Dinsdag 27 juli - Paaseiland: Tahai, noord-west kust, Tongariki en Rano Raraku

Onze dag start vroeg. Wouter heeft het onzalige plan opgevat om Moai te fotograferen bij zonsopkomst. Dat is rond zeven uur. En het is het mooiste te zien aan de andere kant van het eiland bij Tongariki. Ik ben niet zo dol op vroeg uit mijn bed komen, maar kan het ook slecht hebben als ik iets moois mis. We staan dus allebei om half zes op en we zijn om half zeven bij Tongariki. Tot onze grote verbazing blijken er meer van die gekken als wij. We zijn met z’n zessen. De zonsopkomst gaat helaas grotendeels aan ons voorbij omdat er een dikke wolkenband aan de horizon hangt. De lucht kleurt niet zo mooi als we gehoopt hadden.

Terwijl het nog donker is, doen we een leuk experiment. Wouter maakt een foto van de moai met een belachelijk lange sluitertijd (1 minuut en langer), terwijl ik met een zaklamp de moai beschijn. Zo komt er een vaag verlichte moai op de foto tegen een zwarte achtergrond met wolken en sterren. Best een spannend plaatje! Gisteravond hebben we dezelfde truc uitgehaald met een moai in de haven van Hanga Roa; toen met de maan op de achtergrond.

Omdat de zonsopkomst niet zo spectaculair is, zijn we om half negen al weer terug in het hotel. We ontbijten rustig en vertrekken in de loop van de ochtend om de noord-westkant van het eiland te verkennen. Het is een onstuimige dag. Er is veel wind en de wolken trekken in rap tempo door de lucht. Op het ene moment regent het en even later is het droog en schijnt de zon.

We starten bij Tahai. Hier zijn we op onze eerste middag op Paaseiland ook geweest. Toen zagen we de moai bij de ondergaande zon; nu met daglicht. Het rijtje moai aan de kust, de boothelling, overblijfsels van andere bouwsels en de grote groene grasvlakten maken het een bijzondere plek.

We rijden langs de kust en bekijken Hanga Kio’e, Ana Kakenga, Ahu Tepeu en meer landinwaarts Ana te Pahu en Ahu Akiwi.

Bijzonder op dit tochtje zijn de grotten (Ana ...). Deze zijn ontstaan als luchtbuizen in lavastromen bij een vulkaanuitbarsting. Ana Kakenga is 40 meter lang en heeft twee openingen in de rotswand boven zee. De opening om erin te komen is bijzonder krap. Wij worstelen ons erdoor met onze (foto)tassen en koplampen. Na ongeveer 40 meter klauteren door een donkere rotsgang kijken we over een kolkende zee uit.

Ana te Pahu wordt ook wel de bananengrot genoemd. In de opening van de grot groeien namelijk bananenbomen. Het is een grote grot; enorm groot kun je wel zeggen. De gangen zijn breed en hoog en af en toen open aan de bovenkant, zodat er licht naar binnen valt. Je kunt er helemaal doorheen lopen en aan de andere kant weer omhoog.

Omdat dit onze laatste dag op Paaseiland is, maken we een afscheidstournee langs de noordkust (Ovahe) naar Tongariki en Rano Raraku. We willen de groeve waar alle moai vandaan komen nog één keer zien. Het is tot zes uur open en wij komen er om vijf uur aan. Helaas is het nog bewolkt, waardoor de moai saai en grijs over komen. Toch is het een speciale plek en het is bijzonder om hier helemaal alleen doorheen te lopen. Als we eruit gaan en ons kaartje wordt gecontroleerd, blijkt dat we in overtreding zijn. Het kaartje van 30.000 Ch. pesos is geldig gedurende je verblijf op het eiland. Op vertoon van het kaartje mag je je vrij bewegen over het eiland en 1x Rano Raraku en 1x Orongo bezoeken. Mooi dat we pas na ons tweede bezoek aan de groeve worden gecontroleerd. Nu wordt onze overtreding door de vingers gezien.

In Hanga Roa zijn we precies op tijd om de zonsondergang boven Tahai nog eens mee te maken. Het is onze laatste zonsondergang op het eiland en die willen we niet ongemerkt voorbij laten gaan. De lucht kleurt mooi. Mooie kleuren op een bijzondere plek.

Woensdag 28 juli - Paaseiland – Santiago

Ruim 5 uur vliegen, 3700 km

Vandaag staat in het teken van de vliegreis naar Santiago. Na het ontbijt pakken we onze tas in en checken we uit bij het hotel. Het is nog te vroeg om direct naar het vliegveld te gaan. Daarom strijken we neer bij het haventje en vermaken we ons met het kijken naar de evenwichtskunsten van surfers in zee. Voor ons op strand speelt een Japans jongetje die tot zijn grote ergernis de onverdeelde aandacht geniet van een straathond. Het is een beetje een vlooienbak en de jongen lijkt wat angstig voor honden. Geen goeie combi dus. Maar hoe meer de jongen van de hond af beweegt, des te speelser wordt de hond. Een mooi schouwspel.

Om het leed te verzachten dat het onze laatste dag op Paaseiland is, kopen we een enorm ijsje bij een winkeltje in de haven. Hier verkopen ze zelfgemaakt schepijs; verrukkelijk! Dan is het echt tijd om te gaan.

Om twaalf uur moeten we op het vliegveld zijn om de auto in te leveren en in te checken. De vlucht staat gepland voor 13.00 uur. Als we de parkeerplaats oprijden, komt het mannetje van de autoverhuur al op ons aflopen. De hele inleveractie bestaat uit het overhandigen van de autosleutel en een kort gesprek over het mooie eiland, de probleemloze ervaringen met de auto en dat de benzinetank vol is. Er komt geen velletje papier aan te pas. Uitchecken uit het hotel verliep ook al zonder verdere administratieve handelingen. Dit is een opvallend verschil met het vastenland van Chili. Daar leefde men van de papierhandel en de administratie zo leek het. Wij vinden de papierloze aanpak op Paaseiland wel zo prettig.

We hebben op Paaseiland in totaal 265 km gereden met de huurauto.

Het vliegtuig vertrekt met een uur vertraging. Ach ja, zo hebben we een uurtje langer van Paaseiland kunnen genieten. Een plek die indruk op ons heeft gemaakt en waar we nooit meer terug zullen komen.

In Santiago kennen we inmiddels de weg. We nemen een taxi naar hetzelfde hotel in de wijk Providencia als vorige week en we eten in hetzelfde restaurant bij het hotel.

Donderdag 29 juli en vrijdag 30 juli - Santiago, vlucht terug naar huis

Vandaag vliegen we terug naar huis. Het vliegtuig gaat om 15.45 uur. Dat geeft ons een ochtend de tijd om het centrum van Santiago te bekijken. We ontbijten dan ook op tijd en laten ons dan met een taxi naar het centrum brengen.
We starten bij Palacio de la Moneda. Dit is gebouwd in 1805 en doet nu dienst als presidentieel paleis. Er staan vele mooie oude gebouwen in het centrum. We maken een wandeling langs verschillende mooie panden, door de winkelstraat en eindigen onze tocht bij een parkje.

Daar moeten we als de sodemieter een taxi aanhouden om naar het hotel terug te gaan. Bij het hotel wacht er al een taxichauffeur op ons die ons naar het vliegveld zal brengen. Wij lijken het erger te vinden dat we na de afgesproken tijd aankomen, dan dat deze taxichauffeur dit vind. Deze lay-back houding van de zuid Amerikanen zullen we straks terug in Nederland wel gaan missen.

Na een tussenstop en overstap in Parijs komen we vrijdag 30 juli om 14.20 uur op Schiphol aan.
De vakantie is voorbij, maar wij zijn vele mooie ervaringen (en foto's) rijker. Wat een prachtige vakantie was dit!!!