Dinsdag 12 september 2023

Route: Arnarstapi - Reykjavik
Overnachting: Hotel Cabin

Rond half één word ik wakker. Wouter snurkt waardoor ik niet gelijk weer in slaap val. Als ik dan toch wakker ben, waag ik een poging om het noorderlicht te zien. Het is helder en we zitten in een donkere omgeving, dus wie weet. Buiten hoor ik stemmen. Zou het …?!

Dan zie ik een witte vage vlek in de lucht. Als ik aan de schuifpui rammel en Wouter meld dat ik denk dat er noorderlicht is, staat hij razendsnel naast het bed. Chop, chop, kleren aan en naar buiten. Richting het noorden lijkt er een laserstraal licht van achter de puntige berg te schijnen. Er is een lichte baan als soort regenboog aan de linkerkant. Met het blote oog is het wit en vaag. Op Wouters foto’s wordt het groen en paars. De banen veranderen steeds van plek en intensiteit. Wat een pracht en wat een geluk! Het is fris, maar gelukkig niet echt koud. Het waait nauwelijks. Na een uur hemelstaren gaan we weer naar bed. Daar duurt het heel lang voor ik weer in slaap val. 

Wouter gaat er weer vroeg uit. Hij wil zonsopkomst fotograferen bij een mooie rots in zee. Onze cottage ligt perfect: én donker voor het noorderlicht én vijf minuten lopen van de mooie kustlijn. Wouter gaat op pad en ik draai me nog een keer lekker om in het warme bed.
Als Wouter zich met statief en fototoestel positioneert op de rand van een rots voor de ultieme foto (opkomende zon precies door een gat in de rots) gaat het heel erg mis. Zijn fototoestel valt van zijn statief en klettert tien meter (!!) naar beneden over de rotsen. Kapot. Body kapot. Lens kapot. Filters eruit gevallen en foetsie. Hij is nog naar beneden geklauterd om het gehavende fototoestel van de rotsen te plukken.
Ik ben net uit bed als ik Wouter hoor die op de vlonder voor onze cabin is gaan zitten. Hij klinkt niet blij. Ik denk nog dat het misschien te bewolkt was om de zonsopkomst te zien. Maar het leed is veel groter: het verlies van een dure camera en lens en de kans dat hij zonder fototoestel een fotogenieke cruise naar Groenland gaat maken. Een horror scenario voor elke fanatieke amateurfotograaf. De totale verslagenheid duurt niet zo heel lang. Al snel maken we plannen om in Reykjavik te proberen een nieuw fototoestel (body) te kopen waarop hij in ieder geval de twee overgebleven lenzen kan gebruiken. En Wouter is blij dat het geheugenkaartje, waar alle foto’s op staan die hij tot nu toe op IJsland heeft gemaakt, nog in tact is. Maar snel van alles een back-up maken.

We ontbijten in het restaurant dat bij de cottages hoort en maken daarna een wandelingetje langs de kust bij Arnarstapi. Mooie grillige rotsen met gaten, basalt zuilen en grappige graspoefjes op de top. Het is gaan regenen en we komen behoorlijk nat bij de cottage terug. We moeten voor elf uur uitchecken. We hebben nog net genoeg tijd om een kop koffie te zetten. 

We verlaten Arnarstapi en rijden met de klok mee naar het westen, een rondje Snaefellsnes. Het landschap is prachtig. We worden omringd door oude lavavelden en inactieve vulkanen. De grond is zwart, rood, bruin, groen en geel van het lavazand, mos en gras. De zon komt af en toe weer tussen de wolken door wat een mooi licht op het landschap geeft en ook een regenboog. Omdat we in tijdnood dreigen te komen (we moeten voor vijf uur vanmiddag de auto inleveren op het vliegveld van Reykjavik) slaan we noodgedwongen een aantal plekken over waar we anders zeker waren gaan kijken.
We gaan wel langs bij Londrangar (mooie rotsen in zee) waar Wouter de drone de lucht in gooit, bij Saxholl (een vulkaankrater in NP Snaefellsnes waar je met een rood verroeste trap naar de vulkaanrand kunt) waar de drone weer de lucht in gaat en naar Ingjaldshol (rood wit kerkje voor bergen in NP Snaefellsnes). Dan steken we met de 54 weer het schiereiland over naar Budir. Daar wachten we een bui af en eten een broodje in de auto, voor we een rondje om de kerk gaan lopen. Vanuit de auto zien we een bruidspaar dat voor de kerk op de foto wordt gezet. Een winderig en fris plaatje. 

Dan is het hipa hipa gas er op om op tijd in Reykjavik te zijn. De autorit langs de zuidkant van Snaefellsnes is mooi, maar niet het mooiste deel van het schiereiland. Het laatste stuk tot Reykjavik is vrij saai. We zijn om 17.15 uur bij de autoverhuurder. Iets te laat dus, maar daar wordt met geen woord over gerept. Door ons ook niet. 
Een taxi brengt ons naar ons hotel in de stad (Hotel Cabin, al vooraf voor ons geboekt door Beluga Adventures). Achterin de taxi heeft Wouter even tijd om op whatsapp te kijken of er nog berichten van het thuisfront zijn. Die zijn er. “Cruiseboot aan de grond gelopen in Noord Oost Groenland” is het bericht van Roos. Ieks!!! What the  … ?!? De boot die vastligt op Groenlandse grond heet ‘Ocean Explorer’ en dat klinkt ons gruwelijk bekend in de oren. Ze verwachten op zijn vroegst vrijdag de mensen van de boot te kunnen evacueren. Wij vertrekken donderdag. Dat gaat dus alleen lukken als het niet onze boot is die is vastgelopen. Snel checken we onze reispapieren. Onze boot blijkt ‘Ocean Albatros’ te heten. Pfoeiehhh!!! Een hele grote zucht van opluchting. Later lezen we dat een andere cruiseboot in de buurt blijft om eventueel assistentie te verlenen. Hopelijk is onze boot niet zo hoffelijk, anders gaat het alsnog mis. Er blijken 206 mensen aan boord te zijn en het schip is vastgelopen op een rif. Ze hopen dat het met hoog water weer vrij komt, zo niet dan moet er geëvacueerd worden of moet de boot los getrokken worden. Wat een gedoe. Maar voorlopig halen wij opgelucht adem. 

Het idee dat we twee nachten in hetzelfde hotel blijven, klinkt aanlokkelijk. Tot we onze hotelkamer binnenkomen. Het verrast ons dat de kamerdeur naar buiten de gang op draait. Zodra we naar binnen stappen snappen we waarom. Het is klein, heel klein. We worden de komende dagen heel creatief in de ruimte en paar aanwezige planken en randjes zo optimaal mogelijk te benutten.

Woensdag 13 september 2023

Route: Reykjavik
Overnachting: Hotel Cabin, Reykjavik

Na dagen vroeg opstaan om een zo lang mogelijke dag te hebben, doen we vandaag rustig aan. Onze eerste daad van vandaag is een nieuwe camera kopen voor Wouter. Hij weet precies wat hij wil hebben, de camera is op voorraad en in no-time staan we al weer buiten. De verkoper heeft nauwelijks tijd om met zijn oogleden te knipperen, laat staan om zijn verkooppraatje af te steken.

We gaan zonder vastomlijnd plan het centrum in. We komen langs het Höfdi huis; beroemd omdat Reagan en Gorbatsjov hier in 1986 spraken over het beëindigen van de koude oorlog. We nemen een kijkje in de vele winkels met wollen truien en souvenirs, op zoek naar een mooi vest voor mij. We lopen naar de Hallgrimskirkja, icoon van de stad.
We snuiven cultuur in het Reykjavik Art Museum Hafnarhus (moderne kunst) en zien prachtige landschapsfoto’s in een galerie. Aan het einde van de dag en een kleine 15.000 stappen later is het tijd om de voeten rust te gunnen met een happy hour drankje in een café. Ze maken het hier erg bont met de happy hours. Het ene café heeft happy hour van 12-18 uur, anderen van 15-18 of van 17-21 uur. Als je het een beetje slim plant, kun je je van 12-21 uur een stuk in je kraag drinken tegen gereduceerd tarief. Whoopie! Wij houden het bij één drankje en gaan daarna eten in een Thais restaurant.