Zaterdag 24 december

We hebben een complete zeedag. Dat betekent niet dat we niets te doen hebben. Om een idee te geven:

• Tussen 8 en 9 uur ontbijt;
• Om half 10 een presentatie over zeevogels;

· Om half 12 een presentatie over ijs en gletsjers;

• Tussen half 1 en half 2 lunch;

· Om 14 uur een verplichte presentatie over natuurveiligheid ter bescherming van de ecologie van South Georgia;

• Vanaf 15 uur bio-hazard controle. Dit betekent dat alle jassen, tassen, broeken, laarzen en statieven die je mee aan land wilt nemen op South Georgia gecontroleerd moeten worden op poep, zand, zaadjes en dergelijke;
• Om half 5 een presentatie over zoogdieren;
• Om 17 uur thee met lekkers;
• Om half 6 een terugblik op de dag (recap) en briefing over de volgende dagen;
• Van 19 tot 20 uur diner;
• En vanaf half 9 een speciaal kerstevenement.

We slaan de presentatie over de gletsjers over om tijd te hebben om een frisse neus te halen en aan dek ons zojuist opgedane vogelkennis te testen. We zien: wandering albatros, black browed albatros, white throated petrel, striated petrel en meerdere waterpluimen van vinvissen. Eén vinvis komt zo dichtbij de boot dat we de rug en vin kunnen zien. Het is zonnig. In de luwte naast de stuurhut is het 16°C. De jas kan uit.

De boot deint aardig heen en weer. Als we in de stuurhut zijn en ik een foto maak van een kastje met alle vlaggen van de wereld, verlies ik mijn evenwicht. En dan wordt het donker in de stuurhut. Ai, ik ben tegen het lichtknopje aan gevallen. De stuurman keek niet zo blij.

Ik heb een aantal foto’s aan de verzameling toegevoegd op de laptops van de fotografe. Hierop kun je gedurende de reis foto’s uploaden die ze gebruikt voor haar presentatie bij de recap. Wie weet komt er dus een bekend plaatje langs vanavond. Ook hebben we een gok gedaan in de iceberg competition. Ik denk dat we op 28 december om 8.30 uur de eerste grote ijsberg zien. Wouter heeft ingezet op 27 december om 10.30 uur. De passagier het dichtst zit op het moment dat we daadwerkelijk een grote ijsberg (formaat bus) zien drijven in zee, wint.

Het diner vanavond, kerstavond, is in kerstsfeer. De expeditiecrew heeft kersttruien aan en kerstmutsen op. Een aantal gasten ook. Wij doen voor de gelegenheid een nette blouse aan en ik doe oorbellen in. Veel feestelijker dan dit zit niet in de tas, vrees ik. Het kersteten is heerlijk. Onder andere een bijzonder zachte malse Argentijnse biefstuk. Mjummie! Complimenten voor de chefkok die dit voor ruim 200 mensen op tafel weet te brengen.

Gelukkig hebben we ruimte gehouden voor het toetje: toetjesbuffet! Daar maak je me blij mee. Alles is prachtig opgemaakt. Watermeloenen zijn veranderd in ware kunstwerken: een roos, een zwaan, een ‘minion’. We zitten met al onze lekkernijen, inclusief eggnog in de ‘club’ met een Amerikaans stel (Carolin en Wade) als het christmas carrol spektakel losbarst. Gezellig en echt kerstig. Een Chinese vrouw zingt een klassiek kerstlied. Heel hoog. Niet zo fraai. Ze wordt omringd door vriendinnen, ook Chinees en ook gehuld in traditionele Chinese jurken. Die zijn wel mooi. De voltallige expeditiecrew zingt ‘Rudolph the red nosed rendeer’ met de passagiers als achtergrondkoor. Zowel de crewleden als passagiers komen naar voren om zich te laten horen. Acacia, van de bediening/bar, kan verrassend mooi zingen en Scotty (van de expeditiecrew) ook. Het is een bijzondere kerstviering, zo midden op de Zuidelijke Atlantische Oceaan. Als we terug op onze kamer zijn heeft Elmar onze bedden alweer klaar gelegd voor de nacht. Op het kussen ligt nu geen milka chocolaatje (zoals elke avond en waar we inmiddels een aardige voorraad van hebben), maar een zak kerstchocolaatjes. Lekker!

Zondag 25 december

Op deze tweede zeedag op rij starten we de dag met uitslapen en een kerstbrunch. Het ontbijtbuffet is nog uitbereider dan anders. De keuze is reuze en overweldigend. Er is zelfs coq au vin, fish & chips en warme beenham. Dat naast de gebruikelijke ruime sortering van fruit, kaas, zalm, alle variaties ei, bacon, sausage, … , broodjes, zoete deegwaren, … , yoghurt, muesli en meer van dat lekkers. Ik kijk met verbazing naar wat men allemaal op hun bord stapelt. Eén van onze Australische tafelgenoten verwoordt het goed als hij met een bord beenham, coq au vin, zal en ei terugkomt: “I’ll try if this will shock the system”. Mijn maag moet er in ieder geval niet aan denken. Ik ontbijt heerlijk met vers fruit, broodje zalm met roerei en koffie met een zoet koffiebroodje. In vergelijking met de mensen om me heen lijk ik wel op dieet.

De dag trekt in rap tempo aan ons voorbij. We wonen twee lezingen bij. Eén over pinguïns en één over een poolexpeditie van Shackleton (the Endurance). We varen langs Shag Rock. Dit is een rotsformatie midden op zee, die dicht bevolkt wordt door rock shags (een soort aalscholver). We ruiken de vogelpoep van verre. Wouter zoekt alvast wat foto’s uit op zijn laptop. Ik lees en schrijf mijn reisverslag. Lekker rustig dagje.

Straks om 18 uur is er weer een recap & briefing en om 19 uur kerstdiner. Ons kerstdiner kan uit vijf gangen bestaan. Wij gaan voor vier, inclusief champagne spoom én kalkoen.

Maandag 26 december

Onze tweede kerstdag begint vroeg. De eerste zodiaccruise is gepland om 7.30 uur aan de noord-westkust van South Georgia bij Elsahul. Om 6.45 uur is de wake up call van Shane. Hij heeft slecht nieuws. De golven ( swell) zijn te hoog, waardoor het niet veilig is om in en uit de zodiacs te stappen. Dus het uitje naar Elsahul wordt geschrapt.

We krijgen eerst ontbijt en maken dan in Right Whale Bay een zodiac cruise. We varen langs de kust en Adrian (zodiac driver, lid van de expeditie crew) geeft toelichting bij de vele vogels die we zien. Helaas blijven we overal ver vanaf. De zon schijnt.
We kunnen lunchen buiten op het dek. We eten met uitzicht op een mooie baai met besneeuwde bergen op de achtergrond. Ik heb op onaantrekkelijker plaatsen geluncht.

In de middag gaan we weer op pad. Nu een zodiac cruise mét landing. We landen bij Salisbury Plain. Het strand ligt bezaaid met grote mannetjes van de pelsrobben ( fur seals) en hun harem. De mannen verdedigen hun dames vol temperament en we moeten oppassen. Ze kunnen ook mensen aanvallen. De instructie is: niet wegrennen, blijven staan en je groot maken. Ik weet niet of me dat zal lukken als 130 kilo op me af komt stormen. Gelukkig word ik niet op de proef gesteld.
Rond het strand zijn enorme aantallen pelsrobben te zien. Groot, klein, jong, … .

We lopen de vlakte over naar het punt waar de heuvels beginnen. Op de vlakte zijn grote aantallen koningspinguïns te zien. Wat een prachtige gracieuze dieren! Ze lopen zelfs statig, hoe onhandig het ook lijkt op die korte pootjes. Langs wandelende koningspinguïns als twee oude heren op een zondagse wandeling door het park: het brengt onherroepelijk een glimlach op je gezicht. Hoe dichter je bij de heuvels komt, des te hoger de dichtheid van pinguïns.
Eén grote vlakte met een ontelbare hoeveelheid pinguïns. Tussen al het zwart/wit/oranje staan ook dikke bruine dons ballen. Dit zijn jongen van vorig jaar. Zij zijn al verlaten door hun ouders en wachten tot ze de bruine dons verruilen voor de mooie zwart/witte veren. Ze staan dichtbij hun bruine leeftijdsgenoten, omringd door volwassen soortgenoten. Zo blijven ze lekker warm.

Het leek mooi weer toen we vanaf de boot vertrokken, maar zodra we voet aan land zetten begint het licht te regenen, afgewisseld met sneeuw-/hagelbuien.

De hoeveelheid pinguïns is overweldigend en we stappen met een grote glimlach op ons gezicht weer op de zodiac om terug te varen naar de Ocean Diamond. Het is weer gelukt. We zaten in de tweede zodiac die aan land ging. Ik zit in de één na laatste zodiac terug en Wouter in de laatste. We halen het maximale eruit!

We drinken nog een kop thee in de lounge en praten met een leuk oud mannetje uit Nieuw Zeeland (Christchurch). Hij heeft interessante verhalen over de aardbeving van een aantal jaren geleden in zijn woonplaats. De dag is bijna ten einde. Ik ga lekker douchen en daarna hebben we nog recap en diner.