Zondag 6 mei: Voor of tegen de euro?

Vandaag is de grote dag voor de Grieken aangebroken. Ze mogen naar de stembus. Er zijn nationale verkiezingen nadat de Griekse regering is gevallen over de grote financiële problemen waar het land zich in bevindt. Om steun van de andere EUlanden te krijgen moest de Griekse regering fiks bezuinigen en financiële hervormingen doorvoeren. Daar waren veel Grieken het niet mee eens en dat heeft, kort gezegd, tot de val van de regering geleid. En nu is het aan de Grieken om een volksvertegenwoordiging te kiezen die het land er weer bovenop zal helpen (en aan Nederland het uitgekeerde geld terug betaalt). Wij merken weinig van de verkiezingskoorts. Partijposters ontbreken bijna geheel in het straatbeeld. Gesprekken of verhitte politieke discussies, als ze er al zijn, kunnen we niet verstaan.

We maken een wandeling bij Melinda waarvan we van lopenoplesbos een beschrijving hebben gekregen. De wandeling start in een riviervalleitje met olijfboomgaarden. Na tien minuten hebben we al vier verschillende soorten orchideeën ‘ontdekt’. En na een uur lopen we nog steeds op hetzelfde landweggetje en besluiten we om niet de gehele wandeling te doen. We genieten van de bloemetjes, vlindertjes, olijfbomen en orchideeën op dit eerste deel van de wandeling en hebben daardoor een hele lage gemiddelde snelheid.

We lunchen bij “Mama Katarina”, een taverne aan het straatje onder onze studio in Plomari. De eigenaresse groet ons altijd enthousiast en uitgebreid als we langs lopen, zodat we ons verplicht voelen om minimaal 1x bij haar te gaan eten. Haar terras kijkt uit over zee en op het strandje waar we gistermiddag bivakkeerden.

’s Middags gaan we één van de vele musea bezoeken die het eiland rijk is. Elk dorp dat zichzelf enige betekenis toedicht heeft een eigen museum (en minimaal drie kerken, maar dat ter zijde). Wij gaan naar het “Olive Press Museum” in Papados. We moeten ons enigszins haasten om er op tijd te komen omdat het om vier uur sluit. We arriveren even na drie uur bij een dichte deur. Dan blijken de openingstijden gewijzigd. We zijn te laat. Het museum was tot drie uur open. We mogen heel even binnenkijken. Maar de mevrouw die alles afsluit houdt een zielig verhaal over haar dochtertje die met kiespijn alleen thuis zit, zonder oppas. Dus we voelen ons wat ongemakkelijk. We kijken even rond en rijden dan weer terug naar Plomari.

’s Avonds hangen in het centrum bij meerdere restaurants TV’s waarop de verkiezingen te volgen zijn. Als wij een blik werpen op de percentages, blijken de Nationaal Democraten (ND) aan kop te gaan met ruim 19% van de stemmen. Geen idee of dat goed of slecht nieuws is voor Europa en de Euro.

Maandag 7 mei: “Nee, u mag nog niet betalen”

We verlaten Irini Studio’s en Plomari en reizen zo’n 40 km naar Charamida. Dit ligt dichtbij het vliegveld van waar we morgen om half 11 vertrekken.

We volgen de kustweg rond de baai van Géra. Kleine dorpjes worden afgewisseld met olijfboomgaarden, haarspeldbochten en mooie uitzichten over de verlaten baai. We maken een stop bij Kedro waar volgens lopenoplesbos aan een verlaten landweggetje veel orchideeën te vinden zijn. De orchideeen die we er zien, zijn allemaal van eenzelfde soort en het pad is al snel overgroeid met prikstruiken. Tijd om terug te gaan naar de auto.

We lunchen in een vistaverne aan het haventje Skala Loutron. Een klein oud vrouwtje zwaait de scepter op het terras en in de keuken. Aan een menukaart doet ze niet. We moeten mee naar de keuken om aan te wijzen welke vis we willen eten. Als ik na het eten naar binnen ga om te betalen word ik door haar teruggestuurd. Ik versta niet wat ze zegt, maar haar gebaren laten geen twijfel over wat ze bedoelt. “Nee, u mag nog niet betalen. Ga zitten en wacht op het toetje”. Even later komt ze ons een bordje brengen met daarop cake, gedrenkt in honing en met jam erop. Zelfgemaakt meldt ze trots als wij gebaren dat we het heel lekker vinden.

Het is inmiddels vier uur als we bij het hotel arriveren: Hotel Charamida Beach. Een enorm gebouw, oud, maar in een mooie stijl. Er ligt een enorme, zij het niet bijster goed onderhouden, tuin omheen. Ik ga nog een paar uurtjes van de zon genieten op het strand. In Nederland schijnt het koud en nat te zijn: 10 graden, motregen. Dus ik zuig alle zonne-energie op nu het nog kan.

Wouter wandelt naar een olijfboomgaard vol klaprozen en gele margrieten. Daar leeft hij zich al fotograferend op uit. Zijn favoriete grote pluizenbol (als van een paardenbloem, maar dan veel groter) staat er ook. Hij heeft dus ook een goede middag.

We eten in een taverne even voorbij het hotel aan de weg. De inktvisringen die we bestellen, blijkt een ¼ inktvis te zijn. Niks niet ringen. Dit is zowel letterlijk als figuurlijk even slikken. Het ziet er niet echt smakelijk uit, maar dat is het gelukkig wel.

Dinsdag 8 mei: Home sweet home

De vakantie zit er weer op. Het is alwéér zonnig als we Charamida verlaten en via de kust naar het vliegveld van Myttilini rijden. We hebben een week prachtig weer gehad. ’s Avonds en ’s nachts koelde het af richting de 13°C. Maar als de zon eenmaal begon te schijnen was het al snel boven de 20°C. De gevoelstemperatuur varieerde van warm tot zeer warm.

Bij het inleveren van de auto wordt het kleine deukje op de achterklep niet opgemerkt. Wouter is nergens tegenaan gereden hoor, echt waar! We vermoeden dat de deuk het werk is van een scooterrijder die zichzelf wat te smal inschatte. Als Wouter een opmerking maakt over het deukje, kletst de autoverhuur-mevrouw er gewoon doorheen. Ook goed.

Ons traject terug naar huis heeft evenveel tussenstops als de heenweg.

We vertrekken om 10.30 uur van Lesbos en komen rond 19.00 uur in Amsterdam aan:

10.25-11.20u: Mytilene - Athene
14.10-16.00u: Athene - Zurich
18.30-19.10u: Zurich - Amsterdam

Van daar gaan we chop-chop snel terug naar onze eigen katten in Zeist. Na de vele katten die we op Lesbos hebben gezien (veelal zwerfkatten die kwamen schooien op het terras in de hoop dat er een vissenkop op de grond zou ‘vallen en waarvan sommigen beschadigde ogen en oren hadden van één of ander straatgevecht), willen we graag weer met onze eigen grijze schatten op de bank zitten. We zijn benieuwd hoe ze het maken. Het is hun eerste vakantie alleen thuis...