Woensdag 4 januari
[S62.58.9 / W60.33.8, 2°C, zon op 03.12 uur, zon onder 22.48 uur]
Rond 7 uur passeren we Neptunes Bellows. Dit is een smalle doorgang tussen hoge rotswanden door naar Whalers Bay op Deception Island. Onder water ligt een rots. Het is nauwkeurig sturen en manoeuvreren voor de stuurman om ons daar langs te krijgen. Ik, Wouter en vele anderen zijn vroeg ons bed uit gekomen om te kijken of het goed gaat. Pff … het lukt.
Na het ontbijt gaan we eerst een zodiac cruise maken in Whalers Bay. Dan wisselen we met de andere groep en gaan aan land. We zijn in een gebied dat 8700 jaar geleden is ontstaan na een heftige vulkaanuitbarsting. De Ocean Diamond ligt in een actieve vulkaan. De ingeklapte krater is nu gevuld met water. De laatste uitbarsting was in 1967. In dat jaar zijn ook de walvisverwerkingsactiviteiten in de baai gestopt. De resten van de huizen en walvisindustrie zijn er nog. De rotsen hebben mooie kleuren en zijn grotendeels niet (meer) door sneeuw bedekt. Tijdens de zodiac cruise zien we kaapse stormvogels (cape petrels), South Georgia aalscholvers ( blue eyed cormorants), kinbandpinguïns, ezelspinguïns en zeeolifanten. Aan land lopen we rustig een rondje langs alle overblijfselen uit het walvis-tijdperk en gaan we naar Neptune’s Window. Dit is een uitzichtpunt tussen twee rotsen door waar je bij helder weer het vaste land van Antarctica zou moeten kunnen zien. Dat zien we niet. Het weer is wisselend: soms wolken, soms zon, afgewisseld met sneeuwbuien. Geen weer om ver zicht te hebben.
Als we terug zijn op de boot is het al snel weer tijd om te eten: lunch. Ik heb honger. Raar maar waar, na al het eten dat ik de laatste dagen heb verstouwd.
Als we eten vaart de Ocean Diamond door naar Half Moon Island. Onderweg zijn er weer een aantal ijsbergen en ijsschotsen te zien. Het weer wordt steeds wisselvalliger. Als de eerste groep de zodiacs in stapt om aan land te gaan, komt de sneeuw horizontaal langs. Wij zitten gelukkig in groep 2 en stappen even later in de zodiac voor een vaartochtje. Zodra wij de boot in stappen begint de zon te schijnen. Mazzel!
De zodiaccruise is niet zo memorabel. We hebben al te veel mooie en bijzondere dingen gezien deze vakantie. Maar wat ik niet snel zal vergeten is de grote jager (skua) die op onze zodiac landt als we rondvaren. Cheeky bastard!
Op het eiland heeft de crew weer een route uitgezet met pionnen en vlaggen. We zien kinbandpinguïns, ezelspinguïns, een krabbeneter ( crabeater seal) en een grote jager met prooi. Dit is de laatste landing die we maken. We proberen het nog te rekken, maar dan hebben we echt alles wel gezien. Terug naar de boot. Het is dan al 19 uur.
Na het diner heeft Shane (expeditieleider) een bartalk over hoe hij in 2010 zes dagen vast heeft gezeten met een cruise in het ijs bij Antarctica. Onder de passagiers was ook een filmcrew van de BBC. Beelden die toen zijn opgenomen van de keizerspinguïns zijn te zien in de natuurfilm ‘Frozen Planet’ (aflevering 6).
Vannacht zullen we rond 1 uur de Drake Passage binnen varen. Berucht om de heftige zee, hoge golven en slecht weer. De stuurman gaat proberen de storm die nu voorspeld is, te vermijden door een westelijke route te varen. Ik hoop dat de ontwijkingsmanoeuvre helpt, maar vertrouw er niet geheel op. Ik neem maar weer eens een anti-zeeziekte pilletje.
Donderdag 5 januari
Het zit er bijna op. Nog twee zeedagen. Nog drie nachtjes op de boot. Dan zit ons Antarctica avontuur er op. Tijd om bij te komen van alle belevenissen, foto’s terug te kijken en om me te beseffen wat voor prachtige dingen ik allemaal gezien heb.
Ik doe een klein wasje, zoek foto’s uit voor de fotowedstrijd, lees een boek, …. Ik ga naar twee lezingen. Eén over krill, de belangrijkste voedingsbron van veel vogels, pinguïns, zeehonden en walvissen. En één over de klimaatverandering en de gevolgen daarvan voor het planten- en dierenleven rond en op Antarctica. De middag wordt nog opgefleurd door een veiling. Er zijn tien items die geveild worden ten behoeve van twee goede doelen: pinguïnonderzoek en de South Georgia Heritage Trust. Wij zijn te Hollands om te bieden. Het lijkt vooral een Amerikaans feestje te zijn. Er wordt behoorlijk tegen elkaar op geboden. De klapper is de vlag die de hele reis voorop de boot wapperde. Er staat een plattegrond van Antarctica op. Deze brengt ruim $5000 op. Er zijn drie (en later twee) biedende partijen die de prijs flink opdrijven. De rest houdt hun adem in. Best spannend zo’n veiling!
De dag kabbelt voorbij. Net als de zee in de ochtend. Later op de dag trekt de wind aan en ’s avonds staat er een fikse wind, deint de boot behoorlijk op en neer en klappert en kraakt alles om ons heen. Een deur gaat open, een lade schuift open en dicht, … Het valt niet mee om in slaap te vallen. We proberen alles zo vast mogelijk te zetten en dan lukt het toch. Slapen.