Dag 4 - Vrijdag 11 juli 2008: Ochtend-excursie naar flamingo´s; rijden naar Piste (bij ruines van Chitzen Itza)

Pfoe, wat een nacht! Komt het door de warmte in combinatie met airco’s of is de garnalen cocktail toch de boosdoener?
We zijn allebei compleet leeggelopen vannacht. Wouter begon: overgeven. Even later was ik aan de beurt: overgeven, tot 3x toe. Daarna hebben we elkaar afgewisseld op de wc, waarbij onze darmen compleet leegliepen. Toen ik voor de derde keer mijn maaginhoud had geleegd, vroegen we ons af of we de bootexcursie wel zouden halen. Alles wat we dronken, kwam er direct weer uit en dat is niet zo handig op een boot.

Toch zitten we om 7 uur klaar om met de boot op pad te gaan. Allebei zo slap als een vaatdoek. Izmael heeft zijn broer (zwager, vriend, buurman, …) gestuurd: Gabriël. Gabriël spreekt helaas niet zo best Engels. Toch is het best leuk. Lekker met een windje om het hoofd beetje vogels kijken.

We zien: aalscholvers, ‘tiger heron’, ooievaar, blauwe reiger, krokodil, visarenden, gieren. En natuurlijk flamingo’s! Het zijn prachtige oranje flamingo’s met zwart onder hun vleugels. Het zijn er zo rond de 100 schat ik. We gaan even uit de boot naar een eilandje. Dat hakt er bij ons beiden behoorlijk in. Pfhoeh, da’s toch inspannend!

We zijn rond half 11 terug bij het pension. Daar gaan we eerst uitgeteld op bed liggen. Na een glas water met ORS (zout suiker oplossing) om weer wat op krachten te komen, pakken we de tas en gaan we toch maar op pad.

We rijden via Tizimin en Espeta naar Pisté. We komen door leuke dorpjes. We moeten 1x de weg vragen als we in een dorp de doorgaande weg zijn kwijtgeraakt. Een schooljongen helpt ons enthousiast. Ik vraag hem op mijn beste Spaans waar we heen moeten. Hij vraagt al snel of we Engels spreken. Ja! Vervolgens legt hij in keurig Engels uit hoe we moeten rijden Wij blij! En hij volgens mij ook omdat hij het leuk vond om zijn Engels te oefenen.

In Pisté rijden we, na 1x vragen, naar “Hotel Chichen Itza”. Zij hebben gelukkig nog kamers voor ons. We nemen een kamer met ‘garden view’, lekker rustig (907 pesos per nacht, exclusief ontbijt).
Dan weten we niet hoe snel we naar bed moeten gaan. We gaan rond half 3 slapen en worden rond half 9 (’s avonds) pas weer wakker. Erg lekker; slapen zonder om de haverklap naar de wc te hoeven rennen. Mijn maag lijkt inmiddels weer redelijk op orde. Ik houd binnen wat ik eet en drink: water en sultana’s. Wouter is nog steeds behoorlijk aan de diarree. Hij heeft ook koorts. Ik volgens mij niet. Wel hebben we allebei spierpijn overal in ons lijf. We zijn nu zo’n 1,5 uur wakker en het zal niet lang meer duren voor we weer onder zeil gaan, gok ik. Wouter is alweer even lekker gaan liggen. Hopelijk zijn we morgen weer een beetje fit. Of we fit genoeg zullen zijn om naar de ruïnes Chichen Itza te gaan en in de brandende zon de piramides te beklimmen, vraag ik me sterk af.

Dag 5 - Zaterdag 12 juli 2008: Chitzen Itza bekeken, en daarna lekker luieren bij het zwembad

Tsjonge, hoeveel kun je in 24 uur slapen?! Hebben we gisteren toch al van half 3 tot ruim half 9 liggen slapen. Vannacht hebben we van rond 11 uur tot 6 uur weer als een blok liggen slapen. Het goede nieuws is dat het leed nu wel grotendeels geleden lijkt te zijn. Wouter kwam vanochtend trots van de wc. Hij had net een ‘droge’ wind gelaten (red.: sorry voor deze onsmakelijke verhalen, maar dat geeft wel onze belevenissen etc. goed weer... ;-) ). Dat is goed nieuws, want tot we gisteravond gingen slapen liep hij nog steeds leeg.

We gaan zelfs ontbijten vanochtend. Maar verder dan een stukje brood en wat fruit komen we niet. Na het ontbijt gaan we naar Chichen Itza (entree 98 pesos p.p., parkeren 10 pesos). Dit is een groot Maya en Tolteken ruïnecomplex.
We zijn er zelfs al voor het hek open gaat: 8 uur. Chichen Itza is bekend om een soort lichtspel van de zon op 20 maart en 21 september (de equinox). De weerkaatsing van de zon zorgt er dan voor dat een slang de trappen van ‘El Castillo’ op en afgaat. Dit effect wordt nagebootst met de dagelijkse ‘sound & lightshow’. De bouw van ‘El Castillo’ (aantal treden, aantal stupa’s, aantal zijden) is afgestemd op de kalender. Als je alle treden optelt kom je tot 365 dagen.

Chichen Itza was al voor 900 na Christus bewoond. Eerst door de Maya’s en later door de Tolteken. De Tolteken hebben vooral gravures in de stenen achtergelaten van bloedige taferelen: onthoofdingen, schedels, et cetera. Afbeeldingen die veel terugkomen op de gebouwen, tempels en altaars zijn de slang, de jaguar, de adelaar en krijgers met mooie hoofdtooien.
Het is niet meer toegestaan om een gebouw te beklimmen. Ook de grootste tempel ‘El Castillo’ (25 meter hoog) mag je niet meer op. Wij lopen daarom op ons gemak tussen alle overblijfselen door.
De Maya’s en vooral de Tolteken zijn van de bloederige offers. In Chichen Itza zijn een aantal sportvelden, waarbij de verliezende partij geofferd werd. Ook werden jonge meisjes omhangen met kostbaarheden en vervolgens levend in de cenote gegooid, waarna ze verdronken. Datzelfde lot trof bejaarden en invaliden. Ook als offer.

Wij lopen het enorme complex over met de klok mee. Na ‘El Castillo’, ‘Platforma de los Aguilas y las Jaguares’, en het grote sportveld komen we langs de cenote, ‘Sagrado’, ‘Templo los Guerros’, ‘Grupo de las milles columnas’ en de marktplaats. Het complex is veel groter dan we hadden verwacht. Als we denken alles gezien te hebben, blijkt er nog een ‘observatory’ (‘el Caracol’) te zijn. Dit is gebouwd om het zonnestelsel te bestuderen. Er is ook nog een ‘nunnary’, waarin rijke en koninklijke families woonden. In de bloeitijd van Chichen Itza was het 25 km² en had het 50.000 inwoners. Als je het zo bekijkt, zien wij slechts een klein deel van het complex.

Als we Chichen Itza bekijken is het heel warm, maar met af en toe een wolk en de schaduw van de bomen valt het ons eigenlijk nog wel mee met de hitte. We krijgen zelfs nog een verfrissend buitje op de kop.

Het is al half 1 als we Chichen Itza verlaten. Dan zijn inmiddels busladingen met toeristen binnen gekomen en is er geen toerist-loze foto meer te maken. Alle schaduwplekken zijn ingepikt door gidsen en hun groepen. Conclusie: mooi dat we op tijd waren.
In de boekwinkel van Chichen Itza kopen we een wegenkaart. Ze hebben hier zowaar verschillende kaarten! Nu kunnen we gelukkig zien waar we rijden en hoe we naar onze bestemming kunnen gaan. We zijn iets minder van het toeval en de verkeersborden afhankelijk. Prettig.

We lunchen in ons hotel. Het is een ‘all you can eat’ buffet. Dat is voor ons nog niet zo veel. Voordeel is: we kunnen zelf kiezen wat ons lekker lijkt en er is een airco.
Na het eten gaan we relaxen bij het zwembad. Daar houden de onweers- en regenbuien ons in beweging: buiten op het ligbed, hup, spullen snel bij elkaar pakken, sprintje naar de overkapping, en weer terug.
Wouter maakt zich al zorgen dat we vanavond bij de ‘sound & lightshow’ in de regen zullen zitten. Ik gok op het tropische karakter van het weertype hier. Het is vast tijdelijk en voor we het weten schijnt de zon vast weer volop. Nog even voor ‘the record’: in de schaduw, direct na een fikse regenbui, is het hier nog zo’n 35ºC. Dat geeft wel een idee van hoe heet het hier in de zon is. Heel heet!

Het ziet er lang naar uit dat de ‘sound & lightshow’ in Chichen Itza aan ons neus voorbij zou gaan. De onweer en regen zou dan vanuit onze hotelkamer voor een meer natuurlijke versie van de ‘sound & lightshow’ moeten zorgen. Maar als we klaar zijn met avondeten, is het toch nog droog. We moeten ons een beetje haasten en komen precies op tijd in Chichen Itza aan. Tot onze verrassing staan er stoelen klaar. En tot onze nog grotere verrassing zitten die helemaal vol! Het is best druk.

De show duurt ongeveer 3 kwartier. De toegang tot de show zit bij het entreekaartje van overdag in. We kunnen nu op ons kaartje (cq armbandje) van vanochtend naar binnen. Ook parkeren is nu gratis, op vertoon van onze P-ticket van vanochtend. P is hier E van ‘estamiento’ (of zoiets). In plaats van blauwe borden met een P zie je hier de blauwe borden met een E. Ik moet er even aan wennen.

Wij zijn in onze haast vergeten een koptelefoon met een Engelse vertaling van het verhaal te halen. We moeten het dus doen met de Spaanse versie. Af en toe snappen we waar het over gaat, maar het meeste ontgaat ons vrees ik. Ach ja, plaatjes kijken is ook leuk! Het blijft de hele show droog. Na ons is nog een groot aantal bussen gearriveerd. Het is echt hartstikke druk! De show is mooi om te zien, maar niet super spectaculair. De muziek en de belichting geven een mooi effect. De maan die uitbundig schijnt vergroot het effect. Grappig is dat Wouter enthousiast wordt als hij ineens vuurvliegjes ziet. Zitten we naar een indrukwekkende show te kijken, wordt hij blij van een vuurvlieg!

Dag 6 - Zondag 13 juli 2008: via het mooie dorpje Izamal naar Uxmal en wederom luieren bij het zwembad

We staan op ons gemak op. Ik ben al om 6.15 uur wakker. Wouter slaapt nog rustig even door. Na het ontbijt in ons hotel (waar we geheel tegen onze gewoonte in geen fooi achterlaten voor de ongeïnteresseerde en niet attente bediening) sturen we e-mails naar het thuisfront. We feliciteren buurvrouw Broekhuizen alsnog met haar verjaardag (12 juli). We kunnen hier gratis e-mailen. Prima service! We rijden rond half 10 uit Pisté weg. We gaan via Izamal naar Uxmal.

Izamal is een mooi klein stadje waar veel huizen mooi donker geel zijn geschilderd met witte randen. Midden in het stadje is een plein/park naast een grote kerk met een klooster. Deze kerk ligt wat hoger en vanaf de balustrades of galerijen kijk je mooi uit over het parkje en het stadsleven eronder.

Als we bij de kerk zijn is de zondagochtend-dienst in volle gang. Het is druk. De mensen staan zelfs buiten om de dienst te volgen. De preek en het gezang geven een bijzondere sfeer als we door de galerijen en vertrekken van het klooster rond de kerk wandelen. De kerk en het klooster zijn gebouwd in 1533 door de Spanjaarden, vlak na hun verovering van Mexico. Ze gebruikte hiervoor de stenen van de plaatselijke Maya tempel. Met het brengen van het katholieke geloof werd het traditionele geloof van de Mexicanen/Maya’s duidelijk afgebroken. De Spanjaarden hebben de plaatselijke bevolking destijds ook op willen voeden en Spaans willen leren. Daartoe hebben ze de namen van straten (de Spaanse namen) in beeltenissen/gravures bij de straatnamen gehangen. Zo konden ze aan het plaatje zien hoe de straat heette. Beetje aap-noot-mies zeg maar.

Van boven, vanaf de kerk, hebben we een mooi uitzicht over het zondagse stadsleven. Het is een komen en gaan van taxi’s. In andere steden zijn dat auto’s. In Espeta waren het fietsen met een bakfiets/zitje voorop. Hier zijn het vooral open koetsen met paarden ervoor. Ze rijden af en aan met name met de plaatselijke bevolking erin. De koetsjes geven het stadje een pittoresk tintje.
Wij zijn al een tijd in Izamal als we de 1e blanke toeristen zien. Verder lopen er alleen Mexicanen; vooral plaatselijke bevolking en ook Mexicaanse toeristen.

De idylle wordt licht verstoord door de politiemannen die op de hoeken van het plein met een hoop gefluit en arm gezwaai het verkeer staan te regelen. Ze lijken mij nogal overbodig. Zonder hen had het verkeer ook prima doorgestroomd. Ze vinden zichzelf zichtbaar belangrijk. Een vrouw die mobiel zit te bellen in haar auto en een stopteken van de agent negeert, wordt dan ook streng toegesproken.
Straatbeeld IzamalEr zijn veel mensen op straat. Oudjes zitten te keuvelen of de krant te lezen op een bankje. En er worden inkopen gedaan. We weten niet of het in Izamal altijd zo levendig is of omdat dit is omdat het zondag is. Feit is dat wij het een bijzonder leuk stadje vinden om door te lopen.

We lunchen bij Restaurant “Kinich Kakmó”. Dit is in dezelfde straat als de gelijknamige Maya ruïne. We eten er lekkere traditionele gerechten. Na een verhit ruïne bezoek, verlaten we Izamal.

We rijden over de ‘cuota’ (tolweg) via Mérida naar Uxmal.
De vlindertjes zijn ook wakker inmiddels. Er fladderen in Mexico opvallend veel vlinders over de weg. Ze zijn best groot en hebben mooie felle kleuren; geel en oranje. We hebben er helaas ook al een paar gesplet op de voorruit van de auto, onder de ruitenwisser.

Uxmal is geen dorp. Het bestaat uit een Maya ruïne met wat hotels eromheen. Wij gaan naar het meest betaalbare hotel dat dichtbij de ruïne ligt: “Hotel Villas Archeológicas Uxmal”. Het is een clubmed hotel. We blijven er 3 nachten en krijgen daarom 10% korting op de kamerprijs van 907 pesos per nacht.

Het is een prachtig sfeervol hotel in Mexicaanse stijl met alles erop en eraan: restaurant, zwembad, loungebanken, bibliotheek en mooie kamers. Alles is prachtig verzorgd en ingericht alsof het een vol huis wordt. Maar het is hier weer erg rustig. Dit zou toch hoogseizoen moeten zijn. Zowel de Mexicanen zelf als bijna heel Europa hebben vakantie. Aan de drukte van de hotels en restaurants is dit alleen niet te merken. We hebben al meerdere keren meegemaakt dat er meer bediening rondloopt in een restaurant dan dat er gasten zitten.

We zitten vanavond gelukkig niet alleen te eten. Nu we na het eten op de patio op loungebanken zitten te lezen en te schrijven, zijn we wel de enige gasten. Ach ja, wel lekker rustig en wij kunnen gelukkig onszelf en elkaar prima vermaken.