Maandag 12 augustus - Kirindy Private Reserve en zonsondergang bij Baobab Allee
De ochtend is relaxed. We maken een ochtendwandeling met de gids (8 - 10.30 uur). Ook nu zien we weer veel en de lemuren en sifaka's komen verrassend dichtbij. Een groep common brown lemur ruikt de bananen in Wouters rugzak en neuzen en passant ook even met mijn fototoestel. Lenig bewegen ze tussen de bomen door, vlak langs ons en over de grond.
Ook de Verraux sifaka's komen uit de boomkruinen naar beneden. Ik zou ze willen aaien en knuffelen, maar dat kan natuurlijk niet. We kijken onze ogen uit. Dit verveelt nooit. Verder zien we tijdens de wandeling: red tailed sportive lemur (slapend), crested drongo, rufous vanga, green bul bul.
Na de wandeling is er tijd om wat rond te kijken. We verkennen het gebied rondom de huisjes. Dit keer zonder gids, yeah! Nu zien we voor het eerst in Madagaskar de hop. Ik zie een sifaka de weg over steken. Hij loopt over de grond, op de achterpoten, op zij bewegend alsof hij de sirtaki danst, met de voorpoten wijd in de lucht. Hij is alweer in de bosjes verdwenen als ik me realiseer wat ik heb gezien. En helaas voor Wouter, ook voordat ik hem heb kunnen waarschuwen.
We vinden de sifaka en zijn drie vrienden terug in de dichte bossages. Zomaar zelf gespot! We maken weer heel veel foto's. Ze zijn te leuk en te dichtbij om het fototoestel met rust te kunnen laten. Verder zien we nog de narrow striped mongoose, crested drongo (zwart met kuif) en de crested coua.
We vertrekken na de lunch (rond 2 uur) richting Morondava. We maken een aantal tussenstops bij:
- Een baobap van 700 jaar oud. Deze boom is heilig voor de plaatselijke bevolking.
- De baobap 'amoureux'. Dit is een dikke boom die vanuit één punt twee stammen heeft gevormd die vervolgens om elkaar zijn gedraaid.
De meest spectaculaire stop is de 'Allée des baobap'. Theo leidt ons naar verschillende punten om de laan mooi te kunnen zien. Tot zonsondergang houden we ons bezig met rondlopen, bomen en mensen kijken en fotograferen. We zijn ook druk met bedelende kinderen van ons af houden. De kinderen zijn hier erg opdringerig en vasthoudend. Ik laat er even mijn humeur door verpesten. Dan begint de zon te zakken en de baobaps worden omlijst door een geel oranje lucht. Prachtige silouetten. Er zijn veel toeristen. We staan met z'n allen op een rij dezelfde foto's te maken, terwijl we allemaal het idee hebben dat we iets unieks meemaken.
Als we weer in de auto zitten, terug naar Morondava, zitten we nog te stuiteren van het moois dat we hebben gezien. We laten Joslin nog een keer stoppen. De lucht is knal oranje geworden. De zwarte baobaps tegen deze achtergrond zijn spectaculair.
In Morondava (hotel "Baobap Café") nemen we afscheid van onze twee mannen. Beide mannen krijgen van ons een fooi van 60.000 Ariary voor 6 dagen. Wij gaan lekker het zweet en stof van ons afdouchen. Heerlijk! We hebben een enorme kamer; de family room voor zes personen. We slapen breeduit, ieder in ons eigen tweepersoons bed.
Dinsdag 13 augustus - Luieren op het strand van Morondava
Afgelopen dagen hebben we regelmatig donkere regenwolken in de lucht gezien. Volgens Theo gaat het voor de 15e regenen. Dat schijnt elk jaar zo te zijn. Vandaag is het gelukkig stralend weer. Blauwe lucht. Strak zonnig. Prima weer voor een dagje naar het strand. Voor we ons op het ligbedje vleien, mailen naar het thuisfront. Typen op een toetsenbord van hier is een ware uitdaging. De letters zitten op andere plekken. De A zit op de plek waar in Nederland de Q zit. Ik vind dat een zeer bijzondere keuze want ze hebben hier woorden met heel veel A's. Bij blind typen met tien vingers moet je dan steeds je linker pink gebruiken. Een heel onhandige vinger om zo vaak mee te moeten typen! We gaan ook naar het postkantoor om postzegels te komen voor de ansichtkaarten die we willen versturen. Op elke kaart moet 1600 Ariary aan postzegels. Dit komt neer op vier grote zegels per kaart. De mevrouw van het postkantoor plakt ze er voor ons op. Dakpansgewijs over elkaar vanwege ruimtegebrek. Wonderlijk. Dat hadden we zelf niet bedacht.
Van half 11 tot half 6 vermaken we ons op het strand met lezen, zwemmen, mensen kijken en bekeken worden. Een heerlijk rustig dagje. We zijn lange tijd de enige blanken op het strand. Pas aan het einde van de middag wagen twee andere blanken zich in zee. Er zijn grote groepen en families vanuit Madagaskar zelf. Zodra zij op het strand aankomen, duiken ze de zee in; vaak met kleren en al. Zij komen vooral om te zwemmen. Niet om te luieren en liggen (zoals wij).
Woensdag 14 augustus - vlucht naar Antananarivo en shoppen
Oh, wat is het jammer dat we het mooie weer in Morondava moeten ruilen voor het ongetwijfeld frisse weer in Tana!
Iemand van het hotel brengt ons naar het vliegveld. Ondanks de drukte op de weg (fietstaxi's, ossenkarren, pouse-pouse, mensen die op de weg lopen of oversteken) rijden we 80 km per uur waar een verkeersbord aangeeft dat de maximum snelheid 40 km is. We rijden 90 op diezelfde weg als we twee politiemannen op een motor inhalen. En … … er gebeurt niets. De chauffeur remt wat af, slaat linksaf richting vliegveld en de politie verdwijnt uit zicht.
Op het vliegveld hoeven we geen vliegveldtax te betalen. Verrassend. Deze nieuwe wet is kennelijk nog niet tot in de buitengebieden van het land doorgedrongen. In Tana komt mijn tas als eerste op de bagageband (ook wel eens leuk). Jammer genoeg komt die van Wouter niet als tweede, zodat we toch een behoorlijke tijd staan te wachten.
Als we geld wisselen word ik op mijn arm getikt. Toch niet weer zo'n vervelende tassendrager? Ik draag of rij mijn tas liever zelf om 'm niet uit het oog te verliezen in dit gekkenhuis. Als ik me omdraai, kijk ik recht in het gezicht van Olivier. Hé, dat is een verrassing! De ontmoeting blijkt geen toeval. Hij komt ons ophalen en brengt ons naar het hotel "Châlet des Roses" (centrum, hetzelfde hotel als onze eerste nacht in Madagaskar). Hij is ook morgen beschikbaar om met ons op pad te gaan zodat we onze laatste dag nog wat kunnen ondernemen. We leven helemaal op. Mede door het mooie weer in Tana. Het is zonnig en de temperatuur is goed (20-25 °C). Ons hotel blijkt in een goede buurt van de hoofdstad te liggen. Het is eigenlijk best een mooi hotel en heeft ook een restaurant. Dat hadden we er in ons flitsbezoek de eerste nacht van de vakantie niet aan af gezien.
We lunchen in het restaurant bij het hotel en maken daarna een wandeling door de wijk rondom het hotel. Na alle waarschuwingen gaan we 'kaal' op pad, zonder fototoestellen of andere dingen van waarde. We hebben ongelooflijk veel souvenirs gekocht deze vakantie. Toch vinden we nog wat dingen om aan onze verzameling toe te voegen: zonnehemd voor Wouter, kadootje voor Marcel en Roos, houten ringstaartmaki voor bij onze verzameling van houten beesten en een tas voor mij (en een beetje voor Wouter). Naast de winkeltjes zien we veel bedelaars en heel veel auto's. Onze wandeling brengt ons ook bij het presidentieel paleis, maar daar is niet veel aan te zien.
We sluiten de dag af met een boekje op het hotelbed en eten in het Italiaans restaurant van het hotel.
