Vakantie voorpret
Onze voorpret is al lang geleden begonnen. Vorig jaar zomer hebben we onze vakantie naar Spitsbergen al geboekt. Het leek ons een prima corona-proof plan. Gewoon even aantonen dat we geen corona hebben en dan ‘hup’ de boot op, samen met andere mensen die geen corona hebben. We verheugen ons op een echte vakantie, lekker de natuur in, volledig verzorgd op een cruiseboot. Op naar de ijsberen.
Maar toen liepen de corona besmettingen in Nederland weer sterk op. Tot nu toe waren we gespaard gebleven, maar twee weken voor vertrek ging ik toch voor de bijl. Eerst ik. En daarmee kwam de eerste vakantie stress. Om aan boord te mogen moet je een negatieve coronatest kunnen laten zien of een herstelbewijs. Een herstelbewijs is pas 11 dagen na een positieve test geldig. Mijn herstelbewijs zou op tijd komen. Maar als ik Wouter zou besmetten, moest dat binnen twee dagen gebeuren of helemaal niet. Gelukkig testte ook Wouter, ondanks de thuis-zelfisolatie en mondkap op in huis, de dag erna al positief. Pfff, ook hij mag mee! Eerst nog even een paar dagen koorts, spierpijn, keelpijn en hoesten en toen waren we klaar om te gaan.
Maar toen we twee dagen voor vertrek de reispapieren nog eens goed doorlazen, bleek er ook een fitheidsverklaring vereist als je een positieve coronatest hebt gehad. Wie verzint er zoiets. De huisarts leek ons de logische verstrekker van een dergelijke verklaring, maar die mag dat niet doen vanwege de dokter-patiënt relatie die dan onder druk zou komen te staan. Er bleken allerlei organisaties te bestaan die zich hier op richten. Een snelle google search van Wouter leverde gemixte resultaten. Van een digitale vragenlijst en een telefoongesprek tot een live meting van vitale functies. Het was inmiddels vrijdagmiddag. Dus voor die laatste optie was geen tijd meer. De www.keuringsarts.nl bood een oplossing: een digitale vragenlijst gevolgd dor een telefonisch gesprek met een keuringsarts en de verklaring zou woensdag gemaild worden. Mooi! Wel even €100 per persoon afrekenen. De arts verklaarde ons beiden, na een gesprek alleen met Wouter, gezond en gaat ons zondag de verklaring mailen. Mooi, dat is ook weer geregeld.
Maar toen gingen de piloten van SAS staken. En die hadden we nodig om van Oslo op Spitsbergen te komen. Onze vlucht zou vervallen. Donderdagmiddag meldde een verontruste reisbureau medewerker zich bij Wouter. Wat wilden we doen? Er was een mogelijkheid om met een chartervlucht op woensdagochtend naar Spitsbergen te vliegen. Maar dan zouden de net geboekte excursies bij Longyearbyen (een foto- en een wandelexcursie) niet door kunnen gaan. En het hotel op Spitsbergen zou ook voor niets zijn (nou ja voor niets… annuleren op deze korte termijn kon natuurlijk niet meer). Een andere manier om op Spitsbergen te komen was er niet, dus we namen de optie van de chartervlucht van Oslo naar Spitsbergen op woensdagochtend. Dan de vraag: wilden we evengoed zondag al naar Oslo vliegen of stellen we de start van de vakantie uit naar dinsdag? We kozen het eerste.
We zijn (bijna) klaar voor vertrek en hebben zin in een uitje. En dan rest ons alleen nog de chaos op Schiphol. Door personeelstekort bij de beveiliging en bagage afhandeling zijn de wachttijden voor de veiligheidscontrole lang en is het onzeker jezelf en je bagage de vlucht haalt. We verdelen onze kleren evenredig over twee koffers, zodat de kans groter is dat we bij aankomst allebei in ieder geval een schone onderbroek, warme kleren en kleren voor in Oslo hebben.
We doen nog een laatste was, maaien het gras, geven de katten alvast een extra knuffel en we zijn er klaar voor. Op naar Oslo en Spitsbergen, op naar het ijs en de ijsberen.
Zondag 10 juli – Oslo, vi kommer!
De voorpret voor de vakantie kent de nodige ongewenste verrassingen. Geen vulkaanuitbarsting dit keer, maar er blijken genoeg andere dingen te bestaan die mis kunnen lopen (zie kader hierboven). Kortom we zijn wel eens met een rustiger gemoed op vakantie gegaan.
Maar nu we de meeste hobbels overwonnen hebben, zitten we zowaar op tijd te wachten bij Gate B27 tot we mogen boarden. We waren de aanbevolen vier uur voor vertrek op Schiphol. Vervolgens viel de rij bij de veiligheidscheck mee. In 1,5 uur waren we door de check-in en beveiliging. De traditionele cappuccino en lekkers zijn inmiddels al op.
Tot onze verrassing en blijdschap vertrekt ons vliegtuigje (het is niet zo’n grote) precies op tijd: 12.40 uur. We lijken nu toch echt alle gedoe achter ons te hebben. We zijn op weg.
We landen om half drie. Wederom tot onze verrassing en blijdschap rollen alle twee de koffers van de bagageband. Helemaal goed. We nemen de Flytoget (een soort sneltram) naar Oslo. Een kaartje kopen bestaat uit, met je creditcard langs het poortje swipen. Bijzonder, maar wel makkelijk. De komende dagen zal mijn creditcard nog vaak in actie komen. Zoals we in Nederland contactloos met de bankpas betalen, gaat dat in Noorwegen kennelijk allemaal met de creditcard. Na 2,5 dag in Oslo hebben we nog geen Noorse Kroon in de hand gehad.
De Flytoget brengt ons in twintig minuten naar Oslo Centraal. Dan is het nog ongeveer vijftien minuten lopen naar ons hotel: het Anker Hotel, aan de rivier de Akerselva. We brengen onze tassen naar de hotelkamer en gaan dan de buurt verkennen. We lopen een stuk langs de Akerselva, door een groen rivierlandschapje richting het noorden en komen bij een hele nieuwe wijk Vulcan. Volgens de reisgids is dit een architectonisch hoogstandje. We drinken wat bij de markthal, wandelen langs studentenwoningen in een verbouwde graansilo en verlaten dan de rivier en lopen de wijk GrünerlØkka in. Daar vinden we een leuk plein met restaurantjes. Een mooie groene plek en met lekker Indiaas eten. Het vinden van een lekker bakkie koffie om de dag mee af te sluiten, is niet eenvoudig. De Noren houden erg van koffie, maar kennelijk alleen overdag. ’s Avonds zijn alle koffietentjes gesloten.
Maandag 11 juli – Daar bij die waterkant
We worden om 8 uur wakker gebeld door Lonneke, van het reisbureau Beluga. Onze oorspronkelijke SAS vlucht van maandagochtend 10 uur naar Spitsbergen gaat toch! Of we daar nog mee mee willen of kunnen. Nou, nee. Dat gaan we echt niet meer halen. Verrassende plot wending dit. SAS blijkt besloten te hebben om een repatriëringsvlucht uit te voeren om mensen, die nu door de staking vast zitten op Spitsbergen, te halen. Vandaar dat ze onze vlucht toch door laten gaan. Hadden we dat maar eerder geweten. Lonneke klinkt nog opgewekt, maar heeft kennelijk ook behoorlijk haar buik vol van alle wijzigingen in vluchten en aanverwant gedoe. Wij zijn op slag wakker, van uitslapen komt weinig meer.
Het is prima stadsweer vandaag: half bewolkt tot zonnig, beetje wind, 20-25 °C. We gaan te voet richting het Oslo fjord via een nieuwe wijk vol moderne architectuur, de Barcode. We lopen langs het Munch museum, naar het opera gebouw en we sluiten de dag af op Aker Brygge.
De Barcode is voor de meeste mensen een doorgangsgebied, dat ze snel doorkruizen. Wij wandelen er op ons dooie akkertje doorheen, al foto makend en genietend van de bijzondere gebouwen. De gebouwen zijn smal en hoog. Door de verschillende kleuren en breedtes lijkt het met een beetje fantasie op een barcode.
Zo komen we bij de waterkant van het Oslo fjord. We lopen langs het Munch museum en verschillende vlonders en strandjes waar gezwommen kan worden, naar het Opera huis. Dit bijzondere gebouw is ontworpen door SnØhetta, een Noors architecten bureau dat onder andere ook de bibliotheek in Alexandrië heeft ontworpen. Het bijzondere van de opera is dat het op ijsschotsen lijkt en je over het dak omhoog kunt lopen voor een mooi uitzicht over de baai. Voor de opera ligt een kunstwerk in het water. Dit is een soort glazen ijsschots waarin lucht, licht en water mooi worden weerspiegeld.
We hebben online een ticket geboekt voor een Engelse rondleiding om 13 uur door het operahuis (€12 p.p.). Het is leuk om binnen te mogen kijken in de concertzaal, achter de schermen en op het podium. De ruimte achter het podium is gigantisch; naar achter, op zij, omhoog en omlaag. Er kunnen tegelijkertijd coulissen et cetera van drie voorstellingen klaarstaan voor gebruik. Er zijn heel veel kantoortjes, workshops, oefenruimtes en kleedkamers. In totaal zijn er 1500 ruimtes in het operahuis. In de grote zaal is ruimte voor 2000 toeschouwers en er worden afwisselend opera- en balletvoorstellingen gespeeld.
Na de opera en een lunch nemen we een kijkje in de bibliotheek (vrije toegang, naast de opera). Ook dat is een bijzonder architectonisch ontwerp, vooral rondom de roltrap.
We rusten uit op het grote plein voor het raadhuis, genieten van de prachtige bloemenperken en het ‘mensen kijken’ en lopen dan naar Aker Brygge en Tjuvholmen waar veel terrasjes, het Astrup Fearnley Museum en veel zwemplekken zijn. Het museum bewaren we tot morgen. Nu is het tijd om in het avondzonnetje op een terras neer te strijken. We eten in een hippe tent kleine taco’s en genieten van een heel duur biertje en wijntje. De alcohol prijzen zijn hier schrikken. €10-€12 voor een biertje en rond €15 voor een glas wijn, is hier heel normaal. Toch weerhoudt dat niemand hier om er van te genieten.
Nu de voeten een tijdje rust hebben gehad, hebben we weer voldoende puf om terug naar het hotel te lopen. We nemen niet de kortste route en gaan langs de waterkant terug, weer langs de Barcode en de rivier Akerselva. Na 23.000 stappen in totaal zijn we rond 22-22.15 uur weer terug in het hotel.