Zaterdag 20 april

Roos brengt ons naar Schiphol. Daar vliegen we met TAP (13.55 uur) via Lissabon (15.55 uur, 16.35 uur), naar Faro (17.20 uur).

Vanwege de korte overstaptijd worden we in Lissabon bij de vliegtuigtrap opgehaald en met een busje naar het volgende vliegtuig gebracht. Onze tassen hebben speciale labels waarmee ze herkenbaar zijn en als laatste in en als eerste uit het vliegtuig gehaald kunnen worden. Wij zitten als eerste in het vliegtuig naar Faro. Een heel leeg toestel. Ik zet Wouter snel op de foto voor de andere passagiers het vliegtuig in komen.

Wouters tas komt mee. De mijne niet. We worden hier keurig met een mailtje van op de hoogte gebracht. We kunnen online onze verblijfplaats doorgeven. Als het goed is gaan ze mijn tas daar dan binnenkort afleveren. Gelukkig heb ik met deze mogelijkheid rekening gehouden en alles wat ik morgenochtend nodig zou kunnen hebben voor een stadswandeling heb ik in mijn handbagage gedaan. Een slimme  meid is op haar toekomst voorbereid!

We halen de huurauto op op het vliegveld en krijgen een spiksplinternieuwe Kia Nero mee (194 km op de teller).

Zondag 21 april

Na het ontbijt wordt mijn tas door de TAP service in het hotel gebracht. Dat loopt verrassend soepel.

We maken een rondwandeling door het oude centrum van Faro. Het is Paas zondag en opvallend rustig op straat. De Portugezen vieren Pasen met familie. Op straat zie je alleen toeristen en erboven vooral ooievaars.

We verlaten Faro richting het oosten en volgen grofweg route nr. 14 uit de Crossbill Guide: Ria Formosa East. De eerste stop is Parque Natural da Ria Formosa in Olháo. Daar maken we een rondwandeling in het deel van het park bij het bezoekerscentrum. Het is kust-/duinlandschap met uitzicht over zee en een aantal zoetwatermeren. We zien veel verschillende zoet- en zoutwatervogels, waaronder de hop, bijeneters en een kolonie koereigers met jongen. En we zien vele Fiddlers crab; een krab met één onwijs grote en onhandige schaar.

We volgen de route verder naar het oosten en overnachten in Tavira.

We gebruiken Google Maps om de beste route naar onze bestemming te wijzen. Daar moeten we even aan wennen. De route-juf spreekt in gebiedender wijs: 4 kilometer dóor rijden. Op een toon alsof ze wil zeggen ‘geen getrut, gas!’. Een flauw knikje in de weg is in haar terminologie een scherp bocht. Waardoor je een bocht van minder dan 90 graden verwacht en je lang het idee hebt dat de bocht nog moet komen, ook als je er al lang voorbij blijkt te zijn. En de juf is niet zo sterk in het uit elkaar houden van links en rechts (dat klinkt bekend J). Zegt ze rechtsaf, dan geeft de plattegrond soms linksaf aan (en andersom). Verwarring alom. In Tavira rijden we een aantal rondjes voor we een parkeerplaats in de buurt van ons hotel hebben gevonden.