Zondag 10 september 2023

Route: (8km ten westen van) Vik - Reykholt
Overnachting: Foss hotel in Reykholt

Het miezert licht als we ons hotel verlaten, maar bij onze eerste stop is het alweer droog. Na een eindje rijden komen we bij een drone-locatie die Wouter thuis heeft opgezocht. Gelukkig kunnen we makkelijk parkeren en laat Wouter de drone de lucht in om van boven een rivier te fotograferen die van een gletsjer in het binnenland komt en in de zee uitkomt. Terwijl Wouter de wereld van bovenaf verkent, wordt ik geëntertaind door twee honden. Ze melden zich aan mijn voeten met een verwachtingsvolle blik in de ogen. Dan spuugt één van hen een platte ronde steen uit. De bedoeling is helder; ik gooi, zij rennen. Zo vermaken we elkaar terwijl Wouter met zijn drone vliegt. Het is de vraag wie van ons allen het meeste lol hebben. We worden teleurgesteld nagekeken als we na ongeveer drie kwartier weer wegrijden.

Skogafoss is de tweede stop. Deze waterval ligt vlak langs de rondweg en is zestig meter hoog. We laten ons nat sproeien onderaan de waterval en klimmen ook via een trap naar de bovenkant van de waterval. Na al deze inspanning hebben we koffie met chocoladetaart verdiend. Dit brengt ons naar het café bij het Skogar museum. Het museum zelf slaan we over. Daar zijn we elf jaar geleden al geweest. Maar het café en souvenirshop vereren we wel met een bezoek.

De tweede drone plek valt wat tegen. Dit is langs de 254, de weg die van de rondweg naar een veerboot loopt. Na deze uitstapjes beginnen we aan de ruim drie uur durende tocht naar Reykholt. We verlaten de N1 in Selfoss en rijden via de 35 naar het noorden. We doorkruizen het NP Pingvellier. We rijden vooral door het noordelijk deel van het nationaal park. De weg is smal, het is rustig en verrassend mooi en ruig. Het asfalt gaat over in een met kuilen bezaaide gravelweg waar we ruim 30km lang over heen stuiteren. Het landschap om ons heen start ruig, omsloten door hoge bergen, met langs de weg mooi gekleurde grassen en mossen op de bobbelige oude lavagrond. Hoe noordelijker we komen des te gladder de omgeving wordt, de boerderijtjes worden talrijker, de graslanden saaier en dan ligt er ook weer asfalt. Wat een weelde en stilte ineens! Onderweg krijgen we een paar flinke buien om de oren en op de voorruit. Ook net op een mooie fotoplek komt de regen horizontaal langs; snel de auto weer in.

Als we bij Barnafoss en Hraunfossar (bij Husafell) aankomen, is het droog en schijnt er weer een voorzichtig zonnetje. Maar door de koude wind waaien we wel behoorlijk uit ons broek. We komen bij de watervallen aanrijden via een lange vallei en ik kan me tot vlak bij de watervallen niet voorstellen dat ik zo een waterval ga zien. Waar gaat die van af vallen? Het water blijkt in een uitgesleten spleet (rivier) onder het maaiveld te liggen. De specialiteit van Hraunfossar is niet de hoogte, maar de breedte en kleur van de rivier eronder. Verrassend mooi! 

We overnachten in Foss Hotel in Reykholt, waar we ook in het restaurant eten. Dit hotel hebben we vanmiddag via booking.com geboekt. We vinden de hotels hier verrassend duur allemaal. Foss Hotel is prima, maar dat mag ook wel voor deze prijs: €225 voor één nacht, 2 personen, inclusief ontbijt. 

Maandag 11 september 2023

Route: Reykholt - Arnarstapi
Overnachting: cottage / tiny house in Arnarstapi

We rijden via de 50, 1 en 60 van Reykholt naar Snaefellsnes. We worden verrast als we langs de N1 op een parkeerplaats stoppen omdat we de omgeving mooi vinden. We blijken hier (bij Bifröst, Grabrokargigar) een korte wandeling te kunnen maken over een oude vulkaan kraterrand. Deze vulkaan is 3600 jaar geleden uitgebarsten. Vanaf de kraterrand hebben we mooie uitzichten over de vulkaan en omgeving. Verrassende start van de dag.

Vanaf de 60 nemen we de 54 naar het oosten. We rijden (of beter gezegd stuiteren) over een gravelweg met prachtige uitzichten over het blauwe water van de Hvammsfjördur. Mooi stuk. Veel parkeerplaatsen zijn er niet, maar het is rustig en overzichtelijk genoeg om op de weg te kunnen stoppen met de knipperlichten aan. Hiermee vullen we met gemak de ochtend. We lunchen met een hamburger en patat in Stykkisholmur. Ik wilde graag naar deze plaats toe omdat ik net een boek heb gelezen ‘The glass woman’ van Caroline Lea dat in en rond Stykkisholmur en Helgafell speelt in 1686. Het zag er toen ongetwijfeld heel anders uit, maar toch leuk.

Na de lunch (ongeveer half drie) rijden we verder over de 54 naar het oosten en nemen de afslag naar de 56 om naar de volgende waterval te gaan: Selvallafoss. Ook deze waterval ligt in een mooi oud vulkanisch landschap. De waterval heeft drie niveaus, maar dat zien we pas als Wouter de drone laat vliegen. Wij vermaken ons in eerste instantie bij de bovenste waterval waar je achter de waterval kunt staan. We staan droog terwijl er met een oorverdovende herrie een gordijn van water voor ons langs valt. 

Als we verderop bij Kirkjufell aankomen, is de zon al bijna achter de bergen gezakt. Na een warme (11 graden) dag wordt het nu frisser. Bij Kirkjufell is ook een waterval. De naastgelegen puntvormige berg lijkt op een kerk en deze weerspiegelt in het meer onder de waterval. Een beroemde IJslandse plek als je alle foto posts op internet mag geloven. Het is hier druk. Een volle parkeerplaats waarvoor we voor het eerst ook moeten betalen (700 ISK). 

Hierna heb ik ‘het end in de bek’. We rijden via de 54 dwars over het schiereiland naar de zuidkust van Snaefellsnes, naar Arnarstapi. Daar hebben we vanochtend weer via booking.com een cottage (soort tiny house) geboekt (€230 zonder ontbijt).
Arnarstapi blijkt een aaneenschakeling van toeristische onderkomens en restaurants te zijn. Niet alles is open of ziet er uit alsof het binnenkort open gaat. Onze cottage is een losse eenheid met een groot raam (schuifpui), nette badkamer, koelkast, magnetron en waterkoker. Prima plek. We eten aardappelsalade met tomaat en koffie met een muffin toe. We houden een rustige avond.