Nieuw-Zeeland

Noorder- en zuidereiland (2018)

Reisverslag Nieuw-Zeeland - 2018

Noorder- en zuidereiland

/reisverslagen/oceanie/nieuw-zeeland/reisverslag/23-25-november-bay-of-islands-whangarei-falls-coromandel/

(c) Wouter en Carin van de Weerd


Bay of islands, Whangarei Falls, Coromandel

Vrijdag 23 november – Honderdvierenveertig eilanden

Van Paihia naar Whangarei, 145 km

Wouter heeft gisteravond online kaartjes geboekt voor een vaartocht door de Bay of Islands ($304 voor 2 personen, Explore). We melden ons om 9.00 uur bij de boot voor de Bay of Islands Discovery Trip, net als 33 anderen. We verruilen onze stoel al snel voor een sta-plaats op het achterdek waar we makkelijk heen en weer kunnen lopen, afhankelijk van waar het het mooist is. We hebben veel lagen kleren aan, want als we vertrekken is het bewolkt, winderig en frisjes. Al snel trekt het open en varen we heerlijk in de zon.
We gaan langs vele eilanden. In de baai zouden er 144 moeten liggen. We zien er veel, maar geen 144 schat ik. “The hole in the rock” is het verste punt. Even later zien we dolfijnen zwemmen rond de boot. Het zijn hele kleintjes en ze springen niet ver boven het water uit. Ze zijn niet makkelijk te zien en nog moeilijker te fotograferen. We blijven niet lang bij de dolfijnen, tot teleurstelling van Wouter. De BBQ lunch wacht op ons.
Daarvoor leggen we aan bij één van de eilanden. Na de lunch vaart de boot via Russel terug naar Paihia. Je kunt in Russel van de boot af stappen om later (gratis) met de ferry terug naar Paihia te varen. Dat doen we. Een mooie kans om de voormalige hoofdstad van Nieuw Zeeland te zien. Het blijkt een klein dorp met mooie oude Victoriaanse huizen. Ik ben succesvol in het shoppen: een lekker warme fleece trui (Nieuw Zeeland is kouder dan ik bij het pakken van mijn tas had voorzien) en een ketting met een hanger die is gemaakt van paua schelp.

Nadat we met de ferry zijn terug gevaren naar Paihia, is het rond 15.30 uur en benutten we de rest van de dag om alvast een stuk naar het zuiden te rijden. In Kawakawa stoppen we in het centrum bij de openbare wc. Dit is de grootste trekpleister van Kawakawa omdat het is ontworpen door Hundertwasser. Een bijzonder toilet!

Omdat er op de highway 1 net na Kawakawa een groot ongeluk is gebeurd, moeten we via een omweg verder. We rijden via Kaikohe naar Whangarei. Dit blijkt een flink eind om. We komen rond 19.00 uur aan op de camping Whangarei Falls. Na de BBQ lunch van vanmiddag hebben we nog geen honger. Dat scheelt weer; hoeven we niet te koken.

Nu ik dit allemaal op schrijf realiseer ik me: het was de hele dag droog vandaag. Een unicum!

 

Zaterdag 24 november – Water, waterval, water valt

Van Whangarei naar Hahei, 365 km

Als we wakker worden is het droog. Ons eerste uitje is naar de Whangarei Falls. Dit is 300 meter vanaf de camping. We maken een korte wandeling rond de waterval. Wouter maakt veel foto’s. Ik maak een praatje met een oude baas en zijn, op het oog, even oude hond. Ze lopen hier elke dag een rondje en hij merkt op dat de watervallen al wel uit alle mogelijke hoeken gefotografeerd zullen zijn. Wouter staat verderop op een rotsje in de rivier en zet de waterval met brug op de foto. Hij heeft op internet een foto gezien waarop de waterval en brug in één beeld gevangen waren. Volgens de oude baas had Wouter ook vanaf het pad langs de rivier de foto kunnen maken. Makkelijker. Als ik zeg dat hij dat heeft geprobeerd, maar er een boomtak in de weg zat, moet de man lachen. “Ah, so he tried the easy way first?! Must be a keen photographer!” En vervolgens sjokt hij met zijn hond weer verder.

De volgende stop zijn de Abby Caves ten oosten van Whangarei. Abby Caves bestaat uit drie vrij toegankelijke grotten waar je na enig klauterwerk druipstenen moet kunnen zien en gloeiwormen. De eerste grot vereist gelijk aan het begin behoorlijk wat klimvaardigheden. Daarom gaat Wouter eerst alleen en zonder rugzak op onderzoek uit. Hij rapporteert: donker, niet veel te zien en water wat te hoog staat om door te kunnen lopen. Deze grot slaan we dus over. Vol goede moed gaan we naar grot twee. Daar horen we van twee andere toeristen dat ook deze vanwege waterstand niet toegankelijk is. Op de route naar grot drie staat op een bord dat het een extreem glad pad is. Het regent inmiddels. We geloven het verder wel en slaan grot drie over. Nat en modderig komen we terug bij de camper.

We verlaten Whangarei en gaan richting het zuiden over de 1. Naar het mooie weer?

Tussen Waipu en Maungaturoto (wie verzint die namen hier?) gaan we rechtsaf over een onverharde weg naar Piroa Falls. De regen komt inmiddels met bakken tegelijk naar beneden. Compleet vermomd in regenpak gaan we er toch op uit. De watervallen liggen ongeveer 10 minuten lopen vanaf de weg. We zien er niet alleen water vallen, maar ook een leuke fantail (vogel) die muggen aan het vangen is. Fotograferen van de beweeglijke fantail blijkt ingewikkelder dan een foto maken van een voorspelbare waterval.

Na deze drie stops beginnen we aan een lange rit naar Hahei (Coromandel). We rijden weer door Auckland waar nu gelukkig geen files zijn. En we rijden weer door de regen, soms door wolken en heel soms met een zonnetje op de auto.
De omgeving is verrassend heuvel- en bergachtig. Vooral de Coromandel heeft veel meer hoogteverschil dan we verwachten. Het mooie van de natuur is dat de bossen zo afwisselend zijn: verschillende boomsoorten, verschillende hoogtes en verschillende structuren. De bossen worden afgewisseld door weilanden met koeien en schapen. De schapen zijn nog niet geschoren. Ik vermoed dat de dames nu nog wel blij zijn met hun wollen jasje. Het is 19.30 uur als we in Hahei aankomen op de camping (Hahei Holiday Resort). Het regent.

De campingeigenaar geeft ons niet een plekje aan het strand omdat daar een bruiloftsfeest is vanavond. Hij vreest voor geluidsoverlast. Als ik op de wc zit, de muziek van het feest hoor en baal van de regen, denk ik: het kan altijd erger. Je zult in de zomer je trouwfeest vieren in een strandtent op het strand met uitzicht op de oceaan. En het enige dat je ziet is mist en regen. Het kan altijd erger.

 

Zondag 25 november – Privé (?) hot tub

Van Hahei naar Whangamata, 73 km

De regen heeft Wouter vannacht wakker gehouden. "Wat doen we hier aan de kust met mooie stranden en baaien? Wat kunnen we morgen doen als het zo blijft?" Et cetera.
Ook als we wakker worden, regent het nog. Het gaat af en aan tot rond 10.30 uur. Daarom drinken we eerst een kop koffie en gaan pas daarna op pad naar Cathedral Cove.

Dit is een rotstunnel aan een mooi strand, met grillige rotsen in zee. Het is ongeveer 45 minuten lopen vanuit Hahei. In de zomermaanden kun je niet bovenop de rots parkeren (= dichter bij de Cove) en moet je vanuit het dorp wandelen. Daar komen we achter als we met de camper naar boven gereden zijn. Weer terug dus. Om ons heen is het nog flink bewolkt, maar waar wij lopen is het droog en het voelt warm tropisch aan. Zweetweer. Het is een stevige wandeling met pittige klimmetjes over een verhard pad. Goed te doen. De Cathedral Cove is een mooie plek. Als we eenmaal daar zijn begint het weer te plenzen. Gelukkig kunnen we, met vele anderen, schuilen onder de rotsen. Even niet denkend aan de waarschuwingen voor vallend gesteente. Vanwege het onbestendige weer en omdat ik rond 15-16 uur op Hot Water Beach wil zijn, gaan we niet naar de andere twee strandjes die onderweg zijn aangegeven. We lopen via een mooi kustpad, langs varenbomen en mooie bloemen, terug naar het strand bij Hahei.

En dan is het chop-chop naar Hot Water Beach want het is dan al 15.15 uur. Vijf minuten geleden was eb op zijn hoogtepunt. Van 2 uur voor eb tot 2 uur na eb is Hot Water Beach the place to be (ga naar de rotsen die de twee strandjes van elkaar scheidt, of volg gewoon de andere toeristen). Als je een kuiltje graaft, loopt deze vervolgens vol met water, gevoed vanuit een hete bron onder de grond. Wij hebben in Hahei nog geen schep geregeld (gehuurd of gekocht) en komen rond de parkeerplaats en het strand geen plek meer tegen waar schepjes te huur zijn. Paniek!
Nu blijkt het een voordeel te zijn dat we niet zo vroeg zijn. De eerste mensen verlaten het strand alweer en wij kunnen een kuiltje van anderen overnemen. Deze graven we met onze handen verder uit en dan is het heerlijk relaxen in onze eigen hot tub. Wat een pret! Rondom ons zitten allemaal blije mensen met hun bips in heet water. In onze kuil zit de hete bron duidelijk aan één kant. Daar is het te heet om te zitten en ook om het zand verder met de handen weg te graven. Hadden we nu toch maar een schepje. Na de regen bij Cathedral Cove is de lucht weer open getrokken. We liggen in de zon in ons warme badje. Als het vloed wordt en de zee verder het strand op komt, is het feest voorbij. Rond 17.00 uur hebben we het ook wel gezien.

We rijden verder en vinden een camperplekje in Whangamata (Whangamata Motor Camp, $40 per nacht). Daar douchen we het Hot Water Beach zand van ons af terwijl het buiten weer regent.