Dag 19 - Zaterdag 26 juli 2008: Excursie naar Reserva de Biosfera Sian Ka-an
Het ontbijt is weer heerlijk! Veel vers fruit (waaronder pittaya), yoghurt, muesli, vers sap, koffie, pannenkoeken of eieren naar keuze. Wij moeten helaas snel ontbijten want we worden om half 9 opgehaald voor onze excursie.
We zijn met een groep van 12. We worden allemaal van onze hotels opgehaald. Onderweg stoppen we en krijgen we wat informatie over het natuurreservaat en de natuurbehoudorganisatie waar we vandaag mee op pad zijn. Hun hoofdkwartier is een mooi open pand pal aan het strand, met een restaurant, wc, douches en een uitzichttoren. Hier heb je prachtig uitzicht over het strand, de blauw groene zee en de lagune landinwaarts.
Van daar lopen we door mangrove bossen naar een aanlegsteiger die in de lagune ligt. Daar liggen twee boten op ons te wachten. We varen de lagune in (westkant van Sian Ka’an), door mangrove bossen. De mangroves blijven hier laag omdat het arme grond is. Het water is eerst brak en als we verder de mangroves in zijn is het zoet water. De mangroves en hun wortels zuiveren het water. Het water is ook kraakhelder en de grond/zand is spierwit.
In Sian Ka’an liggen nog een paar oude Maya nederzettingen. Wij bekijken er eentje. Verder zien we al varend een aantal vogels, een krokodil (!) en twee cenotes in het water. De ene cenote is herkenbaar aan een lichte vlek in het water. Hier komt een ondergrondse bron de lagune in. De andere cenote is een begin van een ondergrondse rivier. Dit is een zwarte vlek in het water. Onderzoekers en filmers van National Geografic onderzoeken deze ondergrondse rivier en zij proberen een heel netwerk van ondergrondse rivieren en hun verbinding met de zee te bewijzen en in kaart te brengen.
Hoogtepunt van de boottocht is het ‘floaten’. Tussen de lage mangrove en de savannes van gras mogen we de boot uit het water in. We krijgen een zwemvest om op te drijven. Dit kun je op allerlei manieren doen. Als je je benen door de armgaten steekt en er als het ware in gaat zitten, kun je zittend drijven. Wat een pret! Er zit een behoorlijke stroming in het water. We hoeven niets te doen om vooruit te komen. Het water is zoet en kraakhelder. We drijven langs mangrovebossen, grasvlakten, bromelia’s en bananenorchideeën. Dit zijn orchideeën met witte bloemen op hoge stelen. Aan de voet van de stelen zitten wortels of knoesten die op gele bananen lijken. Vandaar hun naam. Heel apart! Dit ‘floaten’ kunnen we wat mij betreft de hele dag wel doen. Wat een pret! Zonde dat we de boot weer in moeten.
We varen nog een rondje en gaan dan terug naar het hoofdkwartier waar we lunchen. Na de lunch is het laatste onderdeel van de excursie: zwemmen in een cenote. We stellen ons er een grot bij voor. Spannend! Als we de muggen in het mangrovebosje waar we doorheen lopen hebben getrotseerd, wacht een teleurstelling. Het lijkt een gewoon meertje in een bos. De grot die het water overkapte is al lang geleden ingestort en ligt nu op de bodem van de cenote. Het is wel lekker zwemwater; helder en heerlijk fris. De frisheid komt omdat het heel diep is en de cenote wordt gevoed met water uit een ondergrondse bron.
Na het zwemmen worden we weer ‘thuis’ gebracht. Het is dan ongeveer 4 uur. Al met al was het een heerlijk dagje uit en buiten. Omdat we nog geen genoeg hebben van de frisse lucht gaan we nog even aan het strand liggen en in zee zwemmen.
We gaan eten bij een restaurant even verderop. Er is live muziek en als we de aankondiging daarvan lezen, vrezen we het ergste. We gaan ver van het podium en de boxen op het strand aan een tafeltje zitten. Het blijkt rustige lekkere muziek te zijn. Een beetje blues-achtig en de donkere zangeres kan echt goed zingen. Genieten!
Dag 20 - Zondag 27 juli 2008: Ochtendje luieren op het strand, daarna Tulum (de Maya-ruines) bekeken
Ons derde dagje in Tulum. We houden een lui dage. We genieten rustig van het ontbijt (weer lekker met veel vers fruit!) en het uitzicht op zee. Dan genieten we nog meer van het strand en de zee door tot half 2 op strand te gaan liggen. Beetje zwemmen, beetje lezen, beetje nix-en. Lekker!
De rest van de middag gaan we naar de ruïnes van Tulum.
Daar komen we (na een fruit-lunch en een verfrissende douche) rond 3 uur aan. De ruïnes gaan om 5 uur dicht. We hebben dus 2 uur om alles te bekijken. Dat lukt ruimschoots. Het ruïne complex is beperkt qua omvang en de overblijfselen zijn behoorlijk aangetast. De ligging daarentegen is prachtig: het is een fort aan zee. We maken een hoop “ruïne en zee” foto’s. Het barst hier van de mensen. Vooral ook Mexicanen. Zij mogen op zondag gratis naar binnen. Nou, daar maken ze gebruik van! Hele volksstammen, gewapend met parasols, zwemspullen, jerrycans vol met drinken en koelboxen lopen er rond. Of ze veel van de ruïnes bekijken, weet ik niet. Ze gaan in ieder geval en-masse bij de ruïnes naar het strand en de zee in.
Het water ziet er bijna zwart van de mensen. Schokkend vind ik dat ze ook op een strand liggen en zwemmen waar volgens de bordjes zeeschildpadden nestelen. ’s Nachts komen de zeeschildpadden hier naar het strand om hun eieren in het droge warme zand te leggen. Het strand is afgezet en er staan een hoop bordjes om aan te geven dat je er niet mag komen. Daar trekt de Mexicaan zich niets van aan.
We zijn rond 5 uur terug bij ons hotel en gaan in een luie stoel zitten. Lekker chips eten (‘rancherito’s is ons favoriete merk hier; ahora mas sabor!) en van het uitzicht op het witte zand en het blauwe water genieten.
Dag 21 - Maandag 28 juli 2008: Rijden naar Playa del Carmen, en de rest van de dag weer op het strand
We verlaten ons idyllische onderkomen in Tulum. Jammer, ondanks het ontbreken van een airco, een fan die allen ’s nachts werkt en het ontbreken van elektriciteit buiten 18.00-22.00 uur, was dit ons beste onderkomen deze vakantie. Zo heerlijk rustig en van die vriendelijke mensen! Zowel de eigenaar als de schoonmaakster als de bediening bij het ontbijt zijn heel vriendelijk. Niet gemaakt vriendelijk, maar echt vriendelijk!
Het is van Tulum naar Playa del Carmen zo’n klein stukje rijden (rond de 60 km) dat we al rond 11 uur bij “Hotel Hacienda del Caribe” arriveren. Ze hebben plaats, maar we kunnen pas na 3 uur naar de kamer. Daarom kleden we ons om in de wc van het hotel en gaan naar strand.
Playa del Carmen is, zeker vergeleken met het binnenland, een ware kermis. Het is druk; druk met mensen, druk met souvenirwinkeltjes en eigenaren daarvan die je hun winkel in willen praten, druk in zee, druk op het strand met ligbedden en parasols. Kortom: druk, druk, druk. We moeten er even aan wennen.
Ik zit op het strand het eerste uur eigenlijk alleen om me heen te kijken. Rust om een boek te lezen heb ik niet. De rust komt gelukkig vanzelf. We houden een heerlijk lui dagje op het strand en in de zee.
Rond lunchtijd wordt de stranddag ruw verstoord door een enorme onweersbui. De wind steekt op en de parasols moeten worden dichtgeklapt. Lichtflitsen en donder. Iedereen vlucht de restaurantjes langs het strand in. Wij ook. Het blijft droog. De bui trekt snel over. Als we onze lunch op hebben, kunnen we weer terugkeren naar ons ligbed en verder nix’en.
We zitten de hele dag strak onder de parasol. Ook daar is het warm. Afgezien van tijdens de onweersbui, is het windstil. Een verfrissend briesje zou welkom zijn. Gelukkig brengt de zee enige verkoeling.
Rond half 6 verlaten we het strand. Dan zien we voor het eerst de kamer die we hebben gereserveerd. Het is een mooie kleurige kamer. Het hotel heeft een kleine binnenplaats waar ons balkon op uitkijkt. Daar is een mini zwembadje en een terrasje waar je kunt ontbijten. De kamer is 850 pesos per nacht, exclusief ontbijt en exclusief parkeren. De parkeerkosten op een bewaakte parkeerplaats nabij is 150 pesos voor 24 uur.
Zo nu gaan we snel slapen want morgen is de grote dag. Dan gaan we snorkelen en zwemmen met walvishaaien. We zullen vliegen naar Isla Holbox en van daar met een boot verder gaan. Wouter staat onze snorkelbrillen al in te smeren met tandpasta om het beslaan van het venster te voorkomen. Ik heb de pillen tegen zeeziekte al klaar gelegd. ‘Whale sharks here we come!’.