest die heeft beweerd dat het een rotstekening was over de ontvoering van een vrouw. Alles wijst er echter op dat het een witte tekening is van een man, namelijk: met een penis en met een wapen (vrouwen mochten in die tijd geen wapens dragen). Bijzonder dat iedereen ook nu nog spreekt van de “white lady”. Een deel van de rotstekeningen die we zien zijn meer dan 5000 jaar oud. Dit zijn de tekeningen in 1 kleur: rood. De meerkleurige tekeningen (wit, zwart en rood) zijn ongeveer 2000 jaar oud. De afbeeldingen geven dieren weer, vechten, dansen; dagelijkse taferelen van die tijd.

De gids laat ons rotstekeningen op drie plekken zien en dan lopen we weer terug. De wandeling van en naar de tekeningen gaat door een kloof over een droge rivierbedding. Ook al zijn we er mooi op tijd, het is er al behoorlijk warm. In de kloof zien we verschillende klipdassies en gekko’s. We zien ook een gekko met een blauwgrijsachtig lijf en een rode kop.

Om half 11 zitten we weer in de camper en gaan we op pad. Op naar Outjo, richting Etosha. De eerste 130 km rijden we nog over gravel. Daarna volgt nog 120 km asfalt. Asfalt …..! Wat heerlijk rustig! Minder lawaai, niet meer heen en weer schudden en Wouter hoeft niet meer naar het beste spoor te zoeken tijdens het rijden. Het is haast saai zo op het asfalt.

Na een koffiestop en een lunch komen we al voor half 4 op de camping aan bij “Bushpark lodge” bij Outjo.

We kunnen hier nog net een uurtje lekker bij het zwembad zitten. Wouter gaat er zelfs in kopje onder. Het water is echt ijskoud! Ik zit er even met mijn benen in en de kramp schiet bijna mijn kuiten in van de kou. Van een duik in het zwembad zie ik dus maar af.

De eigenaar van de camping heeft zijn ‘braai’ erg aangeprezen. We eten daarom bij het restaurant van de lodge. Ze zijn al sinds 5 uur druk bezig met de voorbereidingen en het stoken van de braai/bbq. De beloofde Namibische braai blijkt een bbq te zijn met worstjes, kipkluif, varkenspoot, aardappelsalade en groene salade. De zebra, springbok en kudu die de eigenaar zei te gaan braaien, hebben wij niet gezien. Ook al is het eten niet spectaculair, we zitten er wel leuk met een hoop reuring om ons heen. Het hele spektakel doet me denken aan tv-programma’s als “het roer om”. Het complete gezin (inclusief zoon, opa en oma) is bij de bbq betrokken. ’s Middag bij het zwembad hebben we al een enigszins overspannen moeder gezien die aan het slepen was met stoelen en tafels en daarbij een uitbrander gaf aan haar zoon die haar in de weg liep. Zo gezellig, zo’n familiebedrijf in de toeristische sector!

Vrijdag 17 augustus (Outjo – Etosha NP/Etosha Safari Camp)

Vandaag gaan we naar Etosha; het grootste wildpark/natuurreservaat van Afrika. We verlaten rond 8 uur de camping (kampeerplek en diner N$395) en gaan eerst naar Outjo. Daar doen we inkopen en vullen we de benzinetank. We kopen onder andere nog 2 kastanjes met snijwerk. Dit keer voor Marcel en Roos. We kopen ook lekkere punten chocoladetaart voor bij de koffie.

Van Outjo naar Etosha NP is 97 km rijden. We komen rond half 11 in Etosha aan. De komende 2 nachten hebben we nog geen kampeerplek in Etosha. Een plek reserveren is niet gelukt; alles was al vol. Daarna hebben we 2 nachten gereserveerd op camping Halali (midden van Etosha). Alle accommodatie is deze maand volgeboekt. We zullen dus voor zonsondergang (17.45 uur) het park uit moeten. Jammer! Dat betekent dat we niet ’s avonds bij een ‘waterhole’ kunnen zitten. Een dag toegang tot Etosha is N$170 voor 2 personen.

In het kamp Okoukuejo gaan we koffie drinken en taart eten al zittend op een bankje bij de ‘waterhole’ van dit kamp. Als we aan komen lopen met onze spulletjes, zijn we met stomheid geslagen van de enorme hoeveelheid beesten in en bij het poeltje. Enorme kuddes zebra’s en springbokken delen het beetje water met een aantal gemsbokken. Deze laatste lijken de dienst uit te maken. Als de zebra’s te dichtbij komen, worden ze door de gemsbokken niet al te zachtzinnig het water uitgejaagd. Af en toe komen er kleine groepjes kudu’s . De kudu’s zijn een beetje schijterig, ofwel zeer voorzichtig van aard. Het is heel bijzonder om op zo’n 50 meter van al dit beestengewoel te zitten.

Het is moeilijk om de poel te verlaten, maar we gaan toch maar weer verder. Vandaag gaan we het gebied ten noorden en westen van Okoukuejo verkennen. Dit gebied is heel vlak en ook erg kaal en dor. Het is nu wel het toppunt van de droge tijd, maar in al deze dorheid vraag je je toch sterk af waar deze beesten van leven. Onderweg zien we grote aantallen springbokken en iets minder zebra’s. Maar dat zijn er nog steeds behoorlijk veel.

Bij de volgende waterpoel die we aandoen (Okondeka) liggen 5 leeuwen voldaan een middagdutje te doen. Gek idee dat hier 5 leeuwen liggen (beetje op een duintje), en dat om hun heen de prooidieren in schijnbare onwetendheid aan ze voorbij trekken. Allen op weg naar het water.

Bij deze poel lunchen we in de camper. Je mag hier je voertuig niet uit. In de poel zijn grote aantallen springbokken (verrassend) en ook een hele kudde gnoe’s. Verder komen hier ook zebra’s drinken, een black backed jackal (jakhals) en een gier.

We rijden via het sprookjeswoud naar Okoukuejo terug. Het sprookjeswoud valt ons nogal tegen. Er zijn bijna geen beesten. En het ‘woud’ bestaat uit een aantal baobabbomen waarvan er vele omver liggen. Het is een beetje een zootje.

We rijden via Okoukuejo naar Ombika. Dit is een waterpunt vlakbij de poort waar wij om 17.45 uur het park uit moeten. Als we er aankomen zijn er bijna geen beesten. Een groep zebra’s loopt net weg. Er blijven een paar impala’s achter. We zitten er een tijdje in de hoop dat er zo bij zonsondergang nog beesten langs gaan komen. Andere auto’s komen en gaan. Er lijkt niets interessants te zien. Wouter zit even de reisgids te lezen en ik zit wat door de verrekijker te turen. Tot ik plots een olifant in het vizier krijg. En nog één. En nóg één! Blijkt er een groep van 14 olifanten uit de bosjes richting de poel te komen. Eerst nog wat voorzichtig. Ze staan een tijdje in de bosjes een beetje te eten en te dralen. Tot er een grote voorop gaat lopen. Dan komen ze achter elkaar naar het water toe. Ze nemen eerst een stofbad en gaan daarna drinken. De poel is te klein om ze allemaal een plek te geven. Het is even dringen. Wat een verrassing dat we dit zien! Er komen nu ook steeds meer auto’s op het parkeerplaatsje staan. Wat een kadootje dat we precies nu op deze plek zijn! Terwijl we eigenlijk al dachten dat het niets meer zou worden en we beter op zoek zouden kunnen gaan naar een camping. Blij dat we nog even hebben gewacht!

We verlaten rond half 6 Etosha en rijden 9km naar het zuiden naar “Etosha Safari Camp”. Daar hebben ze voor N$80 een plekje voor ons. De camping is zo te zien nog lang niet vol.