Australië

Het noord-westen: van Broome naar Darwin (2011)

Reisverslag Australië - 2011

Het noord-westen: van Broome naar Darwin

/reisverslagen/oceanie/australie-noord-west/reisverslag/11-12-juli-in-en-rond-broome/

(c) Wouter en Carin van de Weerd


In en rond Broome

Maandag 11 juli - In en rond Broome

We werken een deel van onze jetlag weg met een comateuze slaap in hotel “Moonlight Bay Suites” in Broome. Hier hebben we een appartement met een keukentje, zodat ik rustig wakker kan worden met een kopje thee, uitkijkend over het zwembad en de oceaan. We nemen ons voor om ons vandaag nog niet zo druk te maken. Eerst maar eens lekker ontbijten bij restaurant Matso’s aan de overkant.

Daarna gaan we de camper ophalen bij Apollo. Het kantoor van Apollo blijkt recent verhuisd naar Farrelstreet. Gelukkig was onze taxichauffeur hiervan op de hoogte. Wij hadden in onze papieren nog het oude adres staan. Bij de camperverhuurder nemen ze ruim de tijd om alles aan en in de camper uit te leggen. We krijgen een apparaat waar we een noodsignaal mee uit kunnen zenden. Dit mogen we alleen gebruiken in een levensbedreigende situatie. Het kastje geeft een uniek signaal af waar de hulpdiensten aan kunnen zien wie het afgeeft en waar we ons dan bevinden. Vervolgens zal er een helikopter op pad gestuurd worden om ons te redden. Hopelijk gaan we dit niet nodig hebben. Onze plannen zijn niet zo heldhaftig in ieder geval.

We doen inkopen in een enorme supermarkt en gaan dan naar Cable Beach. Dit is een breed wit zandstrand dat zich over vele kilometers uitstrekt, even ten noorden van Broome.
Uitkijkend over het strand worden we verrast door een groepje rainbow bee-eaters. Deze bijeneters hebben een lange kromme snavel en zijn prachtig gekleurd. Geel, groen, blauw, oranje, rood; bijna alle kleuren van de regenboog. Ze scheren door de lucht om vliegen en bijen te vangen en gaan vervolgens op een takje zitten om de beestjes dood te slaan tegen een tak. Een schouwspel dat ons even doet vergeten dat we bij het mooiste strand van Australië zitten.
Andere verrassende beesten die we hier zien zijn kamelen. Er zijn drie groepen: met gele, rode en blauwe rugdekjes. Je kunt bij zonsondergang een tocht op een kameel maken over het strand. Dit toeristische spektakel laten wij voor wat het is en rijden naar de Broome Bird Observatory (BBO). Dit is ongeveer 30 km ten zuiden van Broome. Daar komen we rond 5 uur aan, net voordat het donker wordt.

Toen ik rond half 10 (’s avonds) in mijn lakenzak stapte op de camping bij de Broome Bird Observatory (BBO), was ik zowaar moe. Nu is het 1 uur. Buiten is het aardedonker. Het is bewolkt waardoor de sterren geen kans krijgen de camping te beschijnen. En hier bij de BBO zijn geen lantaarnpalen. Ik ben klaarwakker. Mijn slaapachterstand van de lange vliegreis heb ik inmiddels weggewerkt tijdens de eerste hotelovernachting in Broome. Nu breekt het tijdsverschil me op. In Nederland is het 6 uur eerder en geen tijd om te slapen. Ik heb honger. Twee keer hoor ik iemand over het schelpenpad naar de wc’s lopen. Dan hoor ik geritsel in de bosjes rond onze camper. Het klinkt als een groot log beest die tussen dorre blaadjes naar iets eetbaars zoekt. In mijn hoofd loop ik alle dingen na die ‘kwaad’ zouden kunnen. Vuilniszak, schoenen, afwas. Staat er nog iets buiten wat ongenode gasten aantrekt? Ik kan niets bedenken. De scharrelaar ritselt rustig verder. Dan kan ik me niet meer inhouden. Ik moet weten wat het is. Ik zet de zaklamp in de schijnwerper-stand en schijn door het met gaas afgedekte raampje naar buiten. Wouter zit al snel naast me. We richten het zoeklicht op de bosjes om ons heen. Bomen lichten op. Dan krijgen we een Wallaby in beeld. De eerste Wallaby van onze vakantie. Opgetogen kijken we elkaar aan. Slapen is voorlopig uitgesloten.

Ik besluit, nu Wouter toch ook wakker is, gelijk maar uit bed te klimmen en naar de wc te gaan. Daar word ik met gekwaak ontvangen. Al snel wordt me duidelijk dat de poster met de tekst "keep the lid down because of frogs" er niet voor niets hangt. Een knalgroene kikker wacht me op in het voorportaal. In de eerste wc zit een kikker op de wc-bril, een andere groene vriend zwemt in de wc-pot. Ik doe snel de deur weer dicht. In de tweede wc zit de klep gelukkig wel dicht. Hier zitten twee kikkers in een plasje water naast de lekkende wc-pot. Die kan ik hebben. Maar echt rustig zit ik niet. Ik houd de twee groene rakkers nauw in het oog, bang dat ze achter mijn rug de wc in zullen springen. Snel de klep dicht en doortrekken. En chop-chop terug naar de camper. Ik heb voor nu wel weer genoeg nachtelijk bezoek gezien.

Dinsdag 12 juli - In en rond Broome

De volgende dag maken we een wandeling naar het strand tijdens zonsopkomst: 6 uur. De rode stenen bij het strand lichten op door de opkomende zon. Watervogels zijn niet te zien. Wel dolfijnen. Een groep van ongeveer zes dolfijnen trekt langs de kust. In de kuststrook tussen de zee en de BBO, zien we een groep wallabies die heel omzichtig een drinkbak proberen te naderen bij een vogelkijkhut. Vogels laten zich ook hier niet zien.

We zijn voor de tweede keer bij de Broome Bird Observatory. In 2006 waren we hier ook. Toen reisden we van Broome naar het zuiden, naar Perth. Omdat we toen geen excursie hadden gedaan met een gids, zijn we dit jaar speciaal hier naartoe teruggekeerd om een vogelexcursie te maken. Ze bieden verschillende excursies aan. Alleen nu even niet. Er blijkt een grote groep van een universiteit te zijn en alle gidsen zijn nodig om deze groep te begeleiden. We passen onze plannen dus maar aan.

Na een muesli-ontbijtje en koffie, rijden we terug naar Broome. Daar kopen we een National Park Pass bij DEC (A$40 per persoon) zodat we gratis toegang hebben tot de nationale parken in West-Australia. Voor Northern Territory geldt de pas helaas niet. We maken een tocht langs de kust bij Broome. Het rode zand en de mooi gekleurde rotsen rond Gantheaume Point maken geleidelijk plaats voor het witte zand van Cable Beach. Het bezoek aan China Town valt tegen. Wouter had dit al voorspeld, maar ik wilde er perse een kijkje nemen in de hoop een zelfde Chinese wijk aan te treffen als in Malakka (Maleisië). Hier is de telefooncel het enige dat aan China doet denken. Het is rood en heeft een speciaal gevormd dak. We zijn dus snel uitgekeken.
Terug bij de BBO maken we een wandeling rond de camping. Het is nog warm en de vogels laten zich (wederom) niet zien. Er staan veel plantjes en bloeiende bomen. Deze proberen we met de vandaag aangeschafte plantengids te determineren.
Aan het einde van de middag wordt de lucht donker. Tijdens het avondeten regent het kort.