Dinsdag 30 april - langs vele mooie dorpjes van Pienza naar Passignano
Weer: Zonnig en warm.
Autodag. We verruilen Pienza (Toscane) voor Passignano (Umbrië). We rijden een mooie route.
In Sant’Anna in Comprena willen we het klooster bezoeken. Dat mislukt. Het klooster is alleen van 16.00-18.00 uur geopend. Dit klooster is beroemd om de schilderijen van Giovanni Antonio Bazzi. Ook wel bekend onder zijn bijnaam: Il Sodoma. Hij bleek namelijk iets té geïnteresseerd in jonge jongens. Het klooster heeft als decor gediend in de film ‘the English patient’. We zullen de film moeten kijken om te zien hoe het er van binnen uitziet.
In Monte Olivieto Maggiore is ook een klooster. Deze is na 12.00 uur gesloten voor publiek. Wij komen er letterlijk om 2 minuten voor 12 aan. We mogen even binnen kijken. Heel even. Maar lang genoeg om te zien hoe prachtig het is. Er zijn geweldige muurschilderingen in de galerijen langs de patio.
We arriveren aan het einde van de middag in Montepulciano. Eigenlijk te laat om deze historische stad met thermen en een prachtig oud centrum, recht te doen.
Route:
Autotocht 28 “Kloosters en Sodoma” uit de gids “ANWB Toscane actief”, 95 km. We rijden langs: Pienza, Sant Anna in Comprena, Castelmuzio, Montisi, San Giovanni di Asso, Monte Olivieto Maggiore, Asciano, richting Siena om langs een fotospot te rijden die Wouter op internet heeft gevonden, terug naar Asciano, Trequanda, Montepulciano en dan weer naar het noorden naar Passignano aan het meer van Trasimeno.
Woensdag 1 mei - rondwandeling vanuit Tuoro sul Trasimeno
Weer: In de ochtend zonnig en heet. ’s Middags bewolkt en regen.
We maken een rondwandeling vanuit Tuoro sul Trasimeno. Dit leidt ons over mooie landelijke paadjes, deels door het bos, langs een hele scheve toren en mooie uitzichten. We zien olijfbomen, veel bloemen waaronder orchideeën, vlinders (koninginnenpage), een hop en vele puttertjes.
We lunchen in het centrum van Passignano. Daar is het een gekkenhuis. De Italianen zijn vrij vanwege de dag van de arbeid.
Wandelroute:
Wandelroute 5 “Bij het Lago Trasimeno” (10 km), ** (van de ***). Uit de gids “ANWB actief Umbrië”.
Het verkeer en ander leed
Ik ga voorbereid op reis. Voor we vertrokken heb ik armbandjes tegen reisziekte gehaald bij de apotheek. Het zijn twee katoenen armbanden met een harde kraal erin. Deze kraal moet je op een specifiek drukpunt op je pols leggen. Dus als we een autodag hebben door het prachtige landschap over slingerende wegen door de heuvels, zit in heel stijlvol met twee zwarte zweetbandjes om in de bijrijderstoel. Wat een uitvinding! Ik kan het iedereen aanraden.
Tot de laatste autorit; een panoramische tocht vanuit Orvieto richting Todi. De weg leidt ons over kronkelige wegen door bossen omhoog, langs uitzichtpunten over de rivier en valleien, een televisietoren en al slingerend weer omlaag. Het regent en het is mistig. De uitzichten blijven een mysterie. En na een klein half uur rijden sta ik met slappe knieën en zweet op mijn voorhoofd te kokhalzen in de berm. Te vroeg gejuicht.
Een typisch Italiaans straatbeeld is een rij geparkeerde scooters voor de stoep en tweewielers die zich slingerend een weg banen tussen het drukke stadverkeer. Hier niet. Hier lijken alle Italianen zich in auto’s te verplaatsen. Ook op plekken waar de benenwagen of scooter toch een stuk makkelijker zou zijn.
(2 mei) In de binnenstad van het Etruskische Perugia, met de smalle straten en de hoogteverschillen, rijden auto’s op plekken waar elk weldenkend mens de straat autoluw gemaakt zou hebben. Zowel mannen als vrouwen nemen krappe haakse bochten met een snelheid waar wij van knipperen met de ogen. Al wandelend door het centrum komen we op een binnenplaats, omringd door oude pallazzo’s. Alleen toegankelijk via een trap in een smalle doorgang en twee deuren. Er staan twee auto’s geparkeerd. ??? Dan komt een oud mannetje een van de gebouwen uit. Hij stapt in zijn auto, neemt in één keer de krappe bocht, stuitert de trap af en verlaat door de twee deuren de binnenplaats. Ons in verbazing achterlatend.
(4 mei) Met dit in ons achterhoofd banen wij ons een paar dagen later in Orvieto een weg door de smalle straatjes van het centrum. Ik met de routebeschrijving van ons hotel op schoot. Wouter met de hand op de toeter. Het is in de namiddag, de siësta is net afgelopen. Tijd om te flaneren en te winkelen. Het is druk op straat. Een verkeersbord aan het begin van de straat geeft aan dat de straat autoluw is. Wij weten inmiddels wat dat betekent: dan kan er best een auto door. Wouter laveert de auto dus door de slenterende mensenmassa en zet mij en de koffers af bij het hotel. So far so good. Nu alleen nog maar een parkeerplaats vinden … …
(2 mei) Als we een tijdje in Italië zijn en deelnemen aan het verkeer, ontdekken we hoe het hier werkt. Als er een bord staat met ‘verboden parkeren’, betekent dat je er best kunt staan. Anders hadden ze dat bordje er niet neergezet. Als er een maximum snelheid staat aangegeven, druk je het gas nog even verder in.
Op weg van Perugia naar Assisi rijden we over een snelweg met abominabel slecht asfalt. Diepe kraters hebben zich gevormd in het wegdek. In Nederland zie je dit alleen na een periode van zeer strenge vorst en dan wordt het binnen een paar weken hersteld. Dan mopperen we met z’n allen op de wegwerkzaamheden die files veroorzaken. Maar we kunnen wel weer met een gerust hart over het gladde asfalt razen. Hier rijden we in een blijvende staat van paraatheid om de kuilen in de weg te ontwijken.
Vormt de staat van de weg de spiegel van het failliet van het land? Wij hebben een advies voor Berlusconi en zijn politieke broeders. Ga parkeerboetes innen en schrijf bekeuringen uit voor snelheidsovertredingen. Ik voorspel gouden bergen (in plaats van diepe kraters).
Donderdag 2 mei - Perugia en Assisi (Calendimaggio Festival)
Weer: Bewolkt en veel regen.
We bezoeken twee steden: Perugia en Assisi.
In Perugia maken we een stadswandeling o.b.v. een beschrijving uit onze gids. Verrassend vinden we de ondergrondse gangenstelsels uit de middeleeuwen. Zo loop je op straat en zo loop je eronder. Er zijn veel overblijfselen uit de tijd van de Etrusken (2-3 eeuwen voor Christus): stadspoorten en –muren, waterpunten van grove stenen. Er zijn doorkijkjes met stenen bruggetjes en poortjes.
Gelukkig heeft Wouter TomTom op zijn telefoon geïnstalleerd. Tom leidt ons uit het centrum van Perugia naar Assisi. Gelukkig maar, want de route in Perugia met de vele afslagen en onwaarschijnlijke bochten hadden we zelf nooit bedacht.
Wandelroute:
Wandeling in Perugia: nr. “21 Verkenning van Perugia” uit de gids “ANWB actief Umbrië” (4 km).
Assisi ligt tegen een berg en de straatjes kennen grote hoogteverschillen. Het is langgerekt met aan het westelijke uiteinde de Basilica de San Franciscus. (Deze basiliek is helaas gesloten als wij er om half 7 aankomen; te lang bij de festiviteiten staan kijken :-| ).
In Assisi zijn er deze dag volksfeesten (altijd 1e donderdag/vrijdag/zaterdag van mei): het Calendimaggio festival.
Het feestprogramma start om 15.00 uur. Wij arriveren rond half 4. Wij wandelen door Centro Storico met smalle straatjes, veel trappen en heel veel mensen in klederdracht. Het centrale plein is afgezet vanwege de feesten.
Wij komen met een omweg vlabij/op het plein te staan onder een afdak (heel handig, blijkt als het later gaat regenen). Tegenover ons zijn niet overdekte tribunes waarvoor je kaarten moet kopen. Groepen trommelaars die allemaal harder proberen te slaan dan hun buurman, trekken aan ons voorbij. Oorverdovend.
Bewoners van verschillende wijken in klederdracht in de kleur van hun wijk lopen voor ons langs. Oogverblindend.
