Spitsbergen

en Oslo (2022)

Reisverslag Spitsbergen - 2022

en Oslo

/reisverslagen/europa/spitsbergen-en-oslo/reisverslag/14-16-juli-2022/

(c) Wouter en Carin van de Weerd


Ny Alesund - gletsjers - de eerste ijsbeer - pakijs op 81° NB

Donderdag 14 juli – Zonneschijn rond middernacht

De wake up call van de expeditie leider is rond 6.45 uur. Na het ontbijt krijgen we een volgende safety briefing over varen in een zodiac en over ijsberen. Daarna vermaken we ons met laarzen passen, op dek om ons heen kijken en lunchen.

Na de lunch gaan we aan land in Ny Alesund. Dit is een kleine nederzetting rond een onderzoeksstation. Eerder op de ochtend was het mistig, nu is het stralend mooi weer met zon en blauwe luchten. Het landschap om ons heen kleurt van knalgroen, tot roodbruin en blauw.

 

 

 

Aan land lopen we met een gids langs een aantal vogelspot plekken, een hoge houten mast waar in 1925-1928 een zeppelin van Roald Amundsen e.a. aan is vastgemaakt en het plaatselijke museum. Roald Amundsen is een beroemde Noorse pool-ontdekkingsreiziger. Hij had zijn PR goed voor elkaar. Ook als hij zelf niets gepresteerd had, maar een concurrent terug kwam van een ontdekkingstocht, dan stond hij klaar om hen weer te verwelkomen en de pers te woord te staan. Hij staat op alle foto’s in het museum. We shoppen souvenirs in het enige winkeltje, annex postkantoor, in Ny Alesund (wollen sokken met ijsberen voor Wouter en een lekker warme buff met ijsberen voor mij).

De baai, waar Ny Alesund in ligt, is prachtig. Het is prachtig helder weer en ook als we weer aan boord zijn, genieten we van de omgeving. Er vliegen regelmatig vogels langs: papegaaiduikers, kleine alken, verschillende meeuw-achtigen, zeekoeten (guillemots) en we zien zelfs een zeehond in de baai.

 

 

 

Helemaal bovenop de boot (9e verdieping) is een groot dek waar je rondom zicht hebt. En vlakbij onze kamer op de 7e zijn banken waar je heerlijk in de luwte in de zon kunt zitten. Na het welkomstwoord van de kapitein, de briefing voor morgen en het diner, strijken we daar neer met een kop koffie. Het is dan al half 10 en het is nog steeds licht én zonnig.

 


Dat blijft in ieder geval zo tot na middernacht. Als ik naar buiten kijk, als ik om half 1 naar de wc ga, schijnt de zon nog steeds. Gek dat het hier zó licht blijft in deze tijd van het jaar. Eind december op Antarctica werd het donkerder, ook al werd het ook daar niet echt donker.

 

 

Vrijdag 15 juli – IJsbeer op 11 uur

Onze gang naar de shop on board om een warme jas te kopen gisteren, had een ontnuchterend effect. $260 voor een dunne met fleece gevoerde regenjas. En dan te bedenken dat we allebei een warme jas nodig hebben nu we er geen van de reisorganisatie krijgen. $520 voor twee jassen die we maar tien dagen nodig hebben. Kassa! We gokken op een warme Arctische zomer en de vele laagjes shirts en truien die er onder onze regenjassen passen. Het is misschien niet warmer, maar wel goedkoper.

De expeditieleider wekt ons om 9.15 uur. Het zit potdicht van de mist buiten. We varen door Raud fjord en we zijn omringd door rode rotsen. Zeggen ze. Wij zien alleen een witte muur van dikke mist. Vanochtend is een zodiac cruise gepland en vanmiddag een landing, allebei in Raud fjord. Tegen de tijd dat de zodiacs in het water liggen is het zicht iets verbeterd. Het is leuk om op het water te zijn, maar het zicht is beperkt. Gelukkig hebben we een enorm opgewekte en praatgrage zodiac driver. Hij maakt er toch een leuk uitje van. We zien black guillemot, brown guillemot, papagaaiduikers, arctic sterns, little alks en een mooie blauwe gletsjer die tot het water reikt.

 

 

 

Terug op het moederschip genieten we van een kop koffie. Net als de lunch wordt aangekondigd, schijnt de zon en kunnen we voor het eerst de omgeving zien. Het eten moet maar even wachten, hop naar buiten. Wij en een Duitse man zijn de enigen met dit goede idee. Het is rustig en heerlijk zonnig buiten.
Maar het blijkt niet helder genoeg, want het middagprogramma wordt vanwege de mist aan land gewijzigd. Door de mist zijn de ijsberen moeilijk te zien en daardoor is het niet veilig om aan land te gaan. We gaan naar een ander fjord, drie uur varen naar het noord-westen in de hoop dat we daar wel aan land kunnen gaan. Ach ja, plannen zijn er om te veranderen. Eerst maar eens lunchen.

We zitten aan tafel met een Duits koppel (70ers). Zij verstaan een beetje Engels en spreken het nauwelijks. Ze hadden het gewijzigde plan niet meegekregen en zijn heel teleurgesteld.

Na de lunch en een stuk varen, is het toch nog mogelijk om een zodiac cruise te maken aan de westkant van Wood fjord, net voor het fjord in twee armen uiteen gaat. Al vanaf de boot wordt een ijsbeer gezien, die vervolgens een tijdje verdwijnt achter een rotsrichel, maar dan toch weer tevoorschijn komt. Leuk! Onze eerste ijsbeer!

In de zodiac is alles erop gericht om de ijsbeer te zien en nu van wat dichterbij. Het blijkt een mannetje te zijn, in niet al te beste conditie, van middelbare leeftijd (ongeveer 10 jaar schatten de gidsen). De ijsbeer loopt langs de kust, boven op een heuvel/rots richel en gaat ook het water in. Hij is goed te zien en te volgen. Het licht is best aardig, een zwak zonnetje van rechtsachter. Wat een pret. Een ijsbeer!

Het moment om terug naar de boot te gaan, komt altijd te vroeg. Maar Wan (Singaporees, onze zodiac driver) is onverbiddelijk. We moeten terug.

 

 

 

Zaterdag 16 juli – Noord, noorder, noordst

Ons reisdoel vandaag is om op ons noordelijkste punt ooit te komen: 81° NB.
De GPS route laat dan ook zien dat we vanaf het eindpunt gisteren een strakke streep naar het noord oosten varen. We koersen af op het pakijs. Gelukkig is de romp van de boot versterkt zodat we een ijsberg van beperkte proporties kunnen weerstaan. En is onze Russische kapitein goed in wat hij doet en van het vriendelijke soort zodat hij ons zonder problemen door de ijsschotsen zal loodsen.

Het is grotendeels bewolkt en mistig vandaag. En zodra we bij het pakijs zijn aangekomen is het ook behoorlijk koud. De straffe wind maakt het ook bepaald niet behaaglijk. Toch staan we regelmatig op het bovendek om de ijsomgeving in ons op te nemen. Ook omdat we hopen een ijsbeer op één van de ijsschotsen te zien. Of een walrus. Of een zeehond. Allemaal leuk. Dat lukt helaas niet. Het enige levende dat we zien zijn onze medereizigers en vogels. Ik probeer tegelijk een langs vliegende vogel én ijsschotsen op de foto te zetten. Dat valt niet mee.

Na de lunch gaan de zodiacs het water in en gaan we met gids Kalle (Deen) op pad. We varen tussen de ijsschotsen door. Soms is dat een duidelijke open doorgang. Soms probeert Kalle met de boot het ijs weg te breken zodat we verder kunnen. En soms moeten we terug omdat het ijs zich voor ons sluit. Het doet me denken aan een doolhof waarvan de paden bewegen; soms is er een doorgang en dan is die weer verdwenen. Het ijs is hier en daar prachtig blauw, ook onder water, en in gekke vormen geslepen. Maar meestal zijn het platte pannenkoeken wit ijs.

We hebben het meest noordelijke punt van de expeditie bereikt 81,39° NB (90° is het meest noordelijk dat bestaat). Tijd voor de polar plunge. Als je het leuk vindt om in ijzig ijskoud water met ijs te springen tenminste. Wij voelen geen behoefte om onze hartspier te testen (Wouter al helemaal niet na de hartritme stoornissen dit voorjaar). Wij kijken toe. Ook daar krijgen we het koud van, want we staan vol in de wind.

De recap en briefing voor morgen zijn erg grappig. Chris heeft een aantal vogelgeluiden geselecteerd. De vogelgids Guy krijgt oordoppen op en een lichtdicht masker voor, als wij geïnstrueerd worden over welk vogelgeluid we moeten maken. Dan moeten wij, het publiek, het geluid van de vogel nadoen en moet Guy raden welke vogel het is. Er komen onder andere een krolse kat (papegaaiduiker?) en een kudde koeien (kleine alk?) voorbij. Maar Guy weet er toch een aantal te raden.

Na het avondeten is er nog een muziek pubquiz. Die slaan we over. Het is inmiddels helder, zonnig en prachtig weer geworden. Wij gaan naar buiten ijsschotsen kijken. Om half 11 gaan we richting bed. Dat het bedtijd is, merk je aan je eigen moeheid. Buiten is het nu (rond half 11) lichter dan het vandaag rond het middaguur was. Het voelt gek om naar bed te gaan, maar we doen het toch.