Spanje

Gran Canaria (2021)

Reisverslag Spanje - 2021

Gran Canaria

/reisverslagen/europa/spanje-gran-canaria/reisverslag/20-21-oktober-2021/

(c) Wouter en Carin van de Weerd


Heenreis - boodschappen - zwembad en uit eten

Woensdag 20 oktober

Yeah, vakantie!! Gran Canaria aquí vamos!!

Na ruim 1,5 jaar corona en reisbeperkingen gaan we eindelijk weer eens vliegen. We hebben er zin in.

Na twee mislukte pogingen om naar La Palma te gaan, reizen we vandaag af naar Gran Canaria. De eerste keer toen we in augustus naar La Palma wilden gaan mislukte, omdat corona het reizen onmogelijk maakte (code oranje). Toen besloten we de reis uit te stellen tot oktober en vervolgens gooide een vulkaanuitbarsting (letterlijk) roet in het eten. We besloten La Palma te vergeten en verzetten onze bakens naar Gran Canaria. Nu lijken we toch echt te gaan. Ik geloof het pas als ik er ben.

In de trein, op Schiphol én in het vliegtuig moeten we een mondkapje dragen. Maar dat offer brengen we graag. We vliegen om 11.30 uur vanaf Schiphol en landen om 19 uur plaatselijke tijd op het vliegveld van Gran Canaria. Whoopie!

Wouter rijdt ons in onze huurauto (Opel Astra) met wat hulp van Google Maps in één keer naar het appartementencomplex Los Girasoles in Playa del Inglès. We worden naar huisje 29 gebracht. Het complex is net gerenoveerd en het huisje heeft een complete make over gekregen. Het ziet er fris uit, met mooie strakke en kleurige inrichting. De bedden zijn breed en goed (wel wat hard) en de douche is lekker. Hier gaan we het wel twee weken uithouden.

 

Zitten we wel goed?

Oktober 2019 was onze laatste vliegreis (Bolivia, pré corona). We moeten er gewoon weer een beetje inkomen: op vakantie gaan, Schiphol, op tijd naar de gate. We zitten nog aan de burger met frietjes als op de borden het bericht verschijnt dat ze zijn gestart met boarden. Even is er lichte paniek. Dan blijkt gate D68 maar vijf minuten lopen, volgens datzelfde bord. Dat gaan we wel halen; eerst de frietjes opeten. Belangrijke dingen eerst. Eénmaal in het vliegtuig is het ook anders. Het vliegtuig lijkt nog steeds op een vliegtuig, maar de mensen om mij heen lijken anders dan bij onze voorgaande vakanties en bestemmingen. Mensen bladeren in een tijdschrift (let op het subtiele verschil tussen bladeren en lezen) of doen iets met hun telefoon. Ik lees de National Geografic. Mijn buurman bladert in een tijdschrift over de Formule 1, zijn vrouw jaagt er in no time een Story én een Privé doorheen. Dat zelfde doet de vrouw naast Wouter met de Viva en de Flair. Het lijkt wel een wedstrijd snel-bladeren; vinger nat maken en met een ferme beweging de bladzijde omslaan. Mijn buren eten een zak gesuikerde zure snoepjes leeg. Wouters buren een zak drop. Ik probeer deze observaties om te zetten in verbazing en niet in een oordeel.

We zitten vlakbij de wc. Daar melden zich veel mensen. Pas aan het einde van de vlucht zie ik de eerste afritsbroek met wandelschoenen langskomen. Kennelijk was ik vier uur lang toch op zoek naar herkenning en gelijkgestemden. Nog niet echt op mijn gemak. Ik moet duidelijk nog in de vakantie-modus komen. Dan landen we. Buiten is het 25 °C. Een warme bries slaat tegen mijn wangen. Laat de vakantie maar komen!

 

Donderdag 21 oktober

We slapen lekker uit, want we hebben VAKANTIE! Maar om 8.45 uur lokt de zon ons toch het bed uit. De lucht is blauw en de zon schijnt; niets meer aan doen.

We hebben nog geen inkopen kunnen doen en gaan dus uit-ontbijten. We strijken neer op het terras van “Café Nuevo” op nog geen vijf minuten lopen van ons appartement. Het établissement is proudly gay owned maar straight zijn ook welkom. Gelukkig maar, want we hebben trek. We moeten nog even acclimatiseren: 30 graden om half 10 s’ ochtends, de Johnnies & Anita’s stromen voorbij en de Johnnies & Johnnies ook. Met een hele lekkere breakfast plate (verse groenten, zalm, kaas) komen we er wel een beetje in. Vakantie.

Terug in het appartement worden we overvallen door een mevrouw van Girasol die ons van alles wil vertellen over Gran Canaria. Gelukkig bedenken we een aantal dingen die we haar willen vragen. We krijgen een plattegrond en heel veel tips. Zoals bijvoorbeeld een goede plek om boodschappen te doen. Met de instructies van Google Maps rijden we er zo naar toe (Eurospar in de wijk San Fernando). Daar kopen we groot in: veel drinken en ontbijtspullen.

Dan is het tijd om ons echt over te geven aan het vakantiegevoel. Het zwembad lonkt. We plonzen in het water, vlijen neer op twee ligbedjes en de rest van de middag hoor je ons niet meer. Wat een heerlijkheid. De zon brandt flink, dus het is wel zaak om onder de parasol te blijven.

Ons appartementencomplex ligt midden in Playa del Inglès en is omgeven door andere appartementencomplexen. Maar als ik op mijn ligbedje lig, zie ik daar verrassend genoeg niets van. De blauwe lucht wordt doorkliefd door lange dunne palmbomen, alsof je ergens op een rustig afgelegen plekje ligt. Bijzonder.

Om 18 uur gaan we douchen en daarna op pad richting de boulevard bij het strand. Dat is een ontluisterende ervaring. We vinden het goedkoop, vergane glorie, met foute eettentjes en nog foutere souvenir winkels. De tatoeages en opa’s en oma’s stromen voorbij en soms alle twee tegelijk. Ook nu moeten we even wennen. Het is hier anders dan de andere plekken waar we naar toe op vakantie zijn geweest. Hoe harder een ober praat om ons zijn terras op te lokken (zijn; op de één of andere manier zijn dit altijd mannen, nooit vrouwen), des te harder wij doorlopen. Als we het zat zijn gaan we toch maar ergens zitten. Het beloofde uitzicht op de oceaan wordt geblokkeerd door een zandduintje. Maar het eten (pizza) is lekker en we kijken ons ogen uit naar alles en iedereen die langs lopen.

We zijn rond half 10 terug bij ons huisje, lezen nog wat en gaan dan weer lekker slapen.

 

Anita’s

Playa del Inglès en vooral het Yumbo Commercial Centre, blijkt een ware trekpleister voor de gay-scene te zijn. Wij zijn er tijdens de aanloop naar het jaarlijkse Pride festival. Misschien zijn daardoor de aantallen homo’s en lesbiennes nog wel extra hoog. Alhoewel; veel lesbiennes zien we niet. We zien vooral veel gay mannen op straat en in ons appartementencomplex. Alleen, heel veel duo’s, en soms in grotere groepen. Lesbiennes zien we nauwelijks. Dat doet me afvragen: Herken ik lesbiennes niet? (En wat zegt dat over mij?) Of gaan zij niet naar dit soort vakantie-oorden?