Vrijdag 8 september 2023

Route: Amsterdam, Schiphol – vliegveld Keflavik - Hveragerdi
Overnachting: Hotel Örk, Hveragerdi

In Nederland geeft de zomer een toegift. Het is uitzonderlijk warm voor september. Hitte records worden gebroken. Het is 30 graden als wij onze tas vol pakken met thermisch ondergoed, muts, winterjas, et cetera. We kunnen ons niet voorstellen dat het binnenkort lekker is om dit aan te trekken.

Een paar uur later in Keflavik op IJsland stapt Wouter in zijn korte broek van de vliegtuigtrap, de wind wappert om de blote knietjes en de miezerregen valt gestaag. De wereld om ons heen is grijs en nat. Zodra de koffer van de band rolt, halen we onze warme jas tevoorschijn. Blij dat we die mee hebben.

We landen rond half vier, halen de huurauto op (een witte kleine Dacia) en gaan op pad. We hadden bedacht om wat uitstapjes te maken op weg naar ons eerste hotel in Hveragerdi, maar het weer is niet zo uitnodigend en als we Krysuvik (Seltun) al voorbij zijn voor we het doorhebben, we pas vele kilometers later kunnen keren, en de regen nog steeds op de voorruit valt, besluiten we maar gelijk naar het hotel te rijden. Daarom komen we om half zeven aan. We eten verrukkelijke biefstuk in het hotel-restaurant en gaan voor IJslandse tijd op tijd naar bed. Voor ons is het een lange dag geweest. Het is hier twee uur vroeger dan in Nederland.

Zaterdag 9 september 2023

Route: Hveragerdi – (8km ten westen van) Vik
Overnachting: Hotel Volcano (aan de 1)

We gebruiken het tijdsverschil van twee uur in ons voordeel. De wekker staat op kwart voor zeven en we zijn al om half negen op pad. We maken een korte stop in het gebied achter ons hotel. Hveragerdi ligt in een gebied met hete bronnen. Er stijgen witte rookwolken op uit de grond van de groene helling achter het dorp. Het is een wondere wereld.

We rijden over de N1 (de rondweg over IJsland) naar het oosten en gaan op een gegeven moment van de grote weg af. Groot, alles is relatief. In Nederland zou de N1 een normale provinciale weg zijn. We gaan naar een drone locatie waar Wouter graag heen wil.

Na eerst op de verkeerde plek te staan, komt het na ongeveer 15 km over een zwarte gravelweg, helemaal goed. Wouter maakt prachtige foto’s met zijn drone van een bizar mooi gekleurd estuarium. Het is het uitvloeisel van een rivier, ontstaan uit een gletsjer, die in zee uitkomt. Het gletsjer water voert allerlei soorten sediment mee en heeft bizarre kleuren van bovenaf. Ik ga aan de wandel een duingebied in. Duin met zwart zand en mooi groen geel helmgras. Heel gek, zwarte duinen.

Onze tweede stop is bij Seljalandfoss. Deze waterval hebben we in 2012 (11 jaar geleden!) ook gezien. Nu zijn we er vooral omdat Wouter er wil dronen boven de ‘braided river’. Dit is een soort weefpatroon van water en grond. Ik ga weer aan de wandel. Nu langs de watervallen; de Seljalandfoss en een paar kleine watervallen ernaast. De zon schijnt, het waait niet, de lucht is blauw en het landschap knalgroen, goudgeel en zwart. De wereld ziet er hier compleet anders uit dan gisteren. Gelukkig maar.

We vermaken ons zo goed dat we ons nog moeten haasten om op tijd in Vik te zijn. Daar moeten we om 13.45 uur klaar staan voor onze excursie naar de Katla ijsgrot.
We eten nog snel een sandwich (meegenomen uit ons hotel vanochtend) en zijn dan net op tijd. We gaan met een groep van dertien toeristen, twee gidsen in twee hoog op de wielen staande bussen op pad. Het is een half uur rijden naar de voet van de Katla gletsjer. Deze gletsjer ligt op de Katla vulkaan. Door uitbarstingen van de vulkaan is het ijs met zwart zand gemengd. Wat eerst een echte ijsgrot was (met smalle tunnels waar je door heen kunt lopen en beide ijswanden tegelijkertijd kunt aanraken) is gesmolten en is nu een grote arcade.

We moeten een oranje helm op en crampons om onze bergschoenen doen voor optimale grip op het ijs. We gaan over houten planken bruggetjes onder de boog door. Het is geen echte ijsgrot meer en het is niet blauw; heel anders dan ik van te voren had gedacht. Maar het is wel een prachtig landschap. Een perfect rond uitgesleten doorgang bij een zwarte gletsjer en omringd door knalgroene bergen. Dikke kleren blijken overbodig. Het is zonnig, windstil en warm tijdens onze ijswandeling. Alleen de druppels smeltwater die via mijn nek over mijn rug naar beneden lopen, zorgen voor koude rillingen. 

De excursie duurt drie uur. Om vijf uur staan we weer op de parkeerplaats in Vik. We eten in Vik en gaan dan naar ons hotel (hotel Volcano) dat aan de N1 ligt, ruim 8 km terug naar het westen. We checken in bij het hotel en gaan dan weer snel op pad. Het mooie weer en mooie licht lonken.

We gaan naar Reynisfjara, ook wel black beach genoemd. Een strand dus met zwart zand en mooie afgeronde zwarte keien. Richting het westen zien we de zon ondergaan achter Dyrholaey en naar het oosten zien we mooie zwarte basaltkolommen die het strand omzomen met twee rotsen (Reynisdrangar) ervoor in zee. De ondergaande zon zet alles in en prachtig licht. De zwarte keien krijgen een gouden gloed en het witte schuim van de golven stroomt als een abstract kunstwerk over het zwarte zand. We genieten.