Zondag 5 mei
Route: Maun – Airstrip bij Central Kalahari Game Reserve
Overnachting: Deception Valley Lodge
Wat een heerlijkheid. We kunnen uitslapen! Na negen uur slaap worden we om 7.30 uur wakker. We hoeven niet te haasten met opstaan, ontbijt en inpakken want we vertrekken pas om 11.00 uur met de taxi naar het vliegveld. We doen dus lekker rustig aan.
Eenmaal op het vliegveld doen we iets té rustig aan. De instructie dat we één uur voor vertrek door de security check moeten zijn, hebben we even gemist. We zitten op een rustig plekje wat te lezen en ons water op te drinken. Als we denken mooi op tijd door de controle te gaan, komen we een zenuwachtige meneer tegen met een vliegveld-vestje aan. Of wij party van de Weerd zijn en zo ja dat we heel snel mee moeten komen. We gaan in vliegende vaart door de controles en zitten voor we het weten in een busje vol Amerikanen op weg naar een klein Mack Air toestel, dat ons naar de airstrip van Deception Valley Lodge gaat brengen.
Het wordt een tripje van een half uur vliegen, een landing en nog tien minuten vliegen voor we op de plaats van bestemming zijn. Het uitzicht is dit keer vrij eentonig. We vliegen over ‘onze’ landingsbaan heen voor de eerste tussenlanding. Bizar dat wij er niet ook daar uit gaan. Ik schat dat beide landingsbanen maar een paar kilometer van elkaar liggen. De Amerikanen winden zich er ook over op.
Eenmaal aan de grond worden we opgevangen door Knowledge. Hij blijkt de broer te zijn van onze gids in Kala Camp. Het is een kort ritje naar Deception Valley Lodge. Na een warm welkom door de staf, inclusief gezang, betreden we ons laatste onderkomen van deze vakantie. Het ziet er prachtig uit. Het hoofdgebouw heeft een groot vlonderterras met lekkere stoelen en banken en uitzicht op een (kunstmatige) waterpoel waar een hele groep kudu’s staat te drinken. De gebouwen, cabins en zwembad zijn verbonden met een verhoogd vlonderpad.
Onze cabin/tent is enorm, met een slaapkamer-deel en een zitkamer-deel, inclusief nespresso apparaat en koelkast. De badkamer heeft een bad op goudkleurige pootjes en een buitendouche. Voor ons optrekje ligt een flink vlonderterras met diverse zitjes en uitzicht over een vlakte met lage boompjes. Beesten die op weg zijn van en naar de waterpoel zouden deze route kunnen nemen.
We komen rond 14.30 uur aan, op tijd voor de tea en de middag safari. Maar net te laat om het zwembad te proberen. Dat bewaren we tot morgen.
We hebben vandaag de lunch overgeslagen dus genieten extra van de hapjes bij de tea. Om 16.00 uur is het tijd voor ons eerste uitje hier: een culture walk. Dit houdt in dat we een stukje rijden naar een plek waar een aantal stafleden ons laten zien hoe de bush people vroeger leefden. Maar eerst maken we een ommetje naar een groep leeuwen die eerder op de dag zijn gespot: drie leeuwinnen en drie kleintjes. Helaas liggen ze nogal verscholen achter en onder bosjes en omdat er kleintjes bij zijn, zijn ze wat schuw voor de auto. Toch leuk om te zien. Hun prooi, een kudu waar niet veel meer van over is, is indrukwekkend om te zien.
Onze tracker/spoorzoeker blijkt één van de bosjesmensen die ons met hun cultuur laat kennismaken. Als we aankomen verkleedt hij zich snel in de bosjes en komt in een dierenvelletje (impala of steenbok vel) voorzien van een speer, pijl en boog weer tevoorschijn.
We zien hoe ze in het verleden wapens maakten, waar en hoe ze drinkwater oogstten en bewaarden, hoe ze jaagden, vuur maakten en dansten. Dat laatste mag Wouter ook proberen. Voorzien van een enkelband van gedroogde peulen gevuld met zaden stampt hij vrolijk met de twee bosjesmannen rond het vuurtje, onder gezang en geklap van de twee vrouwen. Ik heb het vastgelegd op foto en film 😊.
De cultural walk wordt natuurlijk afgesloten met een sundowner. De zon gaat tenslotte weer onder, dus daar moet op gedronken worden. Een gin & tonic voor Wouter en een Savannah appelcider voor mij. Botswana blijkt een aantal goede gin merken te produceren. Vandaar dat iedereen hier bij de sundowner aan de gin & tonic gaat.
Het is al pikkedonker als we terug rijden naar de lodge. De tracker zit voorop de auto met een grote schijnwerper (hij heeft zijn normale kleren weer aan gedaan). Hij beschijnt de bermen en bomen waar we langs rijden. Dat levert niet veel op tot hij een uil naast de weg en op de weg spot én we even later twee leeuwinnen op ons pad vinden. Het begint af te koelen nu de zon onder is en de leeuwinnen hebben het warme zand van het pad opgezocht. Ze blijven lekker liggen en dwingen ons zo om te keren en een andere route terug naar de lodge te nemen.
Daar komen we zo laat aan dat we gelijk door kunnen naar het diner van 19.30 uur. We zitten met alle gasten aan één grote tafel. Dat zijn de mensen uit onze auto/groep: 2 Costa Ricanen en een Engelse/Poolse. En een andere groep bestaande uit twee Nederlandse gezinnen. Wij hoeven weinig te zeggen. We zijn ingesloten door drie mensen die zichzelf erg graag horen praten. Met tuitende oren gaan we na het eten naar onze cabin/tent. Eerst nog even douchen (buiten, onder de sterren) en dan lekker naar bed.
Giraffes en de acacia
Giraffes eten van alles wat groen is en als blad aan een boom groeit. Maar hun favoriete snack zijn blaadjes van de acacia boom. De acacia, bepaald geen doetje, weet dit en wapent zich tegen de giraffe. Als de acacia wordt aangevreten door een giraffe, maakt de boom tannine aan waardoor de blaadjes niet lekker meer zijn. De giraffe loopt dan door naar de volgende boom.
Een tweede slimmigheid van de acacia is hun onderlinge communicatie-systeem. Als de acacia tannine aanmaakt, komt er ook een luchtje vrij die andere acacia’s waarschuwt dat er een giraffe aan komt. Ook die acacia’s maken vervolgens tannine aan, enzovoort. Zo gaat het bericht met de wind mee van boom naar boom.
Maar de giraffe heeft ook een truc bedacht. Die weet dat de berichten van de acacia met de wind mee doorgegeven worden. De giraffe loopt daarom tegen de wind in van boom naar boom.
Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de acacia ook daar iets op heeft gevonden.
Maandag 6 mei
Route: Central Kalahari Game Reserve
Overnachting: Deception Valley Lodge
Dit lijkt niet echt ons dag. Na een onrustige nacht ergeren we ons aan het ontbijt dat lang duurt en waardoor we pas om 7.30 uur op pad gaan. De zon is al lang op en het licht is al snel hard en vlak. De beesten houden zich rustig ver weg van onze jeep. Alle waterpoelen die we bezoeken zijn rustig of leeg.
Knowledge parkeert de jeep bij een waterpoel, waardoor we een groep zebra’s wegjagen, om er een koffiestop te houden. Deze stop duurt lang. Voor ons gevoel veel te lang. De koffie is op, er komen geen beesten drinken omdat wij er staan en de Costa Ricanen zijn eindeloos met Knowledge aan het kletsen over de route die ze ná hun verblijf bij Deception Valley Lodge willen rijden, dat het zo moeilijk is om water en diesel te krijgen en over het rijden in een overlander in Botswana. Een gesprek dat ook best op een ander tijdstip gevoerd zou kunnen worden.
Wij voelen onze safari tijd op onze laatste dag in Botswana wegtikken. Als ik vraag of we verder kunnen rijden om wild te gaan spotten, klink ik waarschijnlijk “licht” geïrriteerd, want ze zijn alsof door een wesp gestoken. In no time zitten we allemaal weer in de auto en zijn we op pad. De beesten laten zich wat minder makkelijk commanderen. Die zien we niet veel.
Terug in de lodge is het tijd voor brunch (11.30 uur) en siësta. Wij houden rust bij het zwembad. Van lezen komt weinig want we hebben uitzicht op de waterpoel en daar is het druk. Het is een komen en gaan van kudu’s en wrattenzwijnen. Er komen ook giraffes, zebra’s en hartebeesten langs. Een zeer vermakelijk uitzicht vanaf de ligstoel.
Al snel is het tijd voor de tea met snacks en de afternoon drive van 16 uur. Het wild houdt een rustdag lijkt wel. Spoorzoeken naar pootafdrukken van een leeuw en jaguar levert niets op. We zien de gebruikelijke bokjes (decka, steenbok, kudu), maar niets speciaals. Het is wel lekker om rond te rijden en rond te kijken. Je voelt toch altijd de spanning: misschien achter die boom … … , voorbij die bocht … … Onze laatste Botswaanse zonsondergang en sundowner drink hebben we op een heuvel. Dan gaan we weer in het donker terug naar de lodge. Helaas geen leeuwen op de weg dit keer.
Terug in de lodge kunnen we gelijk doorlopen naar het diner en daarna taaien we al snel af naar onze tent. We douchen en pakken onze tassen zodat we morgenochtend nog een ochtenddrive kunnen maken en dan snel klaar zijn voor onze terugreis.
Als afsluiting zitten we voor het slapen nog een tijdje in badjas en met een glas cider op onze vlonder van de rust en sterren te genieten.