Vrijdag 3 augustus (Zeist – Kaapstad)

Onze eerste reisdag verloopt niet zo heel enerverend. En dat is misschien maar goed ook.

Roos brengt ons, met onze auto, naar Schiphol. We gaan even na half 7 van huis weg. De buren Eggink staan dan al in hun badjas in de erker om ons uit te zwaaien.

Inchecken gaat zoals altijd. Dat verloopt zonder problemen. Wouter laat bij het poortje van de beveiliging het alarm weer af gaan en moet weer gefouilleerd worden. Het blijken, zoals altijd, zijn schoenen te zijn die het alarm laten afgaan. Na de gebruikelijke cappuccino en chocolademuffin en het neuzen in de boekwinkel, boarden we om 9 uur.

De grootste domper is dat we achter elkaar zitten, middenin een rijtje van 3 stoelen. Gelukkig kunnen we bij het boarden toch nog iets regelen, zodat we toch naast elkaar komen te zitten. Wel zo gezellig bij een vlucht van ruim 11 uur.

Het vliegtuig wacht op passagiers uit een vertraagde vlucht uit Londen. We lopen daardoor 1 uur vertraging op. Gelukkig kunnen we tijdens het vliegen weer wat tijd inlopen.

Na wat filmpjes (Blood diamant, Kruistocht in een spijkerbroek), wat lezen en wat eten, komen we rond 22.30 uur in Kaapstad aan. Een half uur vertraging. We hopen dan snel bij ons hotel te zijn om lekker te kunnen gaan slapen. De douane levert echter een hoop vertraging op. Daar wachten we 3 kwartier. Daarna staat er een flinke rij bij het pinautomaat. En aangezien we helemaal geen geld mee genomen hebben (alleen en creditcard en pinpas) moeten we ook hier in de rij. Anders kunnen we niet eens een taxi naar het hotel betalen. We overnachten in “Road Lodge Cape Town International Airport”. De taxirit er naartoe is slechts 4 minuten (20 rand). Van het hotel zien we verder niet zo veel. We gaan direct slapen (0.10 uur).

Zaterdag 4 augustus (Kaapstad – Windhoek/Daan Viljoen Game Park)

“Waky, waky, rise and shine!” De wekker gaat alweer om 5.45 uur. Onze vlucht naar Windhoek gaat om 8 uur. We willen om 7 uur op het vliegveld zijn. Dan kunnen we daar nog even ontbijten. Op het vliegveld gaat alles als een speer. Alles is leeg en verlaten; geen wachtrijen. Het vliegtuig vertrekt zelfs te vroeg!

Opvallend is dat je het vliegtuig niet op de foto mag zetten. Waarom dit verboden is, ontgaat ons. Wouter doet dit uiteraard toch.
We vliegen met “Air Namibië”. De vlucht duurt 2 uur.

We komen te vroeg in Windhoek aan. De douane en bagage gaat voorspoedig en de taxichauffeur die ons op komt halen, komt ook net aanlopen; verrast dat we er al zijn. Zijn kompaan staat er al vanaf half 7 mensen op te wachten. Die heeft dus minder geluk. Onze chauffeur belt hem tijdens het rijden nog even op. Waarschijnlijk om ‘m even te jennen dat hij nog moet wachten. Hij noemt hem een ‘slaapgattie’ op z’n Afrikaans. Erg grappig om zo’n gesprek te kunnen volgen.

In Namibië wordt Engels, Afrikaans en ook wat Duits gesproken. De officiële taal is Engels. Dit is sinds hun onafhankelijkheid van Zuid-Afrika. Voor de onafhankelijkheid (1992?) heette Namibië Zuid-West-Afrika. Als erfenis wordt er veel Afrikaans gesproken en kun je zonder problemen met de Afrikaanse rand betalen. Deze is exact evenveel waard als de Namibische dollar.

Het vliegveld ligt ongeveer 42 km van Windhoek. Rond Windhoek is het dusdanig heuvelig en bergachtig dat het geen goede plek is voor een vliegveld volgens de taxi-chauffeur.

We zijn om 8.40 uur geland (1 uur tijdsverschil met Zuid-Afrika) en we komen om 9.40 uur bij de Mauí aan waar we de camper ophalen.

Bij de instructie en camperinspectie blijkt ons reservewiel wat amateuristisch geplakt te zijn. We krijgen een nieuwe. Prettig dat we dat nog even hebben gezien, al hopen we natuurlijk het reservewiel niet nodig te hebben.

Ons eerste ritje in de camper (links rijden) gaat het centrum van Windhoek in; op naar de supermarkt. We doen groot inkopen; veel blikken voor de voorraad. Op de parkeerplaats charteren we voor 10 Rand een jongen om op onze camper te letten als wij de supermarkt in gaan. Hij heeft een soort vestje aan alsof hij bij de P hoort en is erg vrolijk en aardig. Alle Namibiërs zijn tot nu toe trouwens zeer vriendelijk.

We rijden Windhoek uit (20 km naar het westen en gaan naar Daan Viljoen Game Park (40 rand entree per dag, 10 rand voor de auto). Daar hebben we al via de mail een plek op de camping gereserveerd.

Rond half 2 zitten we hongerig en dorstig op de stoelen voor de camper. Lekker in de zon. Er zitten heel veel soorten vogels in dit park en we zien er gelijk al vrij veel vanuit onze luie stoel; onder andere en ‘lilac breasted roller’. In het tweede deel van de middag gaan we een wandeling maken. In dit park zitten veel soorten bokken/herten. Er zijn geen roofdieren. Je kunt er dus vrij rondlopen. We lopen ongeveer 2,5 uur en zien veel wild: kudu’s, veel wildebeesten, gemsbokken (oryx) en bergzebra’s. Deze zebra’s zijn speciaal. Ze hebben alleen witte en zwarte strepen en ook hun poten zijn gestreept. De ‘normale’ zebra heeft ook een bruinachtige streep door zijn vacht lopen. De bergzebra’s vind ik mooier. Ze komen op weinig plaatsen in Afrika voor.

Het is heel bijzonder om hier zomaar tussen die beesten door te lopen; soort Artis, maar dan zonder hokken. En ook al lopen wij luid te kraken over alle kiezels en stenen, toch lopen ze niet direct ver weg. Ze blijven altijd op een veilige afstand naar je staan kijken. Wie bekijkt nu wie, vraag je je af. Eén zebra heeft wat zwaar getafeld. Terwijl hij wegloopt laat hij (zij?) een hele serie scheten. Ik krijg direct de slappe lach. Niet zo handig als je stil wilt/moet zijn.

We zijn om half 6 terug bij de camper. Net op tijd want om 6 uur is het hier echt pikkedonker. Het koelt buiten gelijk behoorlijk af. Eerder op de dag was het lekker zonnig weer, maar niet heet; zo’n 23 ºC schat ik.

We gaan eten en vroeg naar bed. We zijn wel toe aan weer eens een volledige nacht slaap.

Zondag 5 augustus (Windhoek/Daan Viljoen Game Park – Mariëntal/Hardap Recreational Resort)

Het is een frisse nacht. Rond 4 uur leggen we onze extra slaapzak over ons heen. Als we om 6 uur uit bed zijn, is het 4ºC in de camper. Het begint al behoorlijk licht te worden. Onze camperende buren worden iets na ons wakker. De één met een lekkere muts op en de ander staat buiten de tent nog volledig in de slaapzak gewikkeld. Het is fris!

We hadden zo gehoopt ’s ochtends vroeg wild rond de camper te zien. Er is slechts 1 wildebeest/gnoe te zien en een baviaan die de vuilnisbakken plundert.

We gaan, na een muesli ontbijt, om half 8 op pad. We gaan de ‘detour’ rijden (extra rondje van ongeveer 6 km) om beesten te kijken. Deze lus is niet geasfalteerd en van niet al te beste kwaliteit zo blijkt. Eén berg komen we niet op. Het is steil en de weg is erg ongelijk. We komen stil te staan omdat de motor afslaat op een erg scheef stuk. We blijven hangen op de remmen en de handrem. Gelukkig slaan we niet om. Dat is het scenario dat bij Wouter door zijn hoofd flitst. Ik stap uit zodat de camper wat lichter wordt en Wouter laat de camper zachtjes naar onder/achter zakken. Hij keert de camper waar dat mogelijk is en we rijden (tegen de richting van deze éénrichtingsweg) weer terug. Wouter heeft nog nooit zo zitten ‘shaken’ in de auto. Dat was schrikken!

Niet veel later zien we 4 giraffes, ook een kleintje. Dat doet onze mislukte beklimming haast weer vergeten. Naast de (nu al haast gebruikelijke) gnoe’s zien we ook kudu’s, rode hartebeesten en een neushoornvogel (hornbill). Het leuke van dit park is dat je zonder problemen de auto uit kunt gaan om iets te bekijken of een foto te nemen. Gnoe’s zijn niet bang. We kunnen, met wat tact, op zo’n 10 meter van een groep gnoe’s komen. Erg leuk om zo dichtbij te komen en ze van zo dichtbij te kunnen observeren.

We drinken koffie met uitzicht over de heuvels van het park en een paar rode hartebeesten. Ook kunnen we in de verte een auto met open laadbak zien. De mannen rond de auto zijn bezig om dode zebra’s (minimaal 2) in te laden. Zo te zien is het een heel gedoe om die beesten in de laadbak te tillen. Zouden ze al dood zijn geweest toen die mannen ze vonden? Zijn ze neergeschoten omdat ze gewond of ziek zijn? Of zijn ze zomaar neergeschoten? Ik hoop niet het laatste.

We rijden om 10.15 uur Daan Viljoen Game Park uit. We rijden via Windhoek de B1 op naar het zuiden. De omgeving is eerst nog behoorlijk berg- en heuvelachtig. Maar al dalend (Windhoek ligt op ongeveer 2000 meter) en met de wind in de rug, komen we al snel in vlak land. Het is dor en droog; rood zand, gele dorre graspollen en hier en daar wat lage boompjes. Toch zien we veel herders met geiten, schapen en/of koeien. Een vetpot zal het niet zijn voor die beesten. Alhoewel we wel een paar kuddes goed doorvoede koeien zien.

We lunchen onder het bord van de steenbokskeerkring (tropic of capricorn). Grappig: vorig jaar in Australië zijn we ook de steenbokskeerkring gekruisd.

Wij overnachten zo’n 10 km voor Mariëntal bij de Hardap Recreation Resort. Dit is bij de Hardap Dam. Deze dam veroorzaakt een waterreservoir. Een overschot aan water kan hier worden opgevangen. Een overschot…. ha, ha! Het is hier kurkdroog. Wat schetst onze verbazing als we lezen dat hier in 2006 overstromingen waren, waarbij ook delen van Mariëntal onder water zijn komen te staan. Dat was in februari 2006.

De toegang tot het Hardap Park is 90 N$ (2 personen, 1 auto, 1 dag/nacht - dit was in 2007 gelijk aan € 9,-) en de camping is 10N$ ( = 1 euro!) voor 1 nacht. We laten de camping nog even voor wat het is. We gaan het ‘game park’ in. Daar stuiten we al snel op een helling waar we met de camper met moeite op komen. Even later komen we bij een pittige afdaling. Omdat we bang zijn dat we hier niet meer bij omhoog komen (en dus het park niet meer uitkomen) zetten we de camper op de heuvel neer. We lopen verder. We zien veel groepjes springbokken; wel allemaal vrij ver weg helaas. Ik zie nog een paar waterbokken in de verte. Lopend kunnen we maar een heel klein deel van het park zien helaas. Het is wel lekker om even de benen te strekken.

We gaan via de dam naar de camping terug. In het resort zijn een paar huisjes bezet en er zijn nog wat andere campeerders. Druk is het zeker niet. Uitgestorven beschrijft de status beter. De douches zijn heerlijk en de toiletblokken zien er netjes uit.

Tot onze verbazing wordt het hier ook niet koud. Buiten is het nog aangenaam en om 20.00 uur is het in de camper nog 21ºC. Een heel verschil met gisteren in Daan Viljoen!