Donderdag 21 juli - Wandeling voor gevorderden
Het expeditieteam en het hoofdkantoor draaien overuren om ons een alternatief programma in Longyearbyen te kunnen bieden. Er zijn verschillende opties.
Je kunt aan wal gaan en zelf het stadje verkennen. Binnen de stadsgrenzen wel te verstaan, want daarbuiten heb je iemand met een geweer nodig om de eventuele ijsberen op afstand te houden.
Er is een ochtendwandeling in de natuur bij Longyearbyen gericht op fossielen (gemiddeld fitheidsniveau) en een middagwandeling in Longyearbyen gericht op cultuur.
Wij gaan voor de laatste optie: de lange dagwandeling naar Sarcofagen. Om onvoldoende mobiele en niet fitte toeristen te ontmoedigen om hier aan deel te nemen hebben ze deze wandeling ‘very advanced’ genoemd. Het is zo zwaar dat je extra veel moet eten bij het ontbijt, minimaal 2 liter water en een goede lunch mee moet nemen om voldoende brandstof te hebben om de tocht te kunnen doorstaan. Verder gaat de tocht één of meerdere keren dóor een rivier en is waterdicht schoeisel vereist, zoals bijvoorbeeld de leen-laarzen van de boot.
Ik ben hierdoor zo afgeschrikt dat ik hevig twijfel of ik, na mijn baarmoederoperatie dit voorjaar en gebrek aan fysieke activiteiten en training, wel voldoende fit ben om mee te gaan. Wouter vindt dit onzin en ik laat me overhalen.
Vanochtend blijkt dat niet iedereen het promotie verhaal als afschrikkend heeft ervaren. Duidelijk ongetrainde types en oude mensen die onvast ter been zijn, voegen zich bij de wandelgroep op het verzamelpunt voor de dagwandeling. Een bus brengt ons naar de andere kant van het dorp. We beginnen rond 9.45 uur aan de wandeling van 6 km waar we in totaal 5 uur over zullen doen.
Deels komt dat doordat we inderdaad meerdere stroompjes moeten doorkruizen. Het kost tijd om een goed doorwaadbare plek te vinden, een stevige plek te vinden om je voet te plaatsen in het stromende water en de gladde stenen en om de moed te verzamelen om het water over te steken.
Deels komt het doordat er een paar steile stukken zijn met losse kiezels en stenen, waar je op moet passen om niet te vallen of uit te glijden. Maar het komt vooral doordat we met een hele grote groep zijn (ongeveer 50 man) en er mensen mee zijn die zichzelf veel fitter en mobieler hebben ingeschat dan ze in werkelijkheid zijn. Zouden zij doorhebben dat ze de hele groep ophouden en voor irritatie zorgen? Ze maken niet deze indruk.
Eenmaal bovenop Sarcofagen hebben we uitzicht op twee gletsjers, Longyearbyen en de baai. Het is redelijk vlak bovenop. Een prima plek voor een lunch én het spotten van verschillende arctische bloemetjes. Ik vind een heel klein donkerrood vleesachtig plantje die Emiel in zijn lezing heeft genoemd, denk ik. Als dat klopt is het een vleesetende plant en best zeldzaam.
De tocht omlaag is bijna net zo traag en vol met ‘wachten’ als de heenweg. De waterstroompjes stromen nog uitbundiger omdat de hoge temperatuur vandaag het ijs heeft doen smelten. Het doorwaden hiervan is een ware uitdaging. Wij hebben allebei onze laarzen aan en houden droge voeten. Dat kan lang niet iedereen zeggen.
Na de wandeling brengt de bus ons terug naar de boot. Anderen gaan het stadje in, maar dat willen we zaterdagochtend doen in de tijd tussen het moment dat we de boot af moeten en het vliegtuig vertrekt. Dan is er voldoende tijd voor een wandeling door het kleine gehucht, een bezoek aan één van de musea (of beide) en wat shopping. We zijn rond 15 uur terug op de boot. We douchen het zweet van onze vermoeide lijven en schuiven dan aan bij de tea. Deze tea hebben we dit keer echt verdiend vinden we.
Houdt het dan nooit op!?!
Bij de recap & briefing heeft expeditieleider Phil weer slecht nieuws. De chartervlucht van zaterdag is om onbekende reden gecanceld. Passagiers die voor deze vlucht zijn geboekt, zijn omgeboekt naar andere, eerdere, vluchten. Wie in welke vlucht is geboekt staat op lijsten die bij de receptie en de bibliotheek hangen. Mooie boel. Onze vlucht is dus gecanceld. Deze avond is dus onze afscheidsavond. Er is afscheid van de crew, een afscheidscocktail en een presentatie met foto’s van onze trip en een afscheidsdiner. Het is even schakelen.
Deze vakantie blijkt één grote oefening in flexibiliteit en een spoedcursus “je alleen druk maken over dingen waar je invloed op hebt”. Dit is duidelijk iets waar we geen invloed op hebben. Eerst maar even eten; het diner wacht. Na het diner blijken we geboekt te zijn voor de eerste vlucht die vertrekt: morgen om 13.35 uur. Dat betekent dat we om 10.30 uur van board gaan richting het vliegveld. Zo gaan we dus, naast de twee excursies in Longyearbyen die we zelf geboekt hadden voor de dagen voorafgaand aan de cruise, de vaartocht langs de zuid-oost, zuid en zuid-west kant van Svalbard, ook een dag excursies en sighseeing in en rond Longyearbyen missen. We vertrekken een dag eerder dan gepland terug richting Oslo.
Ook al hebben we mooie dingen gezien (landschap, veel ijsberen, pakijs, walrussen), zijn we op ons noordelijkste punt ooit geweest en zijn we door alle vertragingen en cancellingen 3 dagen extra in Oslo geweest, toch voelt deze vakantie bijzonder onaf en onbevredigend. We moeten heel erg moeite doen om dat gevoel van ons af te schudden.
De avond moeten we ongewild besteden aan het afronden van onze cruise: laarzen terugbrengen, koffer pakken, rekening voldoen. Als ik in bed lig, ben ik klaarwakker. Terwijl je toch zou denken dat ik na onze lange wandeling van vandaag als een roos zou slapen.
Vrijdag 22 juli – Zonder titel II
Het is een reisdag vandaag. Vanaf 7 uur is er ontbijt. Om half 9 is er nog een laatste briefing waarin we horen dat Albatros Expeditions een kamer heeft geboekt in het airport hotel Radisson Blue, voor iedereen die nu eerder is Oslo is dan gepland.
Om half 10 moet onze bagage klaar staan voor vervoer. Om half 11 moeten we zelf de zodiacs in (de boot ligt niet meer aan de kade maar in de baai voor Longyearbyen). Om 11 uur gaat er een shuttlebus naar het vliegveld. Daar is nog even gedoe omdat we geen boardingpass hebben en ook geen boekingsnummer.
Maar om ongeveer 14 uur zitten wij en 42 andere cruise-gangers klaar voor vertrek. De vlucht duurt 2 uur en 54 minuten.
In het hotel in Oslo wacht een reisagent op ons. We eten in het hotel. Als het goed is krijgen we $40 p.p. vergoeding voor het diner. Dit moeten we declareren bij ons reisbureau (Beluga) en zij kunnen het dan verhalen op Albatros Adventure. Zal mij benieuwen of dat goed gaat.
Nu we weer online verbonden zijn met de wereld appen we de families. Ik zet een aantal foto’s van mijn fototoestel over op mijn telefoon zodat ik die in beide familie-apps kan gooien.