Maandag 18 september 2023
Route: Devils Castle (zonsopkomst), Kaiser Frans Joseph fjord, Waltershauser gletsjer (polar plunge en BBQ lunch), Nordfjord, Hoesbu hut (zodiac en landing)
Overnachting: Ocean Albatros
Als Wouter rond twee uur naar buiten kijkt vanuit bed ziet hij noorderlicht als een witte wolk. Chop, chop; kleren aan en naar buiten. Daar valt het wat tegen. Alle lichten, zowel binnen als buiten zijn nog aan en om te zien waar we heen varen en de potentiële ijsschotsen te ontwijken, staan er twee enorme schijnwerpers voorop de boot. Kortom: het is te licht om het noorderlicht goed te kunnen zien. Wij en één ander stel zijn de enige fanatiekelingen die zich buiten wagen vannacht. Het noorderlicht wordt snel minder en lijkt over het hoogtepunt heen. Ik ga al snel weer naar binnen. Wouter blijft wat langer buiten.
Onze wekker staat op 6.15 uur en de wake up call en ontbijt is om 6.30 uur. We liggen bij een mooi gestreepte en enorm grote rots die Devils Castle wordt genoemd, om daar de zonsopkomst te zien. Het duurt lang voor het mooie ochtendlicht zich laat zien. De zon neemt de tijd om over de bergen te komen.
Na het ontbijt varen we door Nord fjord naar de Waltershausen gletsjer waar we op een windvrije plek voor anker gaan. Hier kunnen enthousiastelingen zich melden voor de polar plunge. Wij voelen ons niet geroepen om onze hartspier te testen in dit ijskoude water.
We hebben op deze mooie plek ook BBQ lunch aan dek. Onze hamburger is snel koud, maar wij zitten heerlijk met de kop in de zon.
Qua weer hebben we tot nu toe enorm mazzel. Na de eerste vaardag met (miezer)regen en veel grijs, is het daarna alleen nog maar helder en zonnig met blauwe luchten geweest. We starten de ochtend fris met drie graden en daarna warmt het niet veel op maar wel met een lekker zonnetje.
Na de lunch varen we verder en gaan vlak langs de gletsjer richting Hoesbu hut. De gletsjer komt eng dichtbij. Lang lijken we er recht op af te koersen. De afstand is moeilijk in te schatten. We varen langs een enorme ijsberg die héél dichtbij lijkt, maar op 500 meter blijkt te liggen. De gletsjer ligt op ongeveer 1 km van de boot, maar ik word toch wat onrustig. Stel dat er een enorm stuk ijs af breekt? De gletsjer is enorm: 10 km breed en ongeveer 60 meer hoog. Het ijs op de gletsjer heeft grappige slagroomtaartachtige structuren.
Na de gletjser up close and personal te hebben gezien, varen we door Nordfjord naar de baai waar Hoesbu hut staat. Tijdens het varen zien we meerdere (soms éénlingen, soms in groepen van acht) muskusossen: grote zwarte stippen op de enorme hellingen en vlaktes. Meestal bij een soort uitmonding van water met kiezels, waar het iets vlakker lijkt. Bij Hoelsbu hut gaan we met zodiacs aan land. We zijn de tweede groep die aan land mag. Daar zijn we blij om want nu staat de zon nog net in de baai en hebben we prachtig warm licht op de rotsen en lage struikjes. We zien een paar hele kleine paarse bloemetjes. Verder zijn de bloemen uitgebloeid. We zien veel pluizenbollen van de pulsatilla (wildemanskruid) en nog twee andere, voor ons onbekende, bloemetjes.
Terug aan boord heb ik eindelijk tijd om te douchen. Daar gun ik mezelf nooit tijd voor, want ik wil veel buiten op het dek staan en dat is te fris met natte haren. We hadden bedacht om vanochtend, tijdens de polar plunge, in de jacuzzi op het dek te gaan (en daarna te douchen), maar die was helaas tijdelijk gesloten vanwege de BBQ. Jammer, want we lagen stil met de boot en lekker in de zon, in een mooie baai en we hadden wel tijd voor een tijdje sudderen in een warme tobbe.
De andere groepen zijn zo laat terug op de boot, dat de recap & briefing voor vandaag wordt gecanceld. Het is diner om half acht en vroeg naar bed.
Een nieuw fenomeen
Er is een ander publiek aan boord dan bij onze voorgaande twee cruises (Antarctica en Spitsbergen). Aan de ene kant is er een groep Denen; oud, grijs, niet zo mobiel, meer fan van de gezelligheid en het lekkere eten dan van het expeditie gedeelte van de reis. En aan de andere kant zien we een nieuw fenomeen aan boord: vloggers. De eigenaar van de boot heeft jonge mensen in geschakeld om tijdens de cruise korte items te filmen en van commentaar te voorzien om daarmee online klanten te trekken. Zij worden betaald om deze reis te maken en daarvan filmpjes te maken en online te posten.
Er zijn twee groepjes vloggers van elk twee personen; iemand voor en iemand achter de camera. Het ene koppel (twee jonge mannen) filmt vooral over wat ze zien en doen. De man voor de camera lijkt meer een arctische versie van Freek Vonk. Hij lijkt oprecht geïnteresseerd en enthousiast over wat hij ziet en meemaakt. Ik sta voor op het dek als hij een item maakt over de Waltershausen gletsjer en hoor allerlei interessante feitjes over deze indrukwekkende ijsmassa.
Het andere koppel (een jonge vrouw en oudere man) maken voor Ocean Albatros vooral filmpjes van de boot en alle voorzieningen aan boord. Zij heeft altijd een zwarte strakke legging aan met een witte dikke winterjas. Ook als we voor een landing verplicht mudboots aan moeten en een regenbroek. Ik erger me. Voor de camera is alles amazing, fantastic, et cetera. Maar tijdens een landing in een baai hoor ik ze off camera een aantal keren zeggen dat ook hier weer niets te doen is, alleen maar een hut, saai. Eenmaal terug op de boot filmen ze een item waarin de vrouw terugblikt op de reis en ze zegt dat de reis naar noord oost Groenland geweldig was en dat ze zeker nog een keer terug komt. Ja ja … ….
Dinsdag 19 september 2023
Route: o.a. Myggbukta en langs kust afzakken terug richting zuiden
Overnachting: Ocean Albatros
De dag start met een wake up call om zes uur en ontbijt tot uiterlijk half acht. Omdat we gisteren (vanwege het uitgelopen middagprogramma) geen recap & briefing hebben gehad, krijgen we vanochtend een korte introductie van Annette (assistent expeditie leider) op ons bezoek aan Myggbukta.
Deze hut heeft een belangrijke rol gespeeld bij het dispuut van Denemarken en Noorwegen over Groenland. In 1933 ontstond er een meningsverschil tussen beide landen. Denemarken vond (en vindt) dat Groenland van hen was en dus ook de noord-oost kant van Groenland. Noorwegen betwistte dat, plantte een Noorse vlag bij Myggbukta en verklaarde dat dit noord-oost deel bij Noorwegen hoorde. Na wat beschuldigingen, ontkenningen en andere niet bewapende schermutselingen besloot het internationale gerechtshof in Den Haag dat heel Groenland bij Denemarken hoort. De Noorse vlag bij Myggbukta moest dus weer omlaag. Voorwaarde was wel dat Denemarken een aantal keren per jaar de gehele kustlijn moest controleren vanaf het land. Die patrouilles deden en doen ze met sledehonden expedities. De sledes worden bemand door twee soldaten van de marine (special operations) en zij slapen in hutten als Myggbukta. En daar gaan wij vanochtend heen. Onze expeditieleider Kim heeft in de jaren 1995-1996 twee keer een dergelijke patrouille gedaan met sledehonden in noord-oost Groenland. Over zijn ervaringen zal hij vanmiddag een lezing geven, een bijzonder verhaal.
Na de briefing gaan we weer in twee groepen (rood en groen; geel en blauw) aan wal om de hut en de nabije omgeving te bekijken. Vanaf de grote boot zien we een kleine witte poolvos over het strand rennen. Als we aan wal zijn, is die helaas nergens meer te bekennen.
De hut is een mooi exemplaar. Volgens Annette één van de mooiste van Groenland. De hut heeft twee verdiepingen en dat is uniek. De hut is, zoals de anderen, voorzien van onder andere kleine/korte bedden, een kolen/hout kachel en een voorraad kast. Hier is, naast meel, heel veel lucifers en wat conserven, ook een flesje cola in voorraad. We worden gevraagd geen voorraad mee te nemen, want dit ligt er voor de patrouilles die langs de hut komen en andere expedities die er beschutting zoeken. Zoals Kate ons op zondag heeft verteld.
Het is jammer dat we, vanwege de mogelijkheid dat er ijsberen rondlopen, niet een eindje mogen wandelen. Onze actieradius op land is heel beperkt: klein rondje om de hut. Op de heuvels er om heen staan leden van de expeditie crew met geweren op de uitkijk om ijsberen te spotten. De ijsberen laten zich vanochtend gelukkig niet zijn, dus iedereen mag aan land en iedereen komt weer veilig op de boot terug.
Na de lunch geeft Kim (de expeditieleider) een lezing over zijn jaren bij de special operations toen hij met sledehonden expedities de Deens Groenlandse grens beschermde. De rest van de middag hebben we ‘vrij’. Alle tijd om aan dek om ons heen te kijken en een boekje te lezen in één van de lounges. We weten inmiddels welke combinaties van koffie (espresso, dubbele espresso, espresso machiato, cappuccino, cafe crème) uit welke koffieautomaat (er zijn er twee) nog in je mok past en een lekkere kop koffie oplevert.
We halen een glaasje port bij de bar voor bij de recap & briefing. Na het diner lokt ons bed al snel, zoals alle avonden op de cruise.
Net als op tv
Wij zijn weer de enige Nederlanders aan boord, net als op de expeditie cruises die we naar Spitsbergen en Antarctica hebben gemaakt. Nu worden we omringd door Amerikanen, Chinezen en Denen, heel veel Denen.
Na deelname aan een Noorse krimi vorig jaar (op het Noorse Spitsbergen), zijn we nu in een aflevering van de Deense tv-serie Borgen beland. We snappen weinig van het Deens dat we om ons heen horen, maar het klinkt net als de stätsminister in Borgen.