Dinsdag 26 juli - Van Mataranka naar Nitmiluk National Park (Katherine Gorge)
We bezoeken een paar plekjes in Elsey NP. We rijden langs de John Hauser Drive. Daar lopen we de botanical trail. Van de botanische hoogstandjes zijn we niet zo onder de indruk. Van de vele vlinders wel. Ik ontdek een schlemielig klein kaal boompje waar dertien (!) vlinders aan hangen te rusten en op te warmen. Nu we weten hoe en waar we moeten kijken, vinden we meer van dit soort ‘hangplekken’. We drinken koffie langs de oever van de Roper River bij de Mulurak Picknick Area. Het is even sjouwen met alle spullen om koffie te kunnen maken (water, brander, pan, et cetera) maar het uitzicht is de moeite waard en het is er heel rustig.
Aan de andere kant in Elsey NP ligt Bitter Springs. Deze bron brengt 300 liter water per seconde naar het aardoppervlak en het is 33°C. Het water is warm omdat het van heel diep in de aarde komt. Het wordt niet opgewarmd door vulkanische activiteit met als groot voordeel dat het niet stinkt. Bitter Spings oogt veel natuurlijker dan Rainbow Springs. Er zijn ook veel minder toeristen. Wij gaan natuurlijk in de bron zwemmen; een vijver met natuurlijke oevers, met waterlelies en omgevallen bomen erin, omzoomd door palmen. Er zit behoorlijk stroming in het water. De oudjes die in het gelukkige bezit zijn van een drijfstaaf, laten zich meedrijven met de stroom en klimmen zo’n 500 meter verderop het water uit en lopen terug. De jonkies (wij ;-) ) drijven met de stroom mee en zwemmen terug. Wij, en iedereen om ons heen, zijn onder de indruk van deze mooie plek. The most beautifull spot I ever swam is het volgens een jonge Australiër, die met zijn vriendin een jaar door eigen land reist. Ik kan het alleen maar beamen.
Gisteren hebben we geluncht langs de Stuart Highway (1) bij Cutta Caves NP. Daar werden we aangesproken door een bejaarde dame die de grotten met overtuiging aanprees. De mooiste grotten die ze ooit had gezien. Marvellous. Ze was vorig jaar in Amerika geweest, maar de natuurwonderen daar konden niet tippen aan wat ze hier had gezien. Wij zijn niet zo van de grotten en waren eigenlijk niet van plan er naar binnen te gaan. Maar we zijn nu toch gaan twijfelen. Nu we van Mataranka terugrijden naar Katherine, komen we er opnieuw langs. We wilden de grotten vandaag gaan bekijken. Maar nu we zo lang in Bitter Springs hebben liggen dobberen, hebben we onze tijd hard nodig om boodschappen te doen en op tijd in Katherine Gorge/Nitmiluk NP te komen. De skippies in het donker in Flora River NP staan ons nog iets te levendig voor de geest. We rijden dus wederom de Cutta Caves ongezien voorbij. Wat zouden we gemist hebben?
In Katherine doen we inkopen. Hoezee, hier mag men al vanaf 14.15 uur alcoholische dranken verkopen. We kopen twee flessen wijn. Het kopen van wijn voelt als een criminele daad. Er staan twee politiemannen bij de ingang van de slijterij en ik moet me legitimeren. Mijn paspoort wordt digitaal gescand.
We zijn rond vier uur in Nitmiluk National Park (ingang Katherine Gorge). We zijn hier 12 jaar geleden ook geweest tijdens onze huwelijksreis. Vanaf nu gaan we een aantal plekken bezoeken in the Top End waar we in 1999 ook zijn geweest. We constateren al snel dat het visitor center hetzelfde is, maar dat alles er omheen is veranderd. Grootser, commerciëler en met meer asfalt. Er zijn grote parkeerplaatsen op de plaats waar wij ons herinneren dat we in parkachtige setting prachtig gekleurde vogels hebben zitten kijken. Bij het grasveld rond de kanoverhuurder is geen vogel meer te bekennen. En de kanoverhuurder heeft een buurman gekregen: rondvaarten over de Katherine River. De bomen zijn overgenomen door fruit bats. De bomen langs de rivier hangen er werkelijk helemaal vol mee. De vleermuizen maken constant herrie en ze stinken. Beetje een tegenvaller. Om zeven uur ’s avonds (als de zon een kwartier onder is) trekken de vleermuizen van de bomen bij de rivier naar bomen met vruchten om te eten. Laten deze bomen nu precies op de camping staan. Ze vliegen in grote getale over, gaan op de camping in bomen zitten piepen en laten de nodige droppings vallen. Zo ook in mijn haar. Ieks! En ook op de arm van de buurvrouw. Maar haar vinden we niet zo sympathiek, dus dat is minder erg. Wij hebben haar alleen nog maar bellend gezien. Ze praat op luide toon en het gesprek gaat alleen maar over dingen kopen en hoe duur het is. Wij hebben tijdens de vakantie de luifel van de camper nog niet opgezet. Dit is het juiste moment om daar verandering in te brengen. Dan kunnen we tenminste poepvrij zitten.
Woensdag 27 juli - Nitmiluk National Park (Katherine Gorge)
Je kunt hier lange wandelingen maken; geen puf voor.
Je kunt hier kanoën; 12 jaar geleden al gedaan.
En je kunt hier een tocht met een rondvaartboot maken waarbij je ook aan land gaat om Aboriginal rotstekeningen te bekijken; geen zin om tussen de 65+ers in een boot te zitten en de rotstekeningen hebben we 12 jaar geleden al gezien.
Wij hebben vandaag een strak plan: een autoloze rustdag houden.
We slapen uit (8 uur!!), ontbijten in het zonnetje en maken dan een korte wandeling naar het eerste uitzichtpunt over de Katherine River en de kloof. Na de wandeling hebben we weer genoeg activiteit gehad voor vandaag. We drinken koffie in het zonnetje voor de camper en we lunchen in het restaurant bij het Visitor Center. De stank van de fruitbats valt er gelukkig wel mee. We gaan buiten op het terras zitten met uitzicht over de rivier en de kloof. Dat wilde ik graag omdat we hier 12 jaar geleden ’s avonds hebben gegeten. Toen was het donker en is het ‘uitzicht’ compleet aan ons voorbij gegaan. Waar 12 jaar geleden nog een brede rivier stroomde, heeft zich nu een eilandje met hoge bomen (en fruitbats) gevormd.
’s Middags gaan we relaxen bij het zwembad op de camping (die was er 12 jaar geleden nog niet). Lekker een middagje ‘nixen’. Wouter wordt rond 5 uur onrustig. Hij wil weer naar het uitzichtpunt terug om de zonsondergang te fotograferen. Hij klautert nu met volledige foto-uitrusting naar boven, terwijl ik lekker aan de rosé zit met een olijfje. Onder de luifel. Laat de bats maar komen. Ik ben er klaar voor. Dan zie ik Wouter terugkomen met opvallend hoog opgetrokken sokken. Heel charmant. Hij is lek geprikt door de muggen en heeft met het stukje uitgerekte sok nog iets van zijn huid proberen te redden.
Andere beestachtige hoogtepunten van vandaag waren: twee white headed sea eagles boven de rivier tijdens de lunch; een groep red collared lorikeets op de camping; vele bowerbirds aan de rand van de camping die elkaar het hof aan het maken zijn met een mooi nest en een dansje.
Donderdag 28 juli - Nitmiluk National Park (Katherine Gorge)
Als we wakker worden stinkt het nog van de fruitbats die de hele nacht boven de camping hebben gevlogen. Ze zeggen dat stank went. Ik vraag me af na hoe lang. Bij het inrollen van de luifel blijken we die niet voor niets te hebben opgezet. Er zitten meerdere flatsen op. Yek, fruitbat-flatsen.
We verlaten Nitmiluk NP/Katherine Gorge. Onze eerste stop is de supermarkt in Katherine. We drinken koffie met mudcake (lekker!) en gaan op zoek naar souvenirwinkels. Die blijken er niet veel te zijn. Dan rijden we verder naar Lellyn (afslag van de Stuart Highway, ongeveer 30 km ten noorden van Katherine). Vanaf daar is het andere deel van Nitmiluk NP toegankelijk: Edith Falls. We hebben van een buurman op de camping bij Katherine Gorge gehoord dat het daar heel mooi is en omdat we een dagje over hebben in ons reisschema gaan we er heen.
Bij Edith Falls is een kiosk en een camping met mooie ruime plekken direct grenzend aan de natuur, warme douches en normale wc’s en wastafels. Kortom: een echte camping (A$18 voor 2 personen per nacht). We blijken hier al eerder geweest te zijn. Van Edith Falls herkennen we de laagste waterval (lower falls) van 12 jaar geleden. Alleen stond er toen veel minder water in. Toch? Voor de zekerheid nemen we een paar foto’s om thuis te kunnen vergelijken. Het is een grote waterhole en het is ongeveer 150 meter zwemmen naar de overkant waar de waterval naar beneden komt. Na het zwemmen drogen we lekker op in het zonnetje.
We vertrekken rond half 5 voor een rondwandeling (2,6 km) naar de second en upper pool. Het uitzichtpunt op de verschillende pools en watervallen is prachtig in het late licht. Door ons gelummel komen we helaas wat laat bij de upper pool. Het is hier prachtig. Mooie rode rotsen, watervallen afgesleten stenen die boven het water uitsteken, orchideeën en hele grote zonnedauwbloemen. Het water is helaas al in de schaduw omdat de zon al te ver is gezakt. Jammer. Deze wandeling is echt een topper en het is de klim in de hitte meer dan waard.
