Maandag 1 mei

We starten ons Rio Tinto avontuur vlakbij Nerva, waar ook de toeristische trein door het gebied vandaan vertrekt. Daar parkeren we en lopen het mijngebied in. Er wordt niet gewerkt vandaag vanwege de dag van de arbeid (1 mei), waardoor we ons niet gehinderd voelen door bordjes met teksten als prohibido del paso en dergelijke.

Wat een gek gebied. Mooi gekleurde heuvels, volledig afgegraven en omgeploegd vanwege de mijnbouw. Een geel bruine rivier met plasjes erom heen die rood kleuren en modder dat in strakke patronen opdroogt. We genieten van het landschap en de vele details en we maken heel veel foto’s.

We lunchen in Minas de Rio Tinto en rijden daarna door naar Berrocal, ten zuiden van Nerva. Ongeveer 6 km voorbij dit dorp is een brug met direct daarna een parkeerplaats aan de linkerkant van de weg. Vanaf daar kunnen we makkelijk bij de rivier komen. We vermaken ons tot het begin van de avond op deze plek met alle watertjes, plasjes, stenen, kleuren en patronen. Wat een bijzonder landschap en vreemde kleuren. Ik heb mijn tekenblok en kleurkrijtjes mee en ga lekker een impressie van alle vormen en kleuren tekenen. De tijd vliegt voorbij.

Dinsdag 2 mei

We verlaten het hotel, maar voor we Nerva verlaten gaan we nog even een gebied langs de Rio Tinto vlakbij het hotel. De rivier is hier vooral geel en minder fotogeniek dan wat we gisteren hebben gezien. Als Wouter zich uitleeft op watervalletjes, stromend water en gele plasjes, zoek ik een bankje in de zon op en ga zitten tekenen. Een klaproos. Best aardig gelukt al zeg ik het zelf.

We rijden door naar een ander punt langs de Rio Tinto waar een brug de rivier kruist en je op een b-weg/landweg dichtbij het water kunt komen. Het valt na onze topervaring van gisteren wat tegen. En we besluiten door te rijden naar El Rocio.

Daar hebben we gisteravond via booking.com een hotel geboekt: Hotel Palacio Donana (€72 voor 2 nachten, inclusief ontbijtbuffet). Een koopje voor wat we ervoor krijgen: een mooie kamer in een oud herenhuis met een mooie binnenplaats in een bijzonder dorp.

De straten van El Rocio zijn niet geasfalteerd. Zand. De huizen zijn wit en hebben mooie Spaanse gevels. De mensen verplaatsen zich voornamelijk per paard. Voor elk restaurant en huis is een reling om je paard aan vast te maken. De auto’s die langs de weg staan zijn veelal van de toeristen die het dorp bezoeken. Elk jaar begin mei maken gelovigen een bedevaart naar El Rocio. De rest van het jaar staan de meeste huizen leeg en worden de straten bevolkt door toeristen in plaats van bedevaartgangers, die zich vergapen aan en verbazen over de western sfeer die er hang. Gekke plek. El Rocio ligt aan een water dat onderdeel is van Cota Donana. Er loopt een boulevard langs het water waar je vogels kunt kijken.

Avondeten kan ook hier pas laat, vanaf 21 uur. We maken eerst een wandeling en gaan dan een hapje eten (wijn, ham, kaas, kroketjes). We worden lek geprikt door de muggen.

Woensdag 3 mei

Yeah, ontbijtbuffet waar we iets anders kunnen kiezen dan toast, jam, koffie en sap. We gaan voor het verse fruit en een broodje ham en kaas.

We volgen vandaag route 1 uit de Crossbill Guide. Het is een mix tussen autorijden en wandelen door Cota Donana, tussen El Rocio en Matalascanas. Ons hotel ligt bij het eerste deel van de route: het vogelinformatiecentrum en uitzicht over een plasdras gebied. Hier zijn we gistermiddag al naartoe geweest. Wij starten daarom aan de zuidwestzijde van El Rocio en lopen naar het plasdras gebied bij El Rocina. Het is een mooi landschap met veel vogeltjes en een vlonderpad langs vogelkijkhutten. Dan rijden we door naar Matalascanas om daar rond 14 uur aan het strand te kunnen lunchen. Het is een bijzondere plek zo op het strand in een strandtent, na alle vogel- en natuurgebieden de afgelopen dagen. We maken een korte wandeling door het duingebied, maar daar is het eigenlijk te warm voor (26-28 °C).

De wandeling bij El Acebuche is beter geslaagd. Een relaxte wandeling over een vlonderpad, waarbij we in de schaduw van de diverse vogelhutten kunnen afkoelen. We zien: kiekendief, krooneend, tafeleend, heel veel dodaars, blauwe reigers, hop, bijeneters en een wielewaal (!). En we horen ‘m ook: dudeljoho! Vanuit het riet zingen meerdere nachtegalen. De herten, wilde zwijnen en lynx zien of horen we helaas niet.

Bij ‘sector 15’ rijden we door bee-eater heaven. Daar zien we dus heel veel bijeneters. Dit gebied ligt achter een uitgestrekt gebied met kassen met onder andere aardbeien. Rond de kassen staan barakken waar grote groepen arbeiders (Roemenen?) wonen. Het ziet er troosteloos uit en het voelt niet prettig om hier doorheen te rijden. We doen voor de zekerheid de deuren van de auto op slot. Een vreemde plek om langs te rijden met al die mensen op en langs de weg. Het is voor hen een plek om elkaar te ontmoeten en te relaxen na een lange dag zware arbeid. Wat een beroerd leven heb je dan.