Woensdag 21 december

We hebben onze eerste zeenacht overleefd. Sterker nog: ik heb heerlijk geslapen. Zodra we aan boord waren ben ik zeeziektepillen gaan slikken (cinnezarine) en ik ben van plan dat te blijven doen tot we over 17 dagen weer van boord gaan. Ik zal deze reis volledig gedrogeerd ondergaan, maar hopelijk zonder zeeziek te worden.

We hebben vandaag een zeedag. Dat betekent niet dat je je verveelt. Daar is geen tijd voor. We ontbijten tussen 8 en 9 uur (gigantisch ontbijtbuffet). Omdat wij ’s ochtends nooit zo spraakzaam zijn pakken we een tafeltje voor twee. Sociaal zijn we wel weer op een later moment van de dag. Om half 10 is een lezing over vogels op de Falkland eilanden. Om half 11 gaan we laarzen passen en ophalen. En om half 12 sluiten we aan bij een lezing over fotografie. De lezing is van een niveau waarvan de inhoud zelfs voor mij nauwelijks nieuws bevat. Om half 1 is de lunch (wederom een uitgebreid buffet) en wij schuiven aan bij een Australisch koppel. Zij praat, wij eten. Ze hebben al erg veel en ver gereisd, dus genoeg gespreksstof. Het lukt mij om ook af en toe wat te zeggen. Wouter laat het rustig over zich heen komen. Tot mijn verrassing zegt de Australische aan het einde van de lunch dat ze het zo gezellig vond en dat het zo leuk is om ervaringen van anderen te horen (hebben wij iets kunnen vertellen dan?!). Half 3 zijn we vrij (yeah!) en deze tijd benutten we om in de stuurhut te gaan kijken. Daar is onder andere een gids aanwezig (Annie) die ons wegwijs maakt in alle vogels die we zien. We proberen de vogels te herkennen waarover vanochtend in de vogellezing is verteld. De hulp van Annie is daarbij niet overbodig. En dan … … puf, puf…whale at eleven o’ clock! Er trekt een groep fin whales (gewone vinvis) voorbij. Ver weg, maar door de verrekijker zie ik de vin zo nu en dan boven het water uit komen. Met het blote oog kun je alleen de ‘puf’ zien. We hebben onze eerste walvissen gezien! Check!

Vanwege de walvissen is de verplichte veiligheidsoefening een kwartier uitgesteld. Bij de safety briefing val ik bijna in slaap. Het is warm en duurt lang. Na de briefing is het tijd voor de afternoon tea (inderdaad; inclusief snack). Wij skippen de lezing over de geschiedenis van de Falkland eilanden en gaan lekker naar buiten. De zon schijnt, het waait maar niet zo hard en de zee is rustig. Lekker weertje om vogels te kijken. We zien: noordelijke reuzen stormvogel (northern giant petrel), Wilsons stormvogeltje (Wilson stormpetrel), grijsrug stormvogeltje (grey backed storm petrel), wenkbrauwalbatros (black browed albatros) en de reuzenalbatros (wandering albatros).

Om half 7 is het weer tijd voor de recap: een bijeenkomst met een samenvatting van de dag en wat korte lezingen. Aansluitend is het diner. Wij kiezen weer een tafel voor twee. We zijn moe van alle indrukken en het is verrassend vermoeiend om alles in het Engels te moeten doen. Het menu is uitgebreid en lekker. Er zijn 3 voor-, 3 hoofd- en 3 nagerechten waar je uit kunt kiezen. Plus 2 soorten soep, een spoom en kaas. Alle gangen eten is onmogelijk. Wij gaan voor een voorafje (caesar salade), hoofdgerecht (Argentijnse steak) en een spoom toe. Dat hoort natuurlijk niet maar de kelner heeft ons verkeerd begrepen, waardoor de spoom als toetje geserveerd wordt in plaats van tussen het voor- en hoofdgerecht. Het echte toetje slaan we over; het is weer genoeg geweest.

De zonsondergang is kleurrijk. Er vliegt precies een reuzenstormvogel voor de zon langs als ik klaar sta met mijn fototoestel. Klik!

Het schijnt rond 11 uur vanavond harder te gaan waaien. Er wordt een rocky night voorspeld. Ik neem nog een pilletje en val snel in een diepe slaap.

Donderdag 22 december

Vol verwachting klopt ons hart als we wederom voor de wekker wakker worden. Het is pinguin day! We gaan twee landingen maken op West-Falkland. In de ochtend bij West Point en ’s middags bij Saunders Neck. We hebben ingetekend voor ‘groep 1’ (van de vier groepen) en worden na het ontbijt als eerste rond half 9 naar de zodiac geroepen. We zitten zelfs in de eerste boot die het ruime sop kiest. Pinguïns zwemmen ons voorbij, waarbij ze afwisselend door de lucht zweven en dan weer onder duiken. Yeah pinguïns! Op West Point moeten we ongeveer 1,5 tot 2 km lopen naar de andere kant van het eiland. Onderweg zien we verschillende ganzen, grote weidespreeuw (long tailed meadow lark) en mooie bloeiende mossen. Dan komen we aan bij de andere kant van het eiland. Daar zit een kolonie rotsspringer pinguïns en een kolonie wenkbrauwalbatrossen (black browed albatros, 13.000 vogels, met een vleugelbreedte van 2.20 m). Allemaal door elkaar en dicht op elkaar. Gezellig. Er is af en toe wat onrust: als een pinguïn buurman te dichtbij een jong komt of een albatros een tikje uit de richting landt. Verder gaat het er redelijk rustig aan toe. De dieren zijn belachelijk dichtbij. Er zijn heel veel jongen, zowel bij de pinguïns als bij de albatrossen. We zien heel veel lieve en leuke momenten: bedelende jongen, snavelende ouders, een van rots tot rots springende pinguïn. Of nog leuker: een net niet van rots tot rots springende pinguïn.

We zijn als eerste aan wal gegaan en gaan als één de laatsten weer weg. Het vervoer in de zodiacs (erin, varen, eruit) gaat verrassend snel en makkelijk. Voor we het weten zijn we weer aan boord en zitten we aan de lunch (half 1).
Als we eten, vaart de boot verder naar Saunders Neck. Daar kunnen we rond half 3 de zodiacs in. Nu zitten we in de latere shift, maar ook nu zijn we snel aan wal. Klaar voor de volgende lading pinguïns: heel veel ezelspinguïns, heel veel adeliepinguïns, heel veel rotsspringerpinguïns, twee macaronipinguïns, twee koningspinguïns met een heel pluizig bruin jong. Verder zien we nog een zeeolifant, kalkoengier, meerdere Falkland caracara (striated caracara, Johnny Rook), antarctische grote jager ( brown skua) en keizers aalscholvers. Hier lopen we niet zo ver om al dit moois te zien, max een kilometer. De pinguïns zijn iets verder weg dan vanochtend. Met uitzondering van de rotsspingers die de rockhopper highway nemen van het strand het binnenland in en daarmee ons pad kruizen.

We zien de pinguïns in de zee duiken en er weer uit het strand op. Het is grappig, vertederend en indrukwekkend tegelijk. Het is echt geweldig. Is er dan niets negatiefs? Ja wel: het regent. Een lichte regen maakt al snel plaats voor serieuze druppels. We, en helaas ook onze camera’s, worden kletsnat. Zelf ben ik zo goed ingepakt dat ik de regen niet zo door heb, maar mijn fototoestel druipt van het water. Geen foto’s maken is echt geen optie. Daar is het te indrukwekkend voor. Ik hoop dat mijn camera weer goed droogt vannacht en het blijft doen.

Rond half 6 gaan we weer terug naar de Ocean Diamond, kletsnat maar voldaan. Nu zitten we in de lounge bij te komen met een kop thee en een biertje. Over een kwartiertje start recap (terugblik op de dag) en aansluitend is er het diner. En dan hebben we onze tweede cruisedag en onze eerste landingsdag gehad :-).

Vrijdag 23 december

Even na half 7 worden we bruut uit onze slaap gehaald door Shane, de expeditieleider, die over de intercom meldt dat we de haven van Stanley binnenvaren en dat het ontbijt om 7 uur begint.

Stanley is een dorpje op de Falkland Eilanden (oost). Quark organiseert verschillende tours (tegen betaling) zoals een guided walking tour , guided nature walk. Wij kiezen ervoor om zelf het dorp te verkennen. We liggen met de boot in de haven, ongeveer 3 km van het centrum. Er zijn bussen geregeld voor transport naar het centrum. Wij kiezen ervoor om te gaan lopen.

Dit voert ons langs de waterrand met voorjaarsbloemen, eenden, Magelhaenaalscholver (rock shag), Magelhaenganzen (upland goose) en wat zeeleeuwachtigen die verderop op een steiger liggen te zonnen. Het is lekker om even de benen te strekken. Stanley is groter dan we dachten. De bewoners verplaatsen zich bij voorkeur per jeep. Op straat zie je overal toeristen. Medepassagiers van de Ocean Diamond of van de andere twee cruiseboten die in de baai liggen. De Falkland Eilanden zijn Brits en dat is niet te missen. Auto’s rijden links, er staan rode telefooncellen, een variatie op de Britse vlag hangt in de masten, de straten hebben namen als Thatcher Lane en in de winkels kun je met Engelse ponden betalen. Het is raar om hier in zo’n op en top Engelse omgeving te lopen.

Wij hangen 100% de toerist uit: We bezoeken souvenirwinkels, shoppen diverse pinguïn items, maken foto’s van de mooi gekleurde huizen en prachtige bloementuinen en gaan naar het plaatselijke museum. Daar zien we onder andere een film over de Falkland oorlog. Dat was in 1982 (74 dagen) toen Argentinië probeerde de Falkland Eilanden in te lijven, maar het Britse leger dit wist te voorkomen. Er zijn veel monumenten en gedenktekens in Stanley. Zo klein en afgelegen het ook is, er is veel gebeurd wat het herdenken waard is: Ontdekkingsreizen, WO I, Falkland oorlog. Omdat we twee zeedagen voor de boeg hebben en omdat we een schandalig grote punt taart hebben gegeten in Stanley, besluiten we om ook terug naar de boot te lopen.

We zijn rond half 9 van boord gegaan en zijn rond 14 uur weer terug. Om half 3 gaan de trossen los en varen we weg uit Stanley, de oceaan op richting South Georgia. Als we de haven uitvaren is het zonnig. We staan bovenop het dek om rondom te kunnen kijken naar de landrepen waar we langsvaren. We zien pinguïns in de zandduinen en zeeluipaarden (of soortgelijke beesten) op de rotsen.

De zee is minder rustig dan de voorgaande dagen. Ik neem maar weer eens een anti-zeeziekte pilletje. Verrassend genoeg is het Wouter die het meeste last van zeeziekte krijgt. Een beetje overgeven, even liggen, frisse neus halen, … , en toch ook maar een pilletje. Het is regenachtig geworden met een fikse wind. Wij blijven de rest van de middag binnen. Het lukt om ’s avonds wat te eten: niet te vet en niet te veel. Wouter slaapt al om half 10. Ik stuur via de webmail (met een account dat we op de boot hebben aangemaakt) een eerste berichtje naar huis.