Maandag 22 april

We starten met een rondwandeling door Tavira. Daar zijn we de hele ochtend zoet mee.

Dan rijden we richting het westen, deels over de N125 en deels over de snelweg A22. We hebben een speciaal ‘kastje’ in de auto, waarmee we gebruik kunnen maken van de tolwegen in Portugal, zonder er per keer voor te moeten betalen bij het loket. Om tijd te winnen kiezen we er de komende dagen een paar keer voor om via de snelweg/tolweg te rijden in plaats van de toeristische route over kleinere wegen.

Ten westen van Faro doen we een poging de route nr. 15 uit de Crossbill Guide te volgen: Ria Formosa West. We wandelen langs zoutpannen waar flamingo’s foerageren. Jammer genoeg niet de aantallen die er zouden kunnen zitten volgens onze gids. De wandeling wordt gedwarsboomd door een afgesloten weg en een woest blaffende hond. Op de terugweg naar de auto spreken we een Aziatische man in een auto. Hij heeft drie jonge bosuilen gezien en zal ons laten zien waar. Het duurt even voor we begrijpen waar de man het over heeft. Dat accent en alle R’ren die een L worden, maken het niet eenvoudig om een gesprek met hem te voeren. Maar we zien de drie bosuil jongen. Drie donsproppen op een tak. Bijzonder.

We lunchen bij Praia de Faro. Het is er koud en het waait hard.

We rijden door naar het westen en bezoeken de mooie rotskust bij Praia da Albandeira (bij Porches, Nossa Senhora da Rossa) en Praia da Marinha (bij Carvoeiro). Daar komen we aan het einde van de middag als de zon al laag staat.

We vinden via Trivago of een soortgelijke site een goed hotel in de buurt van waar we rond half 6 zijn: Vale d’El Rei. Dit is een **** hotel, sjiek en omringd door een mooie tuin en zwembad. Na de (late) lunch hoeven we eigenlijk niet veel meer te eten. Maar in het hotel is het alleen mogelijk om een 3 gangen diner te consumeren. Ach ja, toe maar, als we er toch zijn. We spoelen het stof en zweet van ons af, verruilen afritsbroek en wandelschoenen voor wat knaps en schuiven dan aan voor een heerlijk diner. Aan het tafeltje naast ons zit een voormalig RTL nieuws verslaggever. Hij drinkt alleen water en kijkt hoe zijn vrouw eet. Dat kan natuurlijk ook. Gek genoeg is die optie (alleen drinken, niet eten) niet bij me op gekomen.

Dinsdag 23 april

Wouter staat vroeg op om de rotskust bij zonsopkomst te fotograferen. Ik draai me nog eens om. We treffen elkaar weer bij het uitgebreide ontbijtbuffet. Daarna gaan we terug naar de kust waar we een wandeling maken bij Praia da Marinha (heart rock). Daarna rijden we naar de meest westelijke punt van Portugal: Farol de Cabo de Sao Vicente. Daar waaien en regenen we uit ons broek. We wachten in de auto de ergste bui af en lopen dan rond de vuurtoren over de bloemrijke rotspunt en kijken uit over de kliffen.

We maken een wandeling uit de Crossbill Guide bij Vila do Bispo. Dit is een afwisselende wandeling met een beetje hoogteverschil, door landerijen en bossen. In het bosachtige gebied zien we weer mooie orchideeën. Ergens missen we een routeaanwijzing. We raken ver van de route en komen in een dorp aan waar we helemaal niet hadden moeten komen. Ons richtinggevoel laat ons in de steek, dus we kiezen ervoor om de weg te volgen tot aan de plek waar we de auto geparkeerd hebben. Niet de meest idyllische route, maar wel de duidelijkste.

We rijden naar Lagos waar we een plek om te overnachten regelen aan de kust in hotel Vilas D. Dinis. Dit is een mooi boetiek hotel met zwembad en sfeervolle terrassen. Helaas is het slecht weer als wij er zijn: regen en frisjes. Geen weer om van deze mooie plek te genieten.

Op aanraden van de receptionist gaan we naar een onooglijke pizzeria (groot, licht, kaal, aan een rommelig plein)  waar het heel druk is en ze heerlijke pizza’s serveren.