Dinsdag 20 november – We zijn er!

Van Auckland naar Orewa, 68 km

We hebben zowaar een paar uur geslapen als we om 12.30 uur (plaatselijke tijd) uit het vliegtuig stappen. Het vliegtuig was een Airbus A380 dubbeldekker; wij zaten bovenin. Net als veel andere reizigers zetten we dit immense toestel op de foto.
We gaan met een gratis shuttlebus naar de Britz camperverhuurder. De plichtplegingen en instructies (of beter gezegd: het wachten) kost veel tijd. Maar dan heb je ook wat. Een spiksplinternieuwe camper (een Discovery 4 Berth), van alle gemakken en snufjes voorzien.
Bijzonder is het tweede bed, dat bij deze camper niet boven de bestuurderscabine zit. Het 'hangt' boven het zitgedeelte tegen het dak, en je kan het 's avonds omlaag trekken zodat er een soort stapelbed ontstaat. Handig!

Wouter rijdt er soepel mee weg. Ook al rijden ze in Nieuw Zeelands links, de ruitenwisser en richting aanwijzer zitten gelukkig wel op de plaats waar je ze verwacht. Dat scheelt veel commotie de eerste kilometers met ons nieuwe tijdelijke onderkomen. Op naar de supermarkt. Daar slaan we een voorraadje in voor de komende dagen, inclusief een starterspakket van macaroni, rijst, afwasmiddel, et cetera.

We rijden door Auckland naar het noorden. Perfecte timing; dwars door de avondspits. Wouter loodst ons er veilig naar de andere kant van de stad. We zijn rond 19.00 uur op een camping in Orewa. We hebben een mooi plekje met uitzicht op het strand en de zee. Het is helaas te koud om buiten te eten, maar gelukkig niet te koud om te fotograferen. Als ik kook, leeft Wouter zich uit op de mooie kleuren in de lucht. Na het eten is het een kwestie van tas uitpakken (dat moest nog) en dan snel naar bed. We vallen om van de slaap.

Woensdag 21 november – Enorme bomen

Van Orewa naar Opononi, 235 km

Als we wakker worden is het bewolkt en droog. Nog wel. Het zal later een groot deel van de dag regenen. Bah. Het is ook koud. Dat vinden wij tenminste. Nieuw Zeelanders lijken een voorkeur te hebben voor een korte broek, t-shirt en badslippers. Ik moet er niet aan denken en trek lekker een lange broek en sweater aan.

We verlaten Orewa en rijden via Warkworth en Te Hana naar het noorden. In Te Hana willen we een houtatelier bekijken maar deze blijkt niet meer te bestaan. Het landbouwplastic zit tegen de ramen geplakt.
Dan rijden we door naar het westen, naar Matakohe. Hier is het Kauri Museum ($25 p.p.). Na flinke regenbuien onderweg, schijnt hier de zon. We lunchen heerlijk buiten.
Het Kauri Museum is heel groot. In de reisgids staat dat je er drie uur voor moet uittrekken. Dat doen we niet, maar we zijn er wel een tijdje zoet. We worden compleet ondergedompeld in en geïnstrueerd over het verleden van de kauri houtindustrie en de welvaart die het bracht. We zien vele zaagmachines, sommigen in werking, meubels en toonkamers waarin het leven in die tijd wordt uitgebeeld. In de displays staan poppen. Het lollige is dat ze specifieke mensen voorstellen uit de streek. Er staat dan een toelichting bij wie het is, wat zijn/haar link is met het museum en de kauri-industrie en (heel belangrijk) van wie ze allemaal familie zijn.
Er is ook hout te zien van zogenaamde swamp kauri. Deze zijn gevonden in een moeras en het hout is rond de 20.000 jaar oud. Kauri worden immens groot.

Wij zien later in de middag in het Waioua Kauri Forest de grootsten en oudsten: Te Matua Ngahere, father of the forest, totale hoogte 29,9 meter en stamomtrek 16.41 meter. En Tane Mahuta, lord of the forest, totale hoogte 51,5 meter, stamomtrek 13,8 meter. Waarbij ik het verrassend vind dat ze de bomen mannelijke namen hebben gegeven (father, lord). Natuurlijke dingen die staan voor leven en het geven van leven zie ik eerder als vrouwelijk geloof ik (moeder aarde).

Als we bij het kauri bos zijn, regent het weer (of eigenlijk nog steeds). Verpakt in regenjas en gewapend met paraplu gaan we op pad. Aan het begin en als we weggaan, moeten we onze schoenen ontsmetten en schoonmaken. Dit is om te voorkomen dat we een bacterie verspreiden die de kostbare kauri aantast. Het is leuk om door het bos te lopen. Er staan immense kauri bomen en mooie varens en mosjes.

Het is al 19.15 uur als we bij het bos weg rijden. Gelukkig is de camping in Opononi niet ver. Daar zijn we rond 20.00 uur en een kwartier later zitten we al aan het avondeten. De mevrouw van de camping heet ons welkom in de sunny tropical north, terwijl ze druipend van de regen in een fleece, regenjas en lange broek naast onze camper staat. Normaal lopen ze rond deze tijd van het jaar in een korte broek en T-shirt, zegt ze. Normaal wel, maar nu even niet. Zo zie je maar het is niet altijd positief om iets uitzonderlijks mee te maken.

Donderdag 22 november – Over Maories en een konijn

Van Opononi naar Paihia, 90 km

De zon schijnt! Wat een verrassing na onze natte grijze aankomst van gisteren. We ontbijten buiten in de zon met uitzicht op een groep jonge geiten die samen de omgeving verkennen. De moeders staan vast aan een pen en touw en blaten soms zorgelijk om vervolgens lekker verder te grazen.

Vanwege de slechte weersvoorspelling (en ook omdat ik me bij het opstellen van het reisschema een dag heb verteld vanwege het tijdsverschil en we nu dus een dag korter in Nieuw Zeeland blijken te hebben), besluiten we om niet naar Cape Reinga te gaan. We rijden dwars over het noordereiland, via Kaikohe en Ohaeawai, naar Paihia. Onderweg komen we langs de Haruru Falls waar Wouter zich uitleeft met fotograferen en ik lekker in het zonnetje ga zitten lezen.

We komen via een onverwachte en heel mooie route (onverharde weg), via Waitangi op Paihia aanrijden. We stoppen bij de Waitangi Treaty Grounds. Dit is de plek waar in 1840 het verdrag werd getekend tussen Engeland en vele Maori leiders waarmee Nieuw Zeeland afhankelijk werd, maar ook bescherming kreeg van Engeland. Voor de Maori’s is Waitangi een belangrijke plaats. We zijn mooi op tijd voor de rondleiding van 14.00 uur (NZD $50 p.p.) met aansluitend een dans- en zangshow.
Door de rondleiding en het museum leren we van alles over de Maori en het verdrag met de Engelsen. De relatie tussen Engeland en Nieuw Zeeland is al rond 1830 ontstaan toen de toenmalige Engelse koning een aantal Maori’s uitnodigde om naar Engeland te komen. Toen de jaren daarna vele landen aasden op Nieuw Zeeland vanwege de strategische ligging richting Azië, wendden de Maori’s zich tot Engeland. Ze onderhandelden met hen over bescherming en wat de Britten er voor terug zouden krijgen. Niet alle Maori leiders besloten het verdrag te tekenen en na ondertekening hebben een aantal van de ondertekenaars ook wel spijt gekregen. De Britten hielden zich niet aan de gemaakte afspraken en behandelden de Maori’s net als de andere landen die ze hadden ingelijfd. Het is interessante geschiedenis en het gebied Waitangi ligt prachtig aan zee.

Na Waitangi rijden we door naar Paihia waar we een plaatsje vinden op camping Bay of Islands Holiday Park. Als we lekker in het zonnetje op de camping zitten, komt een konijn onder de camper vandaan. Een beetje als een wit konijn uit een hoge hoed, maar dan in het bruin en van onder de camper. Het konijn blijft lekker zitten voor een aaitje en valt dan op zijn zij om languit op het gras in de zon te gaan liggen. Raar beest. We genieten nog even van de zon en gaan dan uit eten (Indiaas; lekker). Het centrum is ongeveer 15 minuten lopen vanaf de camping.