Woensdag 9 juli – Eat with a view

van Holbrook, via Little Painted Desert en Coal Mine Canyon, naar Monument Valley

Na de lange dag van gisteren hebben we vandaag niet zo’n puf om vroeg op te staan en te vertrekken. Na een rustig ontbijt en het bedenken van een ‘plan de campagne’ vertrekken we rond 9 uur. We rijden over de 17 richting Winslow en nemen de 87 naar het noorden. Daar komen we tot onze verrassing langs “The little painted desert” (ongeveer 13 miles na de afslag 17/87). We hadden hier al over gelezen, maar ons niet gerealiseerd dat dit hier lag. Wouter wil eigenlijk doorrijden maar ik weet ‘m gelukkig over te halen toch even te gaan kijken. We komen aanrijden over een grasvlakte en zien lang niets wat de moeite van het omrijden waard lijkt te zijn. Dan komen we bij de afgrond en het uitzicht over de painted desert. Wat een verrassing! Heuveltjes en rotsen in een breed scala van kleuren: rood, bruin, wit, maar ook geel, lila, groen, paars. We kijken onze ogen uit. In de schaduw van de camper (in de zon is het te heet) genieten we van een kop koffie en het uitzicht. Wat een geweldige plek om koffie te drinken.

We rijden verder over de 87 naar Second Mesa en over de 264 richting Tuba City. Tussen miles-marker 338 en 337 is onze volgend tussenstop: “Coal Mine Canyon”. We rijden een onverharde weg op die nergens naartoe lijkt te gaan. We rijden op een windmolentje af, waar we rechts omheen rijden (rijdt niet richting het huis!) en komen al snel bij de canyon. En wat voor canyon! Een Amerikaanse toerist horen we al van ver roepen dat het gorgious is en we geven haar gelijk. Als we er aan komen zijn er nog twee andere stellen. We lunchen met uitzicht op de kloof; what a view! Als we onze lunch op hebben zijn de anderen vertrokken en hebben we het rijk alleen. We maken een kleine wandeling langs de rand van de kloof en vergapen ons aan de kleuren en vormen. Ik neem een foto, doe vijf passen en denk weer “Oh wat prachtig!” en maak nog maar een foto. Het licht is hard en de kans is groot dat de rotsen op de foto’s bleek en kleurloos lijken. Maar ik weet hoe ze in het echt waren en dat vergeet ik hopelijk nooit meer.

We kunnen ons met moeite los rukken van deze plek. Als dat uiteindelijk toch lukt rijden we verder over de 264 naar Tuba City en de 160 naar Kayente. Het is 16.45 uur als we door Kayente rijden. Ik vind het mooi geweest voor vandaag en wil stoppen. Maar er blijkt geen camping of RVpark te zijn in Kayente. Noodgedwongen rijden we dus door en nemen de 163 Monument Valley in. Met de zon in de rug hebben we mooi licht op de eenzame rode rotsen. Op een plek met uitzicht op de rotsen van Monument Valley eten we een meloen. Wat een geweldige plek om meloen te eten! We kiezen onze ‘koek en sopie stops’ vandaag goed uit.

Tot onze verrassing is er een camping in Monument Valley. Borden leiden ons naar “Goulding RV Park & Campground”. Het is prijzig (bijna $50), maar we staan hier prachtig tussen de rode rotsen die oplichten in de avondzon. Het is nu 20.30 uur. Of 21.30 uur. In Arizona is het half 9, maar in Monument Valley blijkt het een uur later te zijn. Verwarrend die tijdzones, vooral als niet elke plaats zich aan zijn plek in die tijdzones houdt.

Het belooft weer een warme nacht te worden.

Donderdag 10 juli – Licht in het duister

van Monument Valley, via Mexican Hat, Bluff en Wilson Arch, naar Moab (Arches NP)

Als we om half 9 van de camping vertrekken hebben we nog niet bedacht waar we heen zullen gaan vandaag. Gaan we naar the Needles (zuidingang van “Canyonlands”) of slaan we die over? We willen er wel graag heen. Volgens de beschrijving is het er mooi en ook relatief rustig. Maar aan de andere kant willen we nog zo veel meer doen deze vakantie. We komen er niet uit en gaan dus op pad en stellen het keuzemoment uit tot bij de afslag naar the Needles.

We rijden naar het noorden door Monument Valley over de 163. Ook al zijn we hier al 2x eerder geweest, we kunnen het niet laten om meerdere keren te stoppen om van het indrukwekkende uitzicht te genieten. De rode eenzame rotsformaties worden opgelicht door de zon. De asfaltweg doorsnijdt de vlakte. We rijden via Mexican Hat en Bluff de vallei uit. Dan nemen we de 191 naar het noorden. We stoppen voor koffie in Blanding en lunchen met uitzicht op Wilson Arch. Dit is weer een bijzondere lunchplek; we zetten de traditie van gisteren voort. We besluiten the Needles voorbij te rijden zodat we ruimer(er) de tijd hebben in “Arches National Park” en “Canyonlands National Park” (noordingang van het park, Islands in the sky).

Onze hoop op de camping in Arches een plek te krijgen, vervliegt snel. De ranger van het visitor center helpt ons uit de droom. Die plekken zijn al een jaar tot een half jaar van te voren gereserveerd via internet. Hij verwijst ons naar een aantal kleine campsites langs de Colorado rivier net buiten het nationaal park aan de rand van Moab. Daar vinden we een plekje op de camping “Goose Island” ($15 per nacht). Het is een simpele camping zonder water, douches of elektriciteit. Maar dat hebben we in de camper gelukkig ook niet echt nodig. We lezen wat, drinken wat en gaan op tijd eten.

Om half 7 gaan we “Arches NP” weer in. Het park is 24 uur per dag open. Je kunt dus rustig de zonsopkomst, zonsondergang, maan en sterren bij de rotsen bewonderen. Bizar maar waar. Je moet alleen wel op de wegen en de paden blijven. Het is verboden het gebied in te trekken.

Wij volgen de tips van de parkkrant en de reisgids en rijden langs een aantal punten die vooral in het avondlicht mooi moeten zijn:Courthouse Towers, Petrified Dunes, Balanced Rock en Garden of Eden. En we eindigen bij The windows section. Daar zijn North Window, South Window en Turret Arch te bewonderen. Enorme rode rotsen, in bogen uitgesleten door wind, zand en regen. Ze zijn gigantisch!

Als het pikkedonker is, begint het aan de horizon te onweren. Wouter maakt spectaculaire foto’s van de flitsen die de rotsen verlichten. Ik bekijk het schouwspel vanuit de camper en geniet van koffie en een boek. Ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag; het is 22.30 uur. Als het onweer te dichtbij komt, komt ook Wouter de camper in en rijden we door de zwarte nacht terug naar de camping. Onderweg worden de bergen spookachtig verlicht door de weerlichten. Het onweer is nu boven “Arches NP” losgebarsten. De regen valt met bakken uit de hemel. Het is spannend om nu nog op pad te zijn. Maar niet zo spannend dat het niet leuk meer is. Wouter houdt ons op de weg en we genieten van de special effects.

Vrijdag 11 juli – Heel veel arches

Moab, Arches National Park

Vandaag gaan we de hele dag naar “Arches NP”. Onze camping ligt net buiten het park, dus we zijn er zo. We willen een wandeling maken in het gebied Devils Garden waar verschillende arches te zien zijn: Tunnel Arch, Pinetree Arch, Landscape Arch, Partition Arch, Navajo Arch en Double O Arch. Dit wilden we gelijk ’s ochtends doen als het nog niet zo warm is. Maar we laten ons afleiden door al het moois op de weg daar naartoe, zodat we pas rond lunchtijd, en dus op het heetste moment van de dag, daar aankomen. Gewapend met veel water (6 liter) gaan we op pad. We zweten enorm. Ik kom tot en met Landscape Arch. Dat heeft niets met de hitte te maken, maar alles met hoogtevrees. Het wandelpad loopt verder over een smalle steile rots met aan twee kanten niets. Als een paard voor een te hoge hindernis ga ik in de weigering. Wouter gaat dus alleen verder. Ik loop rustig terug naar de camper en ga in de schaduw zitten lezen.

Daarna gaan we, met een korte stop bij Sanddune Arch, naar de P bij Delicate Arch. Het is inmiddels een uur of 4. We houden een rustige middag in de schaduw van de camper. Onze rust wordt ruw verstoord door steekvliegen. Ze hebben het op onze blote zoute kleffe huid gemunt. Helaas met succes. We zijn allebei een aantal jeukplekken rijker.

We maken avondeten op de P en gaan rond 7 uur op pad. Delicate Arch bij ondergaande zon schijnt een must see te zijn. Wij maken met vele anderen de wandeling van ruim 3 kwartier naar de arch. De zon gaat om ongeveer 20.45 uur onder. Het blijkt inderdaad iets wat je gezien moet hebben. Voor de boog is een soort amfitheater; een kom uitgesleten in de stenen. Alles licht mooi rood op door de ondergaande zon. Wij zijn, met een flinke menigte, getuige van een huwelijksaanzoek onder boog. Als een jongen op zijn knieën gaat voor een meisje stijgt een luid gejuich en applaus op. We zien hoe een Japanner van grote afstand aanwijzingen aan zijn vrouw geeft die onder de boog staat om voor een, door hem te maken, foto te poseren. We ergeren ons aan de mensen die lang onder de boog staan of zitten en daarmee het uitzicht voor velen verpesten. En lachen vervolgens als iemand ze vraagt ergens anders te gaan zitten: “Hey lady in the green shirt. Get away!” Maar vooral genieten we van het uitzicht, de bijzondere plek en het mooie licht. De zon is al lang onder en het is inmiddels donker als we afdalen naar de camper. De volle maan verlicht ons pad. De zaklantaarns kunnen in de tas blijven.