Vrijdag 7 december – Jaw dropping mooi
Van Wanaka naar Queenstown, Wakatipu Lake, 111 km
Wouter heeft de wekker op 5.00 uur staan zodat hij bij zonsopkomst bij de Wanaka tree kan zijn. Hij loopt er naartoe vanaf de camping (ongeveer 15 minuten). Dus ik kan lekker in bed blijven liggen. Wouter blijkt niet de enige vroege vogel. Hij moet strijden met andere fotografen om de beste plek. Het boompje staat ongeveer 10 meter van de kant in het Wanaka Lake. Het is een ielig, wat scheef boompje dat licht in het blad zit, omgeven door water en besneeuwde bergtoppen. Fotogeniek dus.
Mijn dag start even na 7.00 uur met een boek en een kop thee in de zon op de camping. Ook geen slechte start. Na het ontbijt rijden we nog even langs de boom zodat ik het ‘wonder’ ook kan aanschouwen. Aan de waterkant zijn ook mooie gele lupines.
We maken een wandeling bij Wanaka: Mount Iron Track (4,5 km, start tegenover Puzzle World). We lopen over de top van de berg, met mooi uitzicht over Wanaka, Lake Wanaka en Lake Hawea. De plaatselijke schoolklas (leeftijd rond 9 jaar) loopt er ook. Gehuld in reflecterende hesjes, petjes en rugzakken. Dat was kennelijk de dresscode voor het uitje. Ik vermoed dat dit het verplichte actieve en verantwoorde programma-onderdeel is, en dat ze hierna gaan spelen in Puzzle World.
SH6 loopt van Wanaka naar Queenstown. Wij nemen een kleinere (en kortere) weg: Crown Range Road. Dit is echt een hele mooie route in dit seizoen. De weg volgt grotendeels een riviertje. Om het water bloeien heel veel lupines (geel, roze, paars), vingerhoedskruid (roze) en iets hoger op de heuvels knalt de gele brem je tegemoet. Heel veel gele brem. In de winter is dit een skigebied. Daar zie je nu niets van.
Omdat de afvoer van onze watertank verstopt zit en het reservoir vol is, gaan we bij de camperverhuurder langs in Queenstown in de hoop dat ze het euvel kunnen verhelpen. Zij constateren dat de afvoer inderdaad verstopt zit en hebben gelukkig meteen tijd om het te ontstoppen (eigenlijk hadden we van te voren moeten bellen en een afspraak moeten maken). Een uurtje later zijn we weer op pad.
We doorkruisen Queenstown en zien dat het inderdaad net zo druk en hectisch is als de reisgids beschreef. We hebben zin in een ijsje, zien een Italiaanse ijsboer en rijden er langs. In de verste verte is geen plek te vinden om onze camper te parkeren. Wij gaan op zoek naar rustiger oorden en rijden richting Glenorchy langs het Wakatipu Lake. Zowel de Rough Guide als Wouter zijn PDF met reisinfo, zijn hyper enthousiast over deze route. Jaw dropping mooi zeggen ze. Het is inderdaad een mooie route met uitzichtpunten over het meer, besneeuwde bergtoppen in de verte en strandjes waar je kunt zwemmen. Bij het testen van de watertemperatuur met de voeten zijn wij voldoende afgeschrikt. Koud! We maken een paar relaxte stopjes. Het zonnetje nodigt uit om lekker aan het water te gaan zitten. Om half 6 parkeren we de camper op een P aan het meer. Je mag hier ‘wild’ kamperen. Het waait flink, maar wij staan in de luwte van een bosje. Het is haast te warm. Zullen we dan toch gaan zwemmen?
De rest van de avond genieten we van het plekje en de zon. En als die onder is (rond 21 uur) van de vele sandflies, tot deze lastpakken ons de camper in jagen.
Wie bedenkt zoiets?
Als verliefd stel een hangslot aan een brug bevestigen schijnt het toppunt van romantiek te zijn. Hangsloten aan een brug zien er weinig aantrekkelijk uit, maar ik kan me voorstellen dat het bijzonder is om zoiets samen te doen.
Hier in Nieuw Zeeland heb ik inmiddels drie varianten gezien. Op het Noordereiland hing een tuinhek voor een huis helemaal vol met badslippers. Dit kunnen nooit allemaal afdankertjes van de huiseigenaar zijn. Daar waren het te veel voor. Wie hangt hier de eerste teenslipper op en wie bedenkt daarna “jôh, ik hang mijn slippers erbij!” ?
Daarna kwamen we langs een hek met allemaal gymschoenen er aan. Zomaar een hek onderweg, niet in de buurt van een huis. Start zoiets met één verloren gymp die door de vinder is opgehangen? Zoals in het bos kinderwantjes op een paaltje geprikt worden zodat ze voor zoekende ouders meer opvallen? Was het tweede paar van een vermoeide wandelaar die blaren had gekregen en besloot op blote voeten verder te gaan? Wie laat hier zijn gympen achter en wat wil je ermee zeggen?
Die laatste vraag houdt me bezig sinds ik vanochtend langs de Crown Range Road (tussen Wanaka en Queenstown) een hek vol bh’s zag. Een hek van ongeveer 100 meter lang, 1 meter hoog, helemaal vol met bh’s in alle mogelijke kleuren. Wat maakt dat je als vrouw ter plekke je bh uittrekt om ‘m erbij te hangen? Wat wil je daarmee laten zien? Welk statement wil je maken?
Ik zag een hek vol bh’s, we reden er langs en ik hield mijn bh aan. En wat zegt dat?
Zaterdag 8 december – Top of the Lake
Van Queenstown naar Te Anau, 356 km
Vanochtend verbaast Wouter de mensheid, en vooral mij, door een duik te nemen in Lake Wakatipu. Het is eigenlijk niet echt een duik, meer een dip. Het is zo koud dat het hem de adem beneemt. Hij is het water al weer uit voor ik klaar sta om dit bijzondere moment vast te leggen. Er is geen wc, wastafel of zelfs maar stromend water op de parkeerplaats waar we staan. Dus Wouter heeft bij wijze van een douche een duik genomen. Brr! Ik heb me gisteravond al uitgebreid in de camper gewassen. Even al het zweet, deet en zonnebrandspul eraf wassen voor ik naar bed ging.
We zijn vroeg vanochtend. Voor alle andere kampeerders zijn we klaar om te vertrekken. Omdat we staan ingebouwd door bosjes en andere busjes is het even spannend of we er wel uit kunnen rijden met alle bomen en laaghangende takken om ons heen. Gelukkig, het lukt. We rijden verder langs het meer naar Glenorchy. In tegenstelling tot gisteren is het vandaag grijs weer, maar (nog) wel droog.
In Glenorchy maken we opnieuw kennis met een bijzonder fenomeen. Op de parkeerplaats stappen uit twee verschillende auto’s Aziatische vrouwen in witte bruidsjurken, blote schouders, mooi gekapt haar, een sleep en veel kant. Bij Wanaka hebben we dit ook gezien. Aziatische vrouwen in bruidsjurk of andere opvallend nette (en blote!) kledij die poseren voor een mooie achtergrond. In Wanaka voor de boom en hier op een lange houten steiger in een meer. Zijn dit mode-vloggers of influencers met een eigen youtube kanaal of … ? Op de steiger in Glenorchy komt er een andere optie bij. Hier lopen een bruid en een bruidegom, een professioneel uitziende fotograaf en een styliste. De styliste vraagt ons even te wachten voor we verder de steiger op lopen. Het blijkt een huwelijksaanzoek. Het is een verrassing voor de bruid (Hoe dan? Als je eerst gevraagd wordt om je in een trouwjurk te hijsen?) en ze zijn er speciaal voor uit China gekomen. De wereld wordt steeds gekker. Glenorchy schijnt bekend te zijn omdat het de plek is waar een groot deel van de tv-serie “Top of the Lake” is opgenomen. Deze serie is aan ons voorbij gegaan. We maken foto’s van elkaar op plekken waar opvallend veel mensen elkaar op de foto zetten. Zou dit een bijzondere plek zijn voor “Top of the Lake” kijkers? We weten het niet.
We maken een wandeling vanuit Glenorchy: Glenorchy walkway (4 km). Geen must see, wel aardig om even de benen te strekken. De vele bloeiende lupines langs het meer aan het begin van de wandeling blijken het hoogtepunt te zijn.
Na Glenorchy rijden we terug naar Queenstown over dezelfde weg als we zijn gekomen. Het ziet er nu anders uit. Wellicht omdat we nu van de andere kant komen. Maar meer waarschijnlijk omdat het weer slechter is dan gisteren. We doen boodschappen in Queenstown en rijden dan via de SH6, SH97 en de SH94 naar Te Anau.
Dit wordt de Southern Scenic Route genoemd. Het landschap is anders dan hiervoor. We hebben de dichtbeboste regenwouden al een paar dagen achter ons gelaten. Hier is het vlakker. We rijden door een vallei, cq. rivierbedding. Het is kaler, met veel weilanden met koeien, schapen en herten. Herten hebben we nog niet in het wild gezien, maar in deze contreien al wel veel rond boerderijen. De dames staan samen op een weiland. En de mannen met hun geweien staan op een landje verderop. Het regent regelmatig onderweg.
Als we in Te Anau aankomen en een camping hebben geregeld (Kiwi Holiday Park) zijn we net op tijd voor een excursie naar de gloeiwormen. We melden ons drie minuten voor vertrek van de boot bij het kantoor van Real Journeys. Net op tijd. De excursie ($198 voor 2 personen) start met een boottocht over Lake Te Anau van ongeveer een half uur. We wagen ons op het dak van de boot om van het uitzicht te genieten tot we er echt vanaf stormen. Ik zit op een bankje en als ik een foto wil maken, moet ik mijn benen om een paaltje klemmen anders blaast de wind me zo van het bankje af. Het is een onstuimig tochtje.
Lake Te Anau is op bepaalde plekken 400 meter diep. Da’s diep. Het meer herbergt de grootste voorraad zoet water ter wereld, zo wordt ons verteld. Da’s veel. De boot brengt ons aan wal waar we in kleinere groepen een grot in gaan onder leiding van een gids. Eerst lopend en later varend.
Het is zo donker dat ik Wouter, die naast me zit, absoluut niet zien. Het is dat ik weet dat hij er zit. Al varend zien we de glow worms op het plafond en de muren van de grot geplakt. Blinkende lichtjes in het pikke donker. Het lijkt op een blik uit het raam van een vliegtuig als je ’s nachts over bevolkt gebied vliegt met hier en daar een brandende straatlantaarn. Een bijzonder fenomeen.
De gloeiworm is ongeveer 3 cm lang en lokt met zijn lichtje vliegjes en motten die hij vervolgens vangt in plakkerige draadjes die vanuit de worm naar beneden hangen. Deze draadjes lijken op spinrag met kraaltjes. Afhankelijk van de plek waar de gloeiworm zit kunnen deze draadjes in lengte variëren van ongeveer 2 cm tot enkele decimeters. Hoe meer wind, des te korter de draden. De gloeiworm wordt uiteindelijk een vlieg die 3-5 dagen leeft. Net lang genoeg om te paren en eieren te leggen. Gekke beesten. Die draadjes of de worm zelf zie je niet in zo’n donkere grot. Je ziet alleen het kleine lichtpuntje.
Dan varen we terug naar Te Anau. Al met al heeft dit uitje twee uur geduurd. Het is inmiddels alweer 18.30 uur. Tijd voor pizza!