Donderdag 10 februari - Met huurauto naar Ranua Wildlife Park

Wouter was dit keer zeker van plan zijn spiegelreflex camera mee te nemen, en had al van te voren lopen uitzoeken op Internet of er in buurt van Iso Syöte wellicht een foto-excursie te maken zou zijn. Of een foto-workshop, of wellicht een mooi natuurgebied in de buurt waar we typisch Finse dieren of vogels (bijv. de Lapland-uil) zouden kunnen proberen te fotograferen.
Het viel echter niet mee, alleen het Ranua Wildlife Park was redelijk in de buurt. Niet met openbaar vervoer of taxi te bereiken, maar met een huurauto moest dat prima gaan lukken (hadden we van te voren ook even gechecked via het forum van Voigt)...

Geralda, de Nederlandstalige sales manager van het hotel, had voor de ons de autohuur geregeld. We werden keurig om 09.00u opgehaald in het hotel, en na wat papierwerk onder aan de skipiste bij de autoverhuurder konden we op pad. Ondanks de sneeuw op de wegen was het rijden -met de spijkerbanden en nauwelijks verkeer- een makkie :-)
Mooi op tijd waren we - 70km, 1 stoplicht en 1 stadje verder - net na openingstijd bij het Wildlife Park. En met -25 graden (!) en een strakblauwe hemel beloofde het een prachtige dag te worden.

n dat werd het ook: van 11.00u tot 16.00u (sluitingstijd!) hebben we in alle rust alle dieren uitgebreid kunnen bekijken en fotograferen. Wel was het erg lekker om tijdens de lunch weer even op temperatuur te komen. Ondanks onze dikke kleren werden vooral de vingers flink koud, want fotograferen met echt dikke handschoenen aan lukt ook niet echt. Maar onze soort thermo-handschoentjes zijn dan toch wel dun bij -25 graden...

Vooral de wolven en lynxen bleken zeer fotogeniek, maar ook de oehoes, elanden, ijsberen en wisenten waren prachtig. En het was heel bijzonder om deze dieren (allemaal soorten die ook in het wild in de noordelijke regionen voorkomen) in een redelijk natuurlijke omgeving te zien, en in de sneeuw. Wij kenden de ijsberen alleen van de dierentuin, maar dan in een hok of op kale rotsen. Om ze dan in de sneeuw te zien, is toch heel anders!

De rit terug was weer weinig enerverend, al moesten we nog wel even tanken voor we de auto in konden leveren. Bij een onooglijk klein benzinestationnetje bleek dat we de tankdop met geen mogelijkheid los kregen. Gelukkig kon een stugge Fin ons uit de nood helpen...
Vervolgens flink doorrijdend waren we net wat later dan de afgesproken 17.00u weer bij de autoverhuurder terug (het was intussen ook al echt donker), en werden we vervolgens weer netjes bij het hotel afgezet.
Al met al een zeer geslaagde dag, en Wouter heeft er weer een mooie serie foto's bij.

Vrijdag 11 februari - Hele dag sneeuwscootertocht

Vandaag stond de volgende excursie ('safari') op het programma: een hele dag met een sneeuwscooter op pad, door de mooie natuur in de buurt van Iso Syöte. We hadden verwacht dat dit wel een populaire excursie zou zijn, maar samen met een Duitser en een ander Nederlands stel waren we dus maar met zijn vijfen. En Remco was weer de gids.

Het ritueel was bekend: verzamelen in de hotellobby om 9.00u, flink dik inpakken met minimaal drie lagen (het was in het dal -30 graden, dus Remco drong er flink op aan dat we inderdaad genoeg aan hadden getrokken) en goede laarzen en handschoenen, en vervolgens op naar de scooters.
Het bleek al snel dat de Duitser de intro-scootertocht niet had gedaan, dus die had er in het begin wat moeite mee. En het andere stel, dat als enige samen op één sneeuwscooter zaten, bleken er makkelijk op weg te scheuren. En Carin en ik zaten daar zo'n beetje tussen in.

We gingen door prachtige kleine paadjes, soms een stuk met enorme hobbels waardoor je echt niet door kon rijden en flink door elkaar geschud werd. En soms weer over open vlaktes, moerassen die nu onherkenbaar onder een dik wit pak sneeuw verborgen lagen. Vooral die stukken zorgden bij Carin en bij mij nog wel voor wat problemen. Want we probeerden dan in het spoor van de voorganger te blijven, maar met die diepe zachte sneeuw valt dat niet mee. En voor je het weer ligt de sneeuwscooter dan op zijn kant of zak je met de voor- of achterkant in de sneeuw weg. En probeer er dan maar weer eens uit te komen!
Maar gelukkig kon Remco dan weer een geduldige helpende hand bieden. En het ging al snel beter...

De lunch hielden we in een origineel Fins huis, uiteraard weer met worstjes boven het open haard vuur. En het was best lekker om zo weer even op temperatuur te komen.
Daarna volgde weer een mooie tocht terug, jammer genoeg wel grotendeels via dezelfde route als de heenweg. Zeker het hobbelstuk had van ons wel overgeslagen mogen worden.

Al met al zeker een tocht die de moeite waard is, en de sauna 's avonds was weer goed om het lijf weer helemaal relaxed en warm te krijgen.